narracja środowiskowa

Sposób narracji w grach wideo, w którym informacje na temat wydarzeń zachodzących w świecie gry nie są przekazywane bezpośrednio – w dialogach czy rozsianych po świecie gry tekstach. Zamiast tego gracz musi samodzielnie domyślić się, co zaszło w danej lokacji, uważnie obserwując elementy otoczenia.

Rozbite lustro w łazience głównego bohatera gry Deus Ex: Bunt Ludzkości potrafi powiedzieć więcej niż tysiąc słów na temat jego trudnej sytuacji.

Przy pomocy narracji środowiskowej prezentuje się zarówno wątki fabularne, jak i sytuację, w jakiej w danym momencie znajduje się postać gracza. Opisywany sposób narracji realizowany jest zarówno poprzez sferę wizualną gry (na przykład poprzez wygląd lokacji, stan lub rozmieszczenie określonych przedmiotów), jak i warstwę dźwiękową.

Z uwagi na swoją specyfikę oraz fakt, że jego zastosowanie wymaga opracowania szczegółowych środowisk, opowiadanie otoczeniem zyskiwało na znaczeniu w miarę rozwoju całej branży gier wideo. Obecnie tę formę narracji wykorzystuje się przede wszystkim w grach akcji, przygodówkach (zwłaszcza symulatorach chodzenia) i RPG-ach, choć pojawia się ona również na w innych gatunkach.