Najciekawsze materiały do: Darkest Dungeon

Na pierwszy rzut oka w necie gra wydawała mi się kiepska. Postanowiłem jednak dać jej szansę głównie ze względu na dobre opinie. Niestety odbiłem się jak od ściany grając na siłę. Zaczyna się super ciekawie i klimatycznie (narracja, filmik) ale później odrzuca i zniechęca do grania durnowata mechanika. Gra jest schematyczna, nudna, powtarzalna, nie wciągnęło mnie nawet na moment.
Do tego nie podoba mi się mało przejrzysty interface, głównie opisy i nazwy zaklęć/ataków/bonusów jakieś debilnie spolszczone nazwy i skróty.

Gra jest naprawdę dobra. Klimat niesamowity. Niestety po dłuższym ograniu staje się powtarzalna i może się znudzić. Zmuszam się żeby ją ukończyć.

Mam dwa pytania. Kilka dni temu kupiłem grę, bardzo mi się spodobała i dzisiaj nabyłem wszystkie dodatki do gry. Aktywowałem prawie wszystkie dodatki oprócz "Karmazynowy dwór"...ponieważ według informacji wzrasta poziom skomplikowania kampanii. A pierwszy raz gram w kampanie, i mam zagwozdkę czy aktywować teraz czy później ? Oraz warto od początku zacząć kampanie z nowymi dlc , bo jestem już w 30 tygodniu ? Czy kontynuować rozgrywkę ?

Gra mnie jakoś nie zachwyciła średnia historia i dużo biegania po
lochach ale gra jest naprawdę dobra na zabicie czasu oraz ten stres który jest bardzo ważną rzeczą w tej grze. Jak dla mnie
gra nie jest rewelacyjna ale na pewno przyciągnie swoją prostotą wiele graczy oczywiście nie każdy loch jest łatwy ale jeżeli nauczy się rozgrywki to gra staje się bardzo łatwa (przynajmniej dla mnie)
ukończyłem i myślę że warto poświecić trochę uwagi na tą gierkę.

7.5/10

Po Darkest Dungeon spodziewałem się, że wynudzi mnie równie szybko jak The Binding of Isaac. Ostatecznie mimo że na jej ukończenie nie starczyło już chęci to spędziłem w niej masę godzin, a monotonny, na dłuższą metę wydawać by się mogło nudny system rozgrywki polegający w głównej mierze na zarządzaniu zasobami potrafi dać dużo frajdy i satysfakcji, a to wszystko okraszone świetną oprawą audiowizualną.

Bardzo wymagająca gra, bardzo ciekawa stylistycznie.

Jak dla mnie Top 10 najlepszych gier . Trudna , wymagająca , wciągająca . Genialna oprawa audiowizualna . Klimat tej gry po prostu miażdży . Kiedyś próbowałem ją ukończyć niestety bez skutku . Za drugim podejściem jak wprowadzili możliwość wyboru poziomu trudności udało się ukończyć gierkę . Fenomenalne pojedynki z przeciwnikami i bossami . Gierka miód malina . Już nie mogę się doczekać drugiej odsłony . Zapraszam na serię z całej gry w wersji Ancestral Edition czyli wszystkimi dodatkami ! https://www.youtube.com/watch?v=PiRPpXnN_qA&list=PLVYHO_RNJKKi7McY2BfFjAtQQlzzxgnLe&index=1

Moja ocena 5.5

Fabuła bez rewelacji, choć narrator daje rade. Na papierze rozgrywka może nie imponuje, ale jak samemu się ogrywa to wciąga na początku jak bagno. Naprawdę świetny patent obozowania – chciałbym by inne RPG zaimplementowały jakoś wariacje tego elementu. Choć czasami przesadnie zdarza się że jeden postój w lochach bardziej odstresuje niż tydzień w zamtuzie ;)

Wiele różnych bohaterów fajnie kreską narysowanych i posiadających różniące się funkcje. Zdaje sobie sprawę że śmiałków trzeba traktować jak zasób, ale i tak nadawałem im indywidualne imiona. Jako że każdy ma jakieś nawyki przyjemnie samemu budowało się ich historie. ( nie pasowało mi torche że po rajdach czasami niektóre nawyki ulegały wymianie ) Szkoda że nie mają statystyk typu najwyższy stres, ilość pokonanych wrogów/ bossów, ilość wrót śmierci itd.

Niby RPG ale jeśli nauczy się zasad walk to w głównej mierze koncentrujemy się na zarządzaniu zasobami i rozbudowie wioski. Tym bardziej że co jakiś czas występuje jakieś wydarzenie (losowe bądź wynikające z ostatniej misji) które weryfikuje nasze plany.

Niestety największą bolączka Najmroczniejszego Lochu jest ciągła powtarzalność. Podstawowych bossów jest osiem, a trzeba walczyć z każdym trzy razy. Jak byłem na początku grą zauroczony tak przy połowie wraz z ciągłym powtarzaniem i grindem moja ocena spadała.

Ostatecznie dla mnie przeciętna, ponieważ po jej ukończeniu bardziej czułem ulgę niż satysfakcje.

Wiele rzeczy przemawia za wysoką oceną tej gry choć niestety w pewnym momencie rozgrywka staje się nieco monotonna. Mimo wszystko zanim to nastąpiło bawiłem się świetnie.

Zalety:

1. Mackowata groteska. Inspiracje Lovecraftem są oczywiste a twórcy, całkiem celowo, posunęli do granic absurdu stopień mroku, grozy, szaleństwa i beznadziei którymi charakteryzuje się jego twórczość.
2. Świetny głos narratora oraz pasująca, choć z gatunku tych gorzej nadających się do słuchania poza grą, muzyka.
3. Grafika. Później już nie zwracałem na to większej uwagi ale pamiętam, że na początku szalenie podobał mi się wygląd poszczególnych lokacji. A jeszcze lepiej prezentowali się przeciwnicy, zwłaszcza mięsiści i ohydni bossowie.
4. Taktyczna walka. Duża ilość bohaterów, dostępnych umiejętności i przedmiotów pozwala na zastosowanie wielu rozmaitych taktyk. Przeciwnicy też znają wiele brudnych sztuczek i gra jest ogólnie rzecz biorąc trudna. Przynajmniej dopóki na własnych błędach nie nauczymy się jaki jest najlepszy sposób na danego wroga.
5. Przez pewien czas eksploracja kolejnych map jest całkiem przyjemna. Nie brakuje obiektów których możemy użyć a które mogą przynieść nam różne korzyści lub sprowadzić kłopoty, czasem możemy rozbić obóz, znajdujemy trochę notatek opisujących zwykle marny los jaki spotkał poprzednich śmiałków. Niestety wszystko zaczyna się bardzo szybko powtarzać i to co na początku sprawiało mi dużą przyjemności później robiłem już tylko mechanicznie.

Wady:

1. Czyhająca za rogiem nuda. Wspomnianych już obiektów jest nie tak znowu wiele, przeciwnicy cały czas się powtarzają, komentarze narratora szybko znamy na pamięć a walka, po zapoznaniu się z jej mechaniką, przestaje sprawiać dużą przyjemność.
2. Permanentna śmierć, choć lubię trudne i bezlitosne gry, po jakimś czasie zaczęła mocno irytować. Śmierć danego bohatera zwykle oznaczała, że będę musiał po prostu zmarnować ileś tam czasu na wyszkolenie jego następcy podczas prostych i znanych na pamięć misji. W niektórych RPGach zdarza mi się samemu narzucać sobie zasady dotyczące np nie wczytywania po śmierci któregoś towarzysza. Pogłębia to immersje i sprawia, że czerpię większą przyjemność z gry. Tutaj tak nie było.

Bardzo dobra i trudna przynajmiej na poczatku gra , gy sie pozna mechaniki gra sie duzo lepiej , bardzo wciaga ale , no coz lochy maja poziomu zielony , brazowy i czerwony , no i ten czerwony to juz zupelnie inna gra wkurzajaca na maxa , nagłe przejscie z brazowych na czerwone to frustracja bo nagle postacie seryjnie chybiaja , przeciwnicy ni z gruszki ni z pietruszki potrafia walnac krytyka ktory najpotezniejsza postac potrafi wyzerowac. Pod koniec lochu czesto postacie mja po 10 hp i czlowiek sie modli zeby nei wpadli na kolejnego przeciwnika bo bedzie marnie.i Wpadają , rozpaczliwa walka stawanie na uszach i ufff udało się.Bardziej to przypomina szachy, trzeba starac sie przewidywac na dwa ruchy na przód a i tak jeden krytyk , poprawka i nasza super hiper postac ......na cmentarz.Czerwone lochy sa zwyczajnie meczace, gdy slabiutki przeciwnik nagle wrzuca raz za razem w najsilniejsza postac dwie choroby robiac z niej nieruchawego zezoka :)

Gra jest świetna i wciąga jak bagno, ale jest też często niesprawiedliwa. Mam drużynę bohaterów na 6 poziomie, pokonuje dungeon z palcem w nosie i kiedy nadchodzi walka z bossem zaczyna się cyrk. Przykładowo: rozpoczyna się walka z tym dużym działem i wiem że muszę wyeliminować tego typka co oddaje strzał, ale gra postanawia się na mnie wypiąć i CZTERY ciosy KAŻDEGO z mojej drużyny chybiaja celu i typek odpala działo, które zjada praktycznie 80% życia mojej drużynie. Trzeba się wycofać i uciekać. Cała wyprawa oprócz zdobytego lootu na nic, bo miałam pecha. Serio fajnie się w to gra, ale takie akcje tylko dobijają i żadna strategia i przygotowanie do walki nic nie da, jak nie jest ci pisane zwycięstwo...

Jest równie wciągająca co wkurwiająca