Age of Wonders: Magia Cienia PC

Recenzja 9 lutego 2004, 10:41

Szkoda tylko, że dopiero na wyższych poziomach trudności stają się naprawdę agresywne. Grając na Beginnerze lub Easy bardziej przeszkadzają w odkrywaniu mapy niż faktycznie zagrażają posiadanym zamkom czy kopalniom. Oczywiście nikt z góry nie zakłada, że każda napotkana jednostka musi być wrogo nastawiona. Może zdarzyć się tak, że dany oddział będzie chciał się do gracza przyłączyć. W zależności od jego charyzmy i siły dana jednostka zostanie zwerbowana za darmo lub za konkretną opłatą. Identycznie jest w przypadku przeciwników, przy czym tu początkowo mamy ustalone, z kim jesteśmy w stanie wojny, a kto proponuje rozejm czy sojusz. Przy okazji warto zaznaczyć, iż mamy tu do czynienia z rozwiniętą dyplomacją. Sprawny gracz może próbować przekupić wrogich lub niezdecydowanych, a zdobyte sojusze wzmacniać drobnymi podarkami czy nawet prowadzić szeroko pojęty handel. Niezwykle istotne, zresztą jak w każdej podobnej grze, są miasta. Ich rola nie ogranicza się wyłącznie do produkowania jednostek i występowania w roli „centrów wypadowych”. Autorzy gry przygotowali całkiem znośny, ale oczywiście mocno uproszczony model ekonomiczny. Niektóre jego aspekty przypominają słynną serię „Civilization”. W niemal identyczny sposób przedstawiono statystyki miasta, czyli stopień jego rozwoju i wpływ otoczenia na to, co w nim się dzieje (dobrze ulokowane wioski będą się szybciej rozwijały, co także przyśpieszy odkrycia technologiczne czy produkcję oddziałów). Gracz może tu rekrutować jednostki, stawiać określone budowle czy próbować zwiększyć populację metropolii. Wszystko to można sobie bardzo łatwo ustawić w kolejce, identycznie jak w wymienionej już wcześniej serii Sida. Podobieństwa do „Civilization” są również widoczne na paskach symbolizujących ilość posiadanego złota czy many. Gra na bieżąco ukazuje, o ile pomniejszy lub powiększy się ich „stan” w kolejnej rundzie. Ilość możliwych do zrekrutowania lub wyszkolenia jednostek (w sumie jest ich kilkaset do wyboru) jest zbliżona do serii „Heroes”. Oczywiście początkowo są to jedynie najprostsze oddziały, ale w miarę jak zacznie stawiać się odpowiednie struktury, pojawią się lepiej wyszkoleni wojownicy, magowie czy łucznicy. W przeciwieństwie do podobnych gier, w „Age Of Wonders” częściej tworzy się grupki pozbawione bohaterów. W szczególności tyczy się to odgrywających istotną rolę magów. Rzadko kiedy włączają się oni do bitew, o wiele częściej barykadują się w twierdzach, nie wdając się w bezpośrednią walkę. Przy okazji warto zaznaczyć, iż gra ukazuje obszar działania ich czarów. Tyczy się to również miast, ale tylko tych, w których postawiono specjalną konstrukcję. O wiele częściej niż w „Heroesach” korzysta się z czarów globalnych, czyli rzucanych bezpośrednio na mapę świata. Bardzo często można sobie w ten sposób przyzywać magiczne potwory (co ciekawe, utrzymują się one na mapie aż do śmierci), leczyć wybrane postaci czy udzielać im błogosławieństwa. Poza głównym bohaterem, wokół którego kręci się cała kampania, można rekrutować nowych. Często przebywają oni w różnych budynkach, czekając tylko na zwerbowanie, niektórzy przyłączają się, widząc nasze poczynania (np. zdobycie ważnego obiektu). Identycznie rozwiązano okno ekwipunku. Każdy heros może zostać obwieszony magicznymi naszyjnikami, założyć specjalną tarczę, do ręki wziąć mityczny miecz, a do plecaka wpakować ciekawe artefakty. Niektóre z nich mają naprawdę interesujące właściwości. Pojawiają się na przykład takie, które zamrażają badane przez drużynę obszary albo zezwalają (oczywiście w bardzo ograniczonym stopniu) na chodzenie po wodzie. Herosi cały czas się rozwijają. Wskakując na wyższy poziom, należy wybrać, która z umiejętności ma być ulepszona. Może to być na przykład siła ataku, odporności na magię czy skuteczność broni strzeleckich.