Najciekawsze materiały do: GreedFall

Gra jest dobra fabularnie jak i klimatycznie, ale gameplay pozostawia wiele do życzenia.
Początek i środek gry jak dla mnie super miodny i wszystko jakoś się klei tylko potem człowiek zdaje sobie sprawę z niedociągnięć i masy rzeczy, które mogły wyglądać zupełnie inaczej.
Najbardziej niszczy zabawę brak jednolitej mapy gdzie dosłownie co chwilę trzeba się przenosić z miejsca na miejsce aby popychać do przodu fabułę czy zadanie poboczne.
Wydaje mi się że możliwość szybkiej podróży z każdego miejsca rozwiązałby problem ciągłego biegania w tej grze, ale niestety można szybko podróżować tylko z ogniska, albo z granicy mapy, co jest niesamowicie męczące i irytujące.
Przykładowa misja poboczna to: w głuszy działa dawno zamknięta kopalnia i jeden z wodzów chce sprawdzić co się tam dzieje. Główna bohaterka biegnie na miejsce i okazuje się że nikt jej tam nie wpuści. Teleport do New Serene żeby porozmawiać z jakimś tam doradcą gubernatora. Ziomek nie wie ock więc biegniemy do archiwum po dokumenty właściciela>facet nie wie nic z dokumentów>biegniemy do babki od administracji>ona nas wysyła do właściciela>właściciel udaje głupka>idziemy znów do doradcy>on nas znów wysyła do babki>babka nas wysyła znów do doradcy>doradca nas wysyła do kopalni>konfrontacja z właścicielem>znów lecimy do doradcy po dokumenty iiiiii koniec misji! Dlaczego o tym piszę? Otóż dlatego że dostanie się doradcy gubernatora wymusza na graczu bieganie od naszego domu do siedziby gubernatora, pokonanie kilku animacji drzwi, wspięcie się na piętro i znów pokonanie kilku animacji drzwi. Fabularnie misja jest fajna i nawet ciekawa, ale ilość przemieszczeń pomiędzy teleportem, a aktualnym miejscem docelowym misji sprawia że człowiek dostaje wścieklizny. Żeby nie przedłużać to do minusów dodam jeszcze dość dziwny system walki i ciągle ci sami przeciwnicy. Nie ma w zasadzie żadnego wyzwania, bo bije się ciągle te same potworki, a opiekunowie pełniący role bossów są fajni, ale również mało zróżnicowani bo jest ich chyba tylko 3 rodzaje.
Ogólnie dobrze się bawiłam, bo przygoda jest naprawdę bardzo fajna i nawet pani DeSade jest o dziwo niezłą główną postacią, tak niestety sporo niedociągnięć powoli sprawia że gracz pod koniec dziękuje w duchu że to już koniec.

Kupiłem na promocji i żałuję,przemęczyłem się te 13 godzin i mam dość,strata pieniędzy.

Grze dałbym mocne 6/10 - może nawet 6,5. Miała ogromny potencjał - niestety została zepsuta słabymi dialogami, drętwymi Voice Actorami, uproszczeniami, pójściem na łatwiznę przy projektowaniu poziomów itd. Teraz to zwykły przeciętniak.

Gra fabularnie świetna. Bardzo wciągające misje, ciężko się oderwać (mimo że niekiedy jest idź tam, a potem sprawdź tam i przyjdź tam). System rzemiosła oraz alchemii dosyć ciekawy. System walki 6/10.
Największym minusem po zakończeniu fabuły jest brak możliwości dalszej eksploatacji świata GreedFall. Gra oferuje nam bardzo dużo misji pobocznych, lokacji do odkrycia, kontraktów, a mimo Tego po przejściu głównego wątku nagle kaput... Porównując, wyobraźcie Sobie jak po przejściu głównego wątku fabularnego np. GTA V, kończymy grę i jedyne co możemy zrobić to zacząć od początku....

Naprawdę jestem pełen podziwu z twórców, których każda kolejna gra jest coraz lepsza. Naprawdę podoba mi się, że mają swój styl Action cRPGów i go rozwijają. Skoro Greedfall był tak dobry, to ich następna gra pewnie będzie już naprawdę genialna.

Grało się raczej przyjemnie, choć bez fajerwerków.
Historia ma potencjał, jednak odniosłam wrażenie, że nie została poprowadzona w odpowiedni sposób. Wiele do życzenia pozostawia rozwój postaci, który postępuje powolnie i nie mamy zbyt wielu opcji do wyboru, jeśli chodzi o walkę. Ja akurat grałam, nazwijmy to magiem bojowym z naciskiem na maga i jak się okazało, twórcy dali mi do dyspozycji dwa, czy trzy zaklęcia, którymi w zasadzie naokrągło się posługiwałam. Nudy.
Najbardziej jednak rozczarowujące okazały się dla mnie relacje głównego bohatera z towarzyszami. Zdaje się, że twórcy chcieli na wzór innych tytułów zbudować drużynę przyjaciół, którym możemy wyświadczać różne przysługi, realizować questy z nimi związane itp., ale porównując chociażby z DA Origins, czy Mass Effectem, wyszło to raczej marnie.

W samej fabule jak dla mnie również pojawia się wiele nieścisłości i brak związku logicznego, co zawsze mnie wyprowadza z równowagi. Zdarzają się sytuacje, że pomimo przyjacielskich relacji z daną frakcją, nadal jesteśmy przez ich przedstawicieli traktowani jak obce osoby.

Podsumowując, jeśli ktoś ma chwilę wolnego czasu, a gra akurat będzie zdatna do kupienia w jakiejś spoko promocji, można się nad nią pochylić, jednak bez większych oczekiwań. Na pewno nie jest warta swojej ceny i oceniłabym ją raczej jako średni tytuł, choć wiadomo, bywało gorzej :P

Największe rozczarowanie w 2019r i najgorzej wydane pieniądze... ( ponad 200pln). Początek gry zapowiada się bardzo dobrze, ale później jest coraz gorzej, po prostu symulator biegania, oraz niesamowite puste lokacje, obładowane znjadzkami i duperelami, fabularnie gra słaba, powtarzalna ilość przeciwników, rozwój postaci gdzie nawet po wyuczeniu jakiejś umiejetności nie widać że coś się zmienia, odbiłem się po 20h i odinstalowałem.

Mi sie nie spodobala, wlasciwie to grafika koszmar, geywalnosc koszmar a fabuła zadna.. sa zapewne zwolennicu, mnie nie ujela ale kazdy ma prawo do wlasnej opinii i jednym moze sue podobac, onnym nie

Jedna z niewielu gier, w których przeklikiwałam dialogi (zaczęłam to robić mniej więcej od połowy gry).
Jedna z niewielu gier, gdzie zdarzało mi się przysypiać podczas robienia questów. :v
Widać, że twórcy starali się naśladować sprawdzone rozwiązania z lubianych i popularnych produkcji, ale mimo to gra wyszła niestety naprawdę nudna. Nużące dialogi, nużące postacie (zarówno towarzysze, jak i inne postacie z gry; jedyna postać, która nieco mnie zainteresowała i spodobała się to Mev. ). Poza tym postacie nie wzbudziły we mnie żadnych emocji, nie miały nic do przekazania ani nie interesowały mnie ich losy, nie były komiczne, ani tragiczne, nie miały indywidualnych cech, które odróżniałyby je od innych, w sposób umożliwiający graczowi nawiązanie z nimi jakiejś relacji emocjonalnej. Fabuła przewidywalna, w tym to, kto będzie głównym antagonistą ;). Sztampowe, nic nie wnoszące i wydłużone dialogi, brak interakcji z towarzyszami w trakcie podróży (żadnych komentarzy, docinków, uwag, dyskusji, tych wszystkich nic nie znaczących z pozoru wstawek, które tworzą klimat relacji między bohaterami), świat gry niezachęcający do eksploracji ( Na szczęście szybka podróż w grze jest od początku, ufff, wielkie dzięki!!!). Twórcy starali się, aby questy były dłuższe i nie sprowadzały się do "przynieś-wynieś-pozamiataj", ale i tu nie uniknęli wpadki, jaką było przedobrzenie. Questy są niepotrzebnie wydłużone, tam gdzie to nie ma żadnego uzasadnienia i czasem całkiem nielogiczne (jest np. zadanie, gdzie mamy zorganizować ceremonię pogrzebową matki jednej z postaci i biegniemy wraz z nią do specjalnie do tego przeznaczonej jaskini; po przybyciu na miejsce odbywamy krótki dialog z towarzyszką, która nagle nam objaśnia, że jeszcze do całej ceremonii potrzebne są kadzidła i balsam, dzięki czemu znowu musimy wracać do wioski, aby sie zaopatrzyć w w/w przedmioty, których niezbędność dałoby się przecież przewidzieć przed wyruszeniem). Są gry w których uwielbiałam przemierzać kilometry na piechotę i unikam szybkiej podróży, ale niestety GreedFall będąc nawet znacznie mniejszą produkcją nie potrafił zaserwować mi podobnej satysfakcji ze zwiedzania. Gra cierpi na niedostatek różnorodności - brak zróżnicowanego ekwipunku i ubogi bestiariusz, a powtarzalne do bólu wnętrza po prostu wypalają oczy, do tego jeszcze nie raz zdarzyło się, ze w grze spotkałam NPCa, który wyglądał identycznie, jak mój towarzysz, stojący obok. Greedfall to taki trochę zaktualizowany do dzisiejszych czasów Gothico-Risen w klimatach kolonialnych, z domieszką elementów Wiedźmina i Dragon Age'a, ale pozbawiony duszy i własnej tożsamości, aczkolwiek lepszy niż Skyrim, którego nawet nie udało mi się skończyć, mimo wielu prób. Wiem, że jest to gra budżetowa i przymknęłabym na to oko, gdyby były tam jakieś ciekawe postacie, dialogi lub chociaż zadania. Dobre strony gry to interesujący rozwój postaci, całkiem ładne lokacje miejskie, ładne ekrany ładowania i nawet niezłe cutscenki. Jeżeli zastanawiasz się w jakiego budżetowego RPGa zagrać ,to wybierz raczej The Outer Worlds lub the Bard's Tale 4 :)

Cholernie ciężko mi ocenić tą grę, bo jestem już całkiem niedaleko końca ale męczę się już z tym tytułem i momentami przymuszam do grania by zobaczyć zakończenie.

Początek był fajny i interesujący, ale z czasem weszły nuda, powtarzalność i spora obojętność wobec tego co się dzieje na ekranie. Fabuła momentami nawet ciekawa, ale kompletnie nie angażuje. Emocji jedno wielkie ZERO. Przykładowo jeden taki quest "rodzinny" który przechodziło się w tylu różnych grach - tutaj jest zrobiony tak na odwal że głowa mała, a aktorka głosowa chyba podsypiała jak nagrywała swoje kwestie bo nawet się nie starała oddać jakichkolwiek emocji.

Questy do bólu idź przynieś wróć i tak w kółko i na okrągło. Nawet jak trafią się 2-3 ciekawsze questy to są przykryte kolejnymi 5-6 zapychaczami. Na szczęście gram na modach i mogę dość szybko się przemieszczać z jednej lokacji do drugiej - bez tego pierdzielnąłbym tą grę w kąt dawno temu bo system podróży jest fatalny.

Dla mnie ta gra to prawie klon Dragon Age 2 - tyle że tam była ciekawsza fabuła i lepsi kompani. Ograniczone lokacje, niewidzialne mury, korytarzowość, powtarzalność bo wracasz w te same miejsca po kilka razy. Walka dość monotonna, od dłuższego czasu nie zmieniałem wyposażenia bo i tak na normalu jestem prawie niezniszczalny.

Z kompanów godny zapamiętania jedynie Petrus, reszta woda po kisielu; miałem bawić się w romanse ale Siora czy Aphra są tak mdłe że nawet ich już na misje ze sobą nie biorę.

Na chwilę obecną mogę dać 5,5 - może dobije do 6, w zależności od tego jaki będzie finał. Ogólnie polecam tylko totalnym maniakom gier RPG którzy obecnie nie mają w co grać. Sam niedawno skończyłem Elexa i bawiłem się O NIEBO lepiej niż tu.

Studio Spiders wciąż nie może się pozbyć wad typowych dla ich produkcji. Przede wszystkim chodzi tutaj o mnóstwo backtrackingu w bardziej otwartych, ale wciąż składających się ze ścieżek lokacji. I to właśnie to łażenie, często przerywane walką z respawnującymi się przeciwnikami, zajmuje większość czasu rozgrywki. W jednej misji niemal dwa razy pod rząd musimy po kolei odwiedzić te same miejsca...

Z drugiej strony mamy niesamowity klimat i wspaniale wykreowany świat, również pod względem audiowizualnym (muzyka!) - jest to poziom nawet wyższy od tego, do którego przyzwyczaili nas twórcy. Fantasy wzorowane na czasach kolonizacji Ameryki wypadło świetnie i chciałoby się, żeby inni twórcy również byli bardziej skorzy do eksperymentowania. Należy dodać, że nie tylko klimatem ten świat stoi. Otoczka fabularna również jest ciekawa - główny wątek śledzimy z zainteresowaniem, a zadania poboczne, mimo powtarzalnych aktywności, oferują ciekawe wątki, które mocno wpływają na całą historię. Wybory w grze mają bardzo duże znaczenie, a rola dyplomaty, w którego się wcielamy jest bardzo ważna, by uzyskać najlepsze zakończenie. Nawet relacje z kompanami są istotne.

Warto wspomnieć o innych zaletach tytułu, a mianowicie o przyjemnej walce i rozwoju postaci nie pozwalającym na stworzenie bohatera-specjalisty od wszystkiego. Punkty wydajemy tutaj z rozwagą, choć po czasie mamy możliwość kilkukrotnego ich zresetowania i ponownego przydzielenia.

Podsumowując, GreedFall to tytuł, który powiela pewne wady poprzednich dzieł studia Spiders, ale również jeszcze lepiej realizuje ich plusy.

Miałem do tej gry dwa podejścia. Po pierwszym się odbiłem. Zaczynamy grę w mieście pogrążonym w chaosie, tłuczemy grupki oprychów, chwilę później jesteśmy dosłownie zalani morzem nudnych i niewiele nam mówiących informacji o świecie, polityce, ugrupowawaniach, religii, etc. Zmęczyło mnie to na tyle, że nie wyszedłem po za miasto i wyrzuciłem grę z dysku. Po jakimś czasie postanowiłem dać grze drugą szansę, zabrałem się za nią jeszcze raz od początku, tym razem okazując więcej cierpliwości. Ku mojemu zdziwieniu gra okazała się jednak bardzo ok, wciągnęła mnie na tyle, że z marszu ograłem kilkanaście godzin dokładnie eksplorując wyspę, wykonując wszystkie zadania, przeszukując każdą skrzynkę (jak potem się okazało, które "odnawiają się" po każdym powrocie do lokacji). W pewnym momencie gra znowu mnie zmęczyła i winę za to ponosi chyba za duży pseudo rozmach gry. Lokacji jest mnóstwo, są rozległe, ale co z tego, skoro powtarzalne, puste, nudne, jednakowe. Miasta bez życia, wioski identyczne. Tawerna, czy pałac gubernatora wyglądają zawsze tak samo wewnątrz. Miasta to jałowa makieta, gdzie 99% zabudowań jest niedostępna, a npc to tylko statyści, kukiełki które przemieszczają się z punktu do punktu, albo stoją bez celu. Kojarzy mi się to z pierwszymi odsłonami Assasin's Creed i bardzo nie lubię tego typu rozwiązań i o wiele bardziej leży mi podejście z Gothica, czy Skyrima gdzie miasta sąt małe, ale wszędzie możesz wejść i z każdym pogadać. Lokacje niezurbanizowane z czasem zaczęły mi się zlewać w jedną lokację, wszystko wygląda podobnie i przez długi czas nie mogłem ogarnąć tych wioskowych przywódców, w ogole nie wiedząc, gdzie się znajduje i z kim gadam, bo wszystko jest na jedno kopyto. Tytuł ogrywałem w gamepassie i akurat teraz pojawiła się informacja, że wylatuje z abonamentu, postanowiłem skończyć grę, mimo, że dosłownie z każdą godziną coraz mniej chciało mi się w to grać i z każdą chwilą początkowy entuzjazm i uznanie przeradzało się w niechęć, a wręcz agresję wobec tej gry. Na koniec już dosłownie robiłem speedruna, bo twórcy tak chamsko rzucali mnie od punktu A do punktu B do punktu C, zeby jeszcze raz wrocic do punktu B, potem znowu do C, potem znowu do A i jeszcze pogadaj z osobą w punkcie D, że już nie miałem siły robić tego rzetelnie. Często jest tak, że dokonujemy jakiegoś odkrycia i musimy poinformować o tym 4-5 osób, którym opowiadamy kilka razy to samo, o tym co zaszło. Bardzo męczące, zwłaszcza, ze nie mozemy przeteleportować się w każde miejsce, tylko od obozowiska do np. naszej siedziby w mieście i zawsze trzeba kawałek przebyć pieszo. Rozwój postaci to totalne badziewie. Mamy trzy drzewka, z czego jedno jest zupełnie od czapy i tutaj dostajemy masę punktów do wydania, a dwa kolejne drzewka z naprawdę istotnymi cechami jak zręczność, siła, charyzma, siła woli, itd. rozwijamy od święta, przez co prawie nigdy nie mogłem niczego zrobić, bo zawsze brakowało mi skilla w otwieraniu zamków, albo siły, żeby móc posługiwać się konkretnym mieczem. Questy, pomijając ich przesadne rozciąganie są nawet ok fabularnie, dialogi całkiem zgrabnie napisane, sama fabuła to takie dość sztampowe bieda fantasy i szczerze powiedziawszy chyba już z tego wyrosłem, bo zupełnie nie mam ochoty zapychać sobie głowy tymi dyrdymałami. Geografia, religia, historia jakichś fikcyjnych krain. Typ mi opowiada z tym obrzydliwym akcentem historie swojego życia i wioski, a ja... ziewam. Swoją drogą strasznie mnie męczyło ciągłe wplatanie tego ich wymyślonego natywnego języka. No i oczywiście sztampa nad sztampami, przewidywalne zdrady, boss wielkości wieżowca, jakieś demony, gadające drzewa, migające światełka, latające w wirze kamienie, zło czające się i tylko czekające, by zdobyć panowanie nad światem. To jest turbo nudne i czy wszystko musi być takie pseudo epickie i zrobione z rozmachem? A zakończenie najbardziej intrygującej rzeczy i wyjaśnienie malichoru zupełnie mnie nie usatysfakcjonowało. Ta gra utwierdziła mnie w przekonaniu, że tytuły od Spiders zdecydowanie nie są dla mnie, nawet mimo tego, że cenię sobie gry klasy B. Tutaj to była męczarnia, chociaż to faktycznie ich najepszy tytuł, bo np. w Bound by Flame, czy Technomancerze wytrzymywałem max 3 godziny. W każdym razie więcej ich gier nie tykam. 4/10 to max ile mogę wystawić temu paździerzowi i cieszę się, że mam go już za sobą. No jeszcze dodam, że oprawa i muzyka są znośne.

Pierwsze pięć-dziesięć godzin grało się przyjemnie. Potem już było tylko gorzej i gorzej. Gra mnie tak irytowała tym bieganiem z jednego punktu do drugiego że gdyby nie mod oferujący szybką podróż to bym jej nie ukończył. A jak wiecie jestem cierpliwym graczem i kończę swoje serie gier. Seria z Greedfall składa się z 40 odcinków pokazuje jak wykonać wszystkie misje i zadania. Do tego w poradniku są wszystkie sekrety i skarby. Zapraszam na materiał. PS. Mam nadzieję że Greedfall 2 nie powieli tych samych błędów. https://www.youtube.com/watch?v=5MgppH8m8WQ&list=PLVYHO_RNJKKi9qPJ-G3m377QY0OeEidFD&index=1

No i nie skończyłem. Jeden z tych tytułów w który grałem ale ostatecznie zorientowałem się że gram na siłę. Fajny setting, dobry pomysł ale w sumie.... Nie interesowało mnie to co dzieje się na ekranie, fabuła nie zdołała mnie wciągnąć. System walki to drewno i koszmar, to ja już wolę drewno od Gothica. Ilość biegania w tej grze doprowadza do szału, to też jeden z powodów dla których rzuciłem ten tytuł w cholerę.
Wiem że zdania o tej grze są mega podzielone. Tak więc ja nie odradzam. Radzę zagrać jeśli ktoś jest fanem cRPG. Może mu się spodoba. To jeden z tych nielicznych tytułów które mnie znużyły i z jakich powodów odrzuciły, ale które szanuję i zalecam zagrać dla próby chociaż.