Najciekawsze materiały do: Detroit: Become Human

W gre nie grałem, ale oglądałem pare razy na streamie. Wciągająca fabuła i generalnie bardziej bym powiedział że to interaktywny film niż gra. Podobne tytuły, jeśli chodzi o gameplay i opiwiadanie historii, to np Life is Strange, Heavy Rain, Beyond Two Souls czy Wolf Among Us. Wszystkie i kazdy z osobna jest skupiony na historii i na jej opowiedzeniu, co bardzo lubię. Jeżeli ktoś lubi tego typu klimaty, to jest to pozycja must have dla niego

QD wspięło się na wyżyny jeśli chodzi o budowanie historii. Tu nie jesteśmy tak mocno trzymani za rączkę jak to było we wcześniejszych grach. A zakończeń jest chyba najwięcej w historii gier z tego studia.
Postacie ze sobą nie są tak mocno związane. Każda ma swój cel lecz te cele przeplatają się w jedną całość. Connor i Markus mają odmienne cele i to właśnie dzięki nim ta gra jest taka wyjątkowa.
Same postacie Markusa i Kary niezbyt mi odpowiedziały. Napisane zostały jakby od początku były defektami. Dla mnie, który chciał poczuć się jak robot był to srogi zawód.
Na szczęście postać Connora spełniła moje oczekiwania w 100% i jego najbardziej polubiałem, a jego zdolności m.in z rekonstrukcjami wydarzeń były genialne.
Z małych minusików to parę ścinek na zwykłym PS4, łatwość "uwalniania" androidów przez Marcusa w środku gry, no i sama długość rozgrywki. Takie dobre historie nie powinny się kończyć po 10 godzinach.
Heavy Rain został pokonany.

Ah, David Cage. Największy grafoman branży gier. Człowiek, który potrafi zaoferować obiecujący pomysł, by po 10 godzinach wyszło w sumie na to, że za wszystkim stoją azteccy bogowie.
Szczerze, Cage czasem próbuje aż za bardzo. Ale nie tu. W Detroit Cage nie próbował chyba wcale, bo obraz świata i fabuła wyglądają tak, jakby pan De Gruttola obejrzał pierwsze 15 minut blade runnera, chwycił piwo w dłoń i zadecydował, że 'ja to zrobię lepiej'.
Detroit to gra wręcz idealna do posiedzenia na kanapie z czipsami i piwem- ot, niewymagająca, prosta rozgrywka niestawiająca żadnych poważnych pytań. Problem w tym, że gra bardzo, ale to bardzo stara się być poważna, odkrywcza, przecierająca szlaki. A fabuła to chyba najbardziej bazowa historia sci-fi: dochodzi do buntu maszyn, maszyny dobre, ludzie złe. Imołszyns na każdym kroku.
Grywalne są 3 postaci, ale na lepsze D:BH by wyszło, gdyby poświęcić cały ten czas Connorowi- bo jako jedyny sprawia wrażenia postaci, której ktoś poświęcił trochę więcej uwagi. Tylko o nim można powiedzieć, że jest choć trochę nieoczywisty i w sumie to tylko jego wybory jakoś na mnie wpływały. Pozostała dwójka (opiekuńcza ziew 'matka' Kara i wojowniczy, romantyczny Markus) sprawia wrażenie wyciętych z papieru. Ich motywacja jest oczywiście podniosła i tak dalej, ale przy okazji banalna i pozbawiona jakiejkolwiek głębi. Markus chce wolności. Ty nie chcesz wolności? Kara chce się opiekować biedną sierotką, co, nie smutne? No, bądź smutny, patrz jakie to miłe postaci!
Dialogi leżą. Na dobrą sprawę (poza Connorem) postaci o jakiejkolwiek złożoności nie ma wcale- Hank, może trochę Carl. Cała reszta to nawet nie archetypy, a placeholdery prawdziwych postaci- Luther, Alice, wszyscy z wątku Connora (których imion nawet nie zapamiętałem), całe Jerycho. Nie mają nic ciekawego do powiedzenia, brak tu jakiejkolwiek chemii.
Myśleliście, że związek Jona i Danki był wymuszony? Bo Markus i North mocno w tym aspekcie konkurują.
Najgorsze jest chyba to, jak subtelny jest Mr. Klatka. Od początku uderza nas cegłówką w twarz pokazując jak to androidy mają wyznaczone miejsca w autobusach, jak to muszą ustępować itd. Potem wprost są porównani do czarnoskórych. Panie Cage, rozumiemy! Nie musi pan sypać w nas jeszcze większą ilością ekspozycji, pokazującej jak to głęboki jest przekaz. Jak to już ktoś tu napisał- morał tej gry to nic więcej, jak "prześladowania złe, razism zły, naziści źli". A, no tak. Bo potem ludzie znęcający się nad androidami są wprost porównani do nazistów. Ba, są nawet obozy śmierci. Brakuje tylko kolorowych bandanek na rę-- a chwila, są, na skroni.
2/3 tej gry to filler. Wątek Kary nie rozwija się wcale, a wcale (z wyjątkiem jedno, ale jakże głupiego plot twista w stylu Cage'a. Pamiętacie, jak się okazało, kto jest Zabójcą z Origami? Tutaj pewien twist w wątku Kary bije to na głowę. Tak głupiego twistu, dla faktu zszokowania, bez praktycznie żadnej podbudowy dawno nie widziałem). Wątek Markusa jest strasznie rushed i tak mnie znudził, że nawet nie zamierzam szukać polskiego odpowiednika. Markus znajduje bazę z 10 ocalałymi, potem przemawia, maszeruje i bez żadnego wysiłku jest ich liderem.
Wiecie czego mi w tej grze brakuje? Wiem, że się powtarzam, ale głębi. Przez 100% defekty są tymi dobrymi, starającymi się uwolnić spod brutalnego jarzma ludzi bojownikami! Jak defekt zabija to w obronie własnej. Albo w imię miłości. Albo w imię ochrony. Zero jakiejkolwiek dwuznaczności czy refleksji- androidy rzyjo, to tesz ludzie!1!
Aż do końca się łudziłem, że może na zakończenie będzie jakiś twist. Że może to wszystko było zaplanowane i że złamanie systemu też było zaprogramowane? Albo jakąś refleksją może pan Cage dowali?
Owszem, może któreś z tych zakończeń takie jest (chociaż patrząc po nich, wątpię..), ale ja trafiłem na chyba takie najlepiej podsumowujące całą grę.

Istny morky sen hipisów i najlepsze podsumowanie, z jakim produktem ma się do czynienia. Jest taki subreddit- im 14 and this is deep. Właśnie taka jest ta gra.

Jeśli nigdy nie widzieliście żadnego sci-fi, może was to chwyci za serce czy coś. Ale D:BH to po prostu bezczelna powtórka z każdego co banalniejszego motywu z sci-fi. Zero tu jakiejkolwiek nowości, oryginalności, czy najgorsze, autorefleksji autora nad tym, co właśnie napisał. Markus zostaje liderem w ciągu kilku sekund? Spoko. Nachalne odniesienia do historii czarnoskórych w USA i 2WŚ? Pff no i dobrze, to gŁęBoKiE jEsT.

Fabuła ssie, postaci (z wyjątkiem relacji connora z hankiem) ssą. Świat ssie (tak pustych ulic dawno nie widziałem. Nawet przy tych marszach widać może 50-100 androidów). To co nie ssie? Muzyka niezgorsza... Gameplay też nieporywający (chociaż Connor miał kilka ciekawych śledztw- za to Kara i Markus to nudne przeszukiwanie pomieszczeń w poszukiwaniu jakiegoś obiektu). I nie wiem, jak w 2018 nadal można mieć motorykę postaci rodem z Fahrenheita...

Tl;dr są lepsze gry sci-fi, taka Automata zgniata jakiekolwiek filozoficzne kwestie (w końcu podstawa w tym odłamie sci-fi..) tej produkcji. Idealna do piwka. Jak chcecie prawdziwego, dającego do myślenia sci-fi, to nie wiem, Asimova czy Dicka poczytajcie. Mają po 50 lat, a pomysły świeższe i ciekawsze niż w produkcji z 2018.. Nawet Black Mirror w godzinę przemyca więcej ciekawych pomysłów.
EDIT. nie wspomniałem o pierdyliardzie zakończeń, bo mnie to nie interesuje. Historia powinna bronić się sama, a nie zasłaniać się miliardem możliwych rozwiązań. Z których 90% to po prostu "postać umiera trochę wcześniej". Tylko ostatni rozdział (plus mała decyzja z Connorem wcześniej) jako tako sprawdza nasze wybory. Nic, dla czego warto by powtarzać całą grę.

Gra jest Rewelacyjna ! Miałem nie kupić ze nudna ze kiszka nic takiego gra jest bardzo emocjonalna grafika miodzio ;) fabuła wciąga strasznie gra łatwa nawet powiedziałbym bardzo łatwa byla na ps plus ale cieszę się ze kupiłem wersje pudełkową z czystym sercem polecam za całokształt daje dyszkę ;)

Gra jest rewelacyjna, nie rozumiem niektórych bardzo negatywnych opinii. Rozumiem, że gra może nie trafiać w czyjś gust, ale chyba jesteśmy za bardzo rozpieszczani przez coraz to lepsze tytuły gier jak np. The last of US, seriali np. Breaking Bad, może przez to człowiek oczekuje już tylko czegoś lepszego - świeżego i niesamowitego, a poprzeczka jest zawieszona bardzo wysoko. Nie zapominajmy, że to tylko gra - ograniczona w swojej formie przez dostępną technologię i wizję twórców. Moim zdaniem jest mimo wszystko niesamowita, tak samo jak Heavy Rain, lub mocno krytykowany Beyond, wszystkie te gry od Quantic Dream mają coś w sobie - Są inne od wszystkiego innego. Może oprócz Until Dawn. Gry weszły już naprawdę ba niesamowity poziom, a Detroit to świetna zwłaszcza jak na możliwości zwykłego PS4 grafika - Często gra wygląda jak renderowana cut-scenka i co najlepsze chodzi bardzo płynnie. Pomysł generalnie fabularny świetny - dużo wątków, możliwość ukończenia gry na różne sposoby (mało jaka gra zmusza mnie do zagrania 2 raz, a tutaj bardzo chcę przejść historię w inny sposób, zobaczyć inne rozwiązania) i porównując (co prawda do zupełnie innej gry) Hitmana, tam mnogość rozwiązań - wielkość map itd. Mnie przytłaczały, tutaj ilość możliwych opcji mnie napędza (kwestia gustu). Co do bohaterów, to najlepiej wypadł Connor i jego relacja z Hankiem, po prostu relacja robota ze zgorzkniałym gliniarzem, to jak niechęć i uprzedzenie (w moim przypadku) zmienia się w przyjaźń i wzajemne zaufanie, była świetna do śledzenia. Markus jako przywódca - wyzwoliciel robotów, także był postacią ciekawą (chociaż jego ścieżka nie wyszła mi tak, jakbym sobie życzył). Generalnie gra pod koniec moim zdaniem jest trochę za bardzo już pomieszana, ale rozumiem że dlatego by wprowadzić większe urozmaicenie - więcej możliwości. Jednak na końcu jest już tego zbyt wiele. Gra przedstawia bardzo ciekawy świat, relacje ludzi - z robotami, ale i co ciekawe także relacje robotów z innymi robotami, a wreszcie - To, że Androidy także mogą być autonomiczne, mieć prawo do życia i równych praw. Wiele jest ciekawych kwestii wyborów - moralnych, ale i strategicznych. Ja się cieszę że takie gry powstają, nie wszystko musi mieć otwarty świat i trwać 100 godzin, bo dla przykładu Horizon: Zero Dawn oferuje fajną rozgrywkę, ale nie uświadczymy w takiej grze ciekawego wątku fabularnego, dialogów mających jakichś głębszy sens itd.

Rewelacja, z zapartym tchem oglądałem konsekwencje moich wyborów. Perełka od strony technicznej, wizualnie to małe arcydzieło.

Dość dobra, mimo że mocna naiwna, historia sci-fi z motywem człowieczeństwa opowiedziana w formie filmu interaktywnego. Grę pękła w jedną zarwaną nockę, niczym sezon dobrego serialu. Polecam.

Siemek porownywanie tych gier jest bezcelowe, jedna to interaktywna przygodowka dla starszego odbiorcy, a druga to zrecznosciowka z otwartym swiatem, ale swoja droga Detroit polecam skonczylem 2 razy a trzeci w toku

Ta gra to cudo! Obowiazkowa lektura dla kazdego fana sci-fi i cyberpunkowych klimatow.
Takie point'n'click adventure, ale wykonane po mistrzowsku.
Spojnosc przedstawionego swiata jest niesamowita! Wczulem sie w to, jak za dawnych lat w przygodowkach na amidze. Po prostu bylem tam w tym swiecie, w tym miescie, obok tych postaci! I za to dalem tej grze 10! Dlatego gralem tez tylko w nocy, gdy zona i dzieci juz spaly i wiedzialem - nikt mi teraz nie bedzie przeszkadzal :)
Tak mozna sie przyczepic do paru rzeczy, ale coz - niewazne przy tym, jakich doswiadczen mi ta "gra" dostarczyla. Gdyby poszla czesciej w kierunku tej psychodelii (jak na tym wysypisku), czy glebi a la Blade Runner a mniej w te ckliwe momenty, ktore nie do konca im wyszly to byloby idealnie! No i na pewno kameralne klimaty udaly im sie lepiej niz te wielkie patetyczne sceny, ale mimo wszystko - ja bym tak bardzo chcial wiecej!!!
Brawo za ilosc wlozonej pracy (Kazda postac miala wlasnego kompozytora!), za prawdziwa nieliniowosc, za swietna animacje i design kazdego szczegolu gry. Za emocje, akcje, a nawet troche horroru. I daje naprawde do myslenia! Jesli sie przejrzy glebiej, poza sztampowosc, to dostrzec mozna wazne tematy, zwlaszcza: co to znaczy, byc ludzkim itp. Oczywiscie podane jest to moze prosto, ale co to w tobie obudzi to juz twoja sprawa. Najglebsze filozoficzne ksiazki u wielu nie zdzialaja nic - a takie prostsze historie moga pobudzic juz do refleksji wielu, wiec chyba tez nie najgorzej.

ps. dlaczego ulice sa tak puste wyjasnia naglowek w jednym z magazynow: "VR MMORPG ma juz ponad miliard uzytkownikow" ;)

Najbardziej zelektryzowala mnie postac Lucy. Nie mialbym nic na przeciwko, gdyby powstala druga czesc wlasnie z nia w roli glownej. Tematu byloby wystarczajaco na kolejna gre.
Rowniez interakcja z Chloe w menu gry bardzo oryginalna i poruszajaca.

Minusy tej gry w recenzji GRYOnline to jakaś niedorzeczność. Wyssane z palca kompletnie. Mam wrażenie jakby ktoś grał w całkowicie inną grę. Ta gra to cudo ogrywałem ją z dziewczyną w nocy przy świeczkach z klimatem na bani oczywiście bo tylko tak się gra w zajebiste gierki. Seans z tym majstersztykiem był dla mnie jak ceremonia i gwarant mądrze spędzonego czasu. Opowiedziana historia to poezja. Chciałem żeby się nigdy nie kończyła. Czułem się jakbym oglądał film który ma przynajmniej parę oskarów a ja jeszcze brałem w nim czynny udział. A moje wybory były fundamentami całej opowieści. Postacie bardzo charyzmatyczne. Robiłem wszystko aby nikt nie umarł. Miałem wrażenie że jestem daną postacią i robię wszystko aby np.przetrwać ... Mam ochotę usunąć sobie pamięć jak z filmu ,,Faceci w czerni" błysnąć sobie fleszem i zagrać w to arcydzieło ponownie. Nawet Heavy Rain przy tym to miałka opowieść o mordercy. Nawet nie jestem fanem przygodówek wręcz przeciwnie wolę szybkie gry akcji gdzie liczy się refleks... Ale dla tej gry mógłbym zaprzedać duszę bez kur*a kitu!!! :D

Świetna gra. Wciągająca fabuła, ładna grafika, ciekawi bohaterowie i świetny Polski dubbing.

Największy problem tej gry to zmiana wyborów i punkty kontrolne. Powiedzmy chcemy uratować Connora w pierwszej misji, bo tylko tam nam zginął i potrzeba tego do osiągnięcia to żeby to się liczyło we wszystkich kolejnych rozdziałach to trzeba całą grę przechodzić od początku. Powinniśmy mieć możliwość tylko przejścia tej jednej misji i wszystko powinno się zapisać, a tak nie jest. Żal. Niby piszą, że wszystkie sceny i schematy są uzupełniane, ale i tak trzeba grać grę ciągle bez przeskakiwania rozdziałów.
Poza tym mogliby dać więcej punktów kontrolnych najlepiej to we wszystkich scenach na schemacie, które są "po środku" ekranu, a niektórych scen nie da się wczytać i albo trzeba iść o wiele bardziej do przodu, albo do tyłu i grać to co jest niepotrzebne, bo wyborów w tej niepotrzebnej scenie zmieniać nie chcemy, bo dobre podjęliśmy, albo wyborów w niej w ogóle nie ma, a grać trzeba.