Najciekawsze materiały do: Baldur's Gate: Enhanced Edition

boy3 [173]

Ja podchodzę do tej gry dużo bardziej krytycznie (np. według mnie lokacje są zrobione paskudnie, są po prostu brzydkie, bez krzty klimatu*, nieatrakcyjne i - jak sam zauważyłeś - nudne).
Co do Icewind Dale - zgoda.
Co do Neverwinter Nights 2 (żeby była jasność - piszemy o "dwójce", a nie "jedynce"; bo "jedynkę" uważam za przesłabą, przynajmniej jeśli chodzi o kampanię z podstawki to jest jeszcze gorsza niż pierwszy Baldur's Gate) - zgoda po części, bo uważam, że NWN 2 nie tylko jest lepiej zaprojektowany, lecz również pod każdym względem jest grą lepszą.

*

Co kto lubi.

kylo19 [174]
A Morrowind?

W przypadku Morrowinda aż tak dużej różnicy opinii/ocen między nami nie ma. ;)

kylo19 [176]

Co do plusów się nie zgadzam, natomiast co do minusów generalnie się zgadzam.
Gdy będę mieć więcej czasu (i będzie mi się chcieć... Naprawdę ta gra mnie tak zmęczyła...) odniosę się do tego bardziej szczegółowo.

3 rozdział i chyba bede musiał wykupić zapas kawy w okolicy.Usypiacz niesamowity ale taki klasyk trzeba skończyć.

Zostało wprowadzonych wiele poprawek i nie zgadzam się ze stwierdzeniem, że to skok na kasę (skok na kasę, to Neverwinter Nights, gdzie podbili interfejs i nałożyli cieniowanie). Grafika wygląda inaczej niż na screenshotach, bardziej przypomina Siege of Dragonspear. Gram aktualnie w wersji 2.3 i nie uświadczyłem jakichś szczególnych błędów. Jedyny upierdliwy błąd, to zamulenie się gry (brak odpowiedzi) podczas szybkiego zapisu, ale zdążył mi się 2 razy. Chyba pojawia się przy zbyt częstym zapisywaniu.

Nowi bohaterowie dodani w EE jakoś szczególnie nie odstają od reszty, i taki niezaznajomiony wcześniej gracz jak ja, nawet by się nie domyślił (gdyby nie wiki).

Sama gra jest w zasadzie przeniesieniem jedynki na silnik BG2 z nałożonymi pewnymi poprawkami. Ciężko mówić do kogo jest ta gra skierowana. Ja osobiście nie miałem kontaktu z serią, a takie udogodnienia jak zoomowanie itd są stosunkowo dobre. Starzy wyjadacze pewnie nie narzekają na oryginał, bo wyszło Tutu i parę innych modów.

Mnie kupiła, jednak musiałem poświęcić trochę czasu na zaznajomienie się z mechanikami D&D, czarami itd. Jak ktoś ma dużo wolnego czasu, to myślę, że warto spróbować.

Btw. Od jakiegoś czasu są dość regularnie promocje, gdzie można wyłapać 50-70% zniżki, więc polecam śledzić zamiast płacić całą kwotę.

Warto też wspomnieć, że już jest oficjalnie wydana polska wersja, aczkolwiek nie testowałem.

Muszę napisać że oczekiwałem lepszej historii w tej grze. Miałem nadzieje na wielką przygode tak jakbym czytał dobrą książke fantasy a okazało się że wątek fabularny jest po prostu cienki i w dodatku krótki. Na początku odkryłem sobie całą mape wykonując liczne zadania poboczne zostawiając główny wątek na deser. Kiedy w końcu zacząłem przechodzić fabułe to po prostu ukończyłem grę w mgnieniu oka aż byłem zdziwiony że to już koniec. (Taka historyjka dłuższa troche od tych z gum z Kaczora Donalda). No trudno ja gralem dla histori nie dla walk które nawet mi się podobały, inaczej odpaliłbym Diablo. Za to grafika, muzyka i dubbing (Pan Fraczewski wymiata swoim głosem!) stoja jak na gre przygodowa na najwyższym poziomie, wlasnie tego oczekiwałem. Scenerie są bardzo ładne a muzyka wpada w ucho. Podchodziłem do gry 3 razy i udało się ukończyć dlatego na pewno zagram też w drugą część lub też w IceWind Dale bo to chyba podobne ale w kolejce czekają też pillarsy. Baldur ma też bardzo mało rodzai przeciwników i przedmiotów. Zwykle to różnica sprowadza się np do dodania +1 lub +2 do danej broni. Ogólnie jestem zadowolony ale historia mogłaby być dłuższa, dostałem to na co oczekiwałem. Polecam i pozdrawiam!

Sporo czasu minęło od mojej ostatniej rozgrywki w systemie D&D, ale pomimo upływu tysięcy godzin, ciągle nienawidzę go tak samo jak przy pierwszym spotkaniu.
Zupełnie niesatysfakcjonujący rozwój postaci. Grałem łucznikiem i przez całą grę zdobywanie poziomów polegało jedynie na naciśnięciu przycisku "nowy poziom". Bo ta klasa została zupełnie pozbawiona jakiejkolwiek interakcji. Nie jestem fanem systemów klasowych i w swoich przygodach zawsze dbam o to by nie było blokad wynikających z systemu. A ta gra ma ich tak wiele, że można zapłakać. Ten nie może korzystać ze zbroi cięższej niż skórzana, ta ze spiczastych przedmiotów, ta chodzi tylko w szatach itd. itd. Blokady irytują zwłaszcza w połączeniu z mocnym podziałem. Bo i po co tworzyć osobną kategorię na katany, bronie jednoręczne, bronie dwuręczne, wekiery, kije i wiele innych? Pozwala to na powergaming, ale przy pierwszym podejściu sprawia tylko, że zupełnie brakuje możliwości stworzenia ciekawej, ale nietypowej postaci, bo musimy wybrać rozwiązanie, które nie okaże się zupełnie nietrafione. Ja na przykład przez całą grę chodziłem z łukiem kompozytowym zakupionym w pierwszej minucie gry, bo w sumie nie było lepszego długiego łuku. Od tej strony gra wypada żałośnie. Nie żeby inne klasy były dużo ciekawsze w rozwoju. Jednak czarodzieje, kapłani, czy łotrzycy mogą sobie chociaż coś od czasu do czasu "przeklikać".
Zbieranie ekwipunku bywa jednak satysfakcjonujące.Eksploracja wypada dobrze. Co prawda, lokalizacje są generalnie dość pustawe i składają się głównie ze zbiorowisk potworów, ale przez długi czas nie przeszkadza w rozgrywce, bo i walka jest w miarę przyjemna oraz czasami wymaga skorzystania z przedmiotów zdobytych w podróży, nietypowych zaklęć lub zmiany podejścia, by lepiej skontrować przeciwnika.
Główne miasto zrobiło na mnie wrażenie. Podział na 9 oddzielnych dzielnic sprawia, że spoglądamy na Wrota Baldura z szacunkiem. Ten podpunkt jest ważny, bo do dziś gry fantasy mają problem z przedstawieniem metropolii z prawdziwego zdarzenia.
Dobrym pomysłem było pozwolenie na zebranie towarzyszy w podróży i dobraniu sobie interesującego nas grona. Niestety towarzysze są pozbawieni charakteru lub tak przejaskrawieni, że nie istnieje coś takiego jak "interesujące nas grono". Na pomoc przyszła tu Edycja Rozszerzona, która dodała Neerę. Jedyną ciekawą postać w grze. Moment rozpoczęcia jej zadania pobocznego był też, moim zdaniem, najciekawszym fragmentem gry, gdzie całkowicie zaangażowałem się w historię i z chęcią podróżowałem po mapie. A że jej wątek wymagał odpowiednio dużo czasu, to też zyskały na tym zadania, które znalazły się pomiędzy poszczególnymi zadaniami Neery.
Fabuła początkowo zapowiada się ciekawie. Prowadzimy śledztwo, które powoli pozwala nam odkrywać prawdę na temat konfliktu, żelaza, spisków oraz nas samych. Niestety im głębiej w tę historię się zagłębiamy tym bardziej widać, że jest to najbardziej podstawowy schemat. Tak bardzo, że ja bym się wstydził coś takiego prezentować na sesji RPGowej, a co dopiero w profesjonalnie stworzonej grze. Wątki poboczne też rzadko bywają ciekawe, bo w zdecydowanej większości polegają jedynie na porozmawianiu z jedną postacią, udaniu się we wskazane miejsce i powrocie. Bez możliwości rozwiązania zadania w inny sposób, bez opcji wykorzystujących nasze statystyki, bez jakiegokolwiek wyboru. Baldur's Gate nie dostarcza nawet iluzorycznej możliwości na odgrywanie swojej postaci. To dość smutne zważając na to, że przenosili wiele zbędnych mechanik z papierowej wersji D&D, a zapomnieli o najważniejszej z nich wszystkich.
W grze natrafiłem na kilka pomniejszych błędów, które nie psuły w żaden sposób rozgrywki oraz jeden poważny, który mógłby spowodować utratę wielu godzin zapisu, gdyby nie możliwość skorzystania z konsoli, by przywołać zaginioną postać (skrypty Scara źle zadziałały).
Pomimo wszystkich wymienionych tu wad, to gra się jednak w miarę przyjemnie. Głównie ze względu na dobrze wyważoną długość poszczególnych lokalizacji, różnorodność przeciwników i ich zdolności oraz walkę.

Zupełnie poza grą samą w sobie pozostawiam też opisy broni, które są tak błędne, że ja - pasjonat uzbrojenia z okresu - cierpiałem.
Kilka błędów zapamiętałem. Chociaż minął z miesiąc czasu od ich wyłapania:
Katana - broń jednoręczna - W rzeczywistości mimo, że to krótka broń (60 - 90cm ostrze) to jest dwuręczna
Puklerz jako tarcza dla łucznika - puklerz to tarcza, którą się trzyma w ręce (center grip), a nie mocuje na pasach. A i z mocowaną byłoby ciężko. Chociaż jest to możliwe.
Metalowe tarcze (średnie chyba) - w większości były drewniane
Zbroja ćwiekowana - ech... to jest raczej wymysł gier. W rzeczywistości te nity raczej służyły do mocowania metalowych płyt pod spodem. Jak w brygantynie. Ale wtedy to już jest metalowy pancerz.
Miecz półtoraręczny trzymany w jednej ręce - To jest aż śmieszne. Bo to jest miecz długi. I trzyma się go w dwóch rękach. Takie bronie rozpowszechniły się po pojawieniu się niezwykle skutecznej pełnej płyty, która zapewniała taką ochronę, że tarcza przestała być potrzebna. W opisie jest nawet napisane, że może mieć 145cm (!) długości. Jak tym walczyć w jednej ręce? Nawet rapiery nie osiągały takiej długości, a są to bronie wyważone zdecydowanie bliżej rękojeści (przez ciężką gardę) oraz służące głównie do pchnięć.
Strzała - do 100cm - tutaj jestem w stanie ich częściowo rozgrzeszyć. Bo większe rasy z dłuższymi ramionami potrzebowałyby dłuższych strzał.
Miecz dwuręczny - przecinał jeźdźców w pół - Tutaj padłem. W świecie fantasy może tak. Więc się raczej nie czepiam.
Lekka strzała - "jak nazwa wskazuje służą do strzelania na daleki dystans" - fizyka. Lekka strzała poleci bliżej. Więc nie tylko historię mi tu maltretują. Za spowolnienie strzały odpowiadają głównie: przekrój poprzeczny, kształt (opływowość), masa (ale w drugą stronę niż myślą) oraz gęstość ośrodka. Co ciekawe, strzała wytraca niewiele pędu podczas lotu. 20 - 30% na dystansie 250m. Ale lekka strzała wytraciłaby więcej :)
Zamek, który występuje na początek gry w Candlekeep ma kolejne piętra z kamienia. Opierają się one na stropie i nie mają odpowiedniego wsparcia wewnątrz zamku. To drobnostka, ale często w grach występuje ten błąd.
Natomiast jest coś co mnie bawi. Jedną rzecz przedstawili dobrze. Akurat tę, którą wszyscy przedstawiają źle. Pancerz skórzany. Napisali, że są utwardzane fragmenty skóry, które bardziej przypominają pełną płytę niż ubrania. Gdzie w większości przypadków ukazane jest to jako gruba koszulka.

Wzbogacenie gry o dodatkową zawartość to nigdy nie jest zła wiadomość choć osobiście dużo chętniej pograłbym w nową, nawet i gorszą grę, niż po prostu w odświeżoną wersję starej. Jeśli ktoś jednak zamierza zagrać w baldurs gate to nie ma powodu by nie grać w Enhanced Edition.

Zalety:

1. Nowi dużo bardziej aktywni towarzysze a z każdym z nich wiąże się dodatkowe zadanie a z niektórymi nawet dodatkowe lokacje. Są dość ciekawi, możemy z nimi odbywać stosunkowo długie rozmowy jednak mam z nimi dwa problemy. Pierwszy to fakt, że nie zostali zdubingowani więc mamy do wyboru albo grać po angielsku albo po polsku gdzie oni będą mówić po angielsku. Takie coś mi osobiście trochę przeszkadza we wczuciu się w klimat. Drugi problem jest bardziej techniczny, jeden z towarzyszy ma klasę która na niższych poziomach jest jedną ze słabszych w grze a w baldurs gate limit doświadczenia jest ustawiony dość nisko. Chcąc więc go mieć musimy być gotowi na osłabienie naszej drużyny.
2. Techniczne udogodnienia, większa rozdzielczość, przybliżanie ekranu itp.
3. Nowe podklasy postaci.
4. Osobny tryb gry polegający w głównej mierze na toczeniu walk na arenie i próbach wydostania się z niej. Nic specjalnego ale można przejść.

Wady:

1. Ciężko mówić o wadach samego enhanced editon, dodaję on nową zawartość lecz pozwala na jej ignorowanie jeśli nie mam ochoty jej odkrywać. Jeśli komuś nie przeszkadza brak dubbingu dla nowych towarzyszy to nie ma powodu by nie grać.

Świetna gra, dobra muzyka, sporo możliwości wyboru rasy i klasy bohatera. Szkoda tylko, że jest ograniczone możliwe do zdobycia doświadczenie, bo ogarnąłem, że odpoczywając w jednej z lokacji, gdzie były Syreny, możliwe jest, że one nas zaatakują i jedna daje 2000 expa, więc można by było bez większych problemów zdobyć dużo więcej poziomów postaci, niż jest to możliwe :)