W ubiegłym roku nastąpił na mobilkach zalew aplikacji z minigrami logicznymi, rzekomo poprawiającymi możliwości intelektualne. Obecnie tego typu rzeczy jest mnóstwo, a każda kolejna aplikacja ma zawartość bardzo podobną do swoich poprzedniczek (żeby nie powiedzieć, że są plagiatami, bo takie Peak na przykład, które niby ma ileś tam milionów pobrań, ma zawartość niemal identyczną co Lumosity, chociaż kto wie, kto był pierwszy).
Ale wróćmy do tematu. W znacznej większości tego typu apek pojawia się tabela, która wg twórców prezentuje zdolności naszego mózgu. Z czasem, gdy już dłużej korzystamy z danego programu, punkty idą w górę. Tylko że mam wątpliwości co do poprawności przedstawiania tychże wyników. W takim Lumosity mam pasek dosyć wysoko, bo używam go od dawna, a we wspomnianym Peak, z bardzo podobnymi grami, po dniu używania jestem na początku. Może to kwestia przyzwyczajenia się do interfejsu czy reguł, no ale sam nie wiem.
Nasuwa się więc pytanie - czy te całe aplikacje faktycznie mogą monitorować i poprawiać możliwości naszego umysłu, czy jest to zwyczajny skok na kasę?
Oczywiście że mogą, monitorują i poprawiają możliwości twojego umysłu w zakresie wymagań danej gry...
Nie miałem z takowymi styczności, ale i tak pachnie quasi naciąganiem.
Czemu quasi? Ponieważ ogólnie każda aktywność mózgu, w tym ta generowana przez gry logiczne, ale też gry inne, stanowi ćwiczenie z czasem i w pewnych granicach usprawniające pracę mózgu pod danym względem podobnie, jak ćwiczenia na siłowni usprawniają pracę mięśni (choć tu chodzi bardziej o mechanizmy sieci neuronowej).
Czemu naciąganie? Ano właśnie dlatego, że chyba każda aktywność stanowi ćwiczenie, w tym każda gra i jakoś wątpię, by dane minigierki ćwiczyły mózg o tyle lepiej od innych, by robić wokół nich halo, jakby były czymś nadzwyczajnym. Domyślam się też, że nie monitorują stanu mózgu (jak niby) a jedynie parametry/specyfikę postępów w grze. I jakoś tam sobie arbitralnie przekładają na "pasek postępu". Słowem - e tam, acz świadomość tego, że mózg można i należy ćwiczyć, że można kształtować i poprawiać jego możliwości, również i w sposób planowy, systematyczny, jest cenna.
Dokladnie, nawet pojscie do sklepu po bulki czy do kibla sie wysrac jest cwiczeniem dla mozgu. Bo musisz wykonac i zaplanowac wiele czynnosci.
I pojscie do sracza moge reklamowac i nawet napisac ksiazke jako codziennym sposobie na gimnastyke mozgu. (musisz wstac, zdjac spodnie, wysrac sie, towj mozg musi obliczyc czy wyrwac 2 czy 3 listki, potem musisz pomyslec czy juz koniec wycierania, potem pomyslec jakiego dezodorantu uzyc i czy ta laska z pracy go polubi, potem sie zastanowic czy umyc rece skoro w sredniowieczu nie myli i jakos zyli, pomyslec o roznicach w sredniowieczu a wspolczesnoscia, sposcic wode, pomyslec czy sposci jeszcze raz czy juz starczy, potem sobie zadac sobie pytanie jaki to ma wszystko sens? Czy jestesmy sami we wszechswiecie?)
Czy takie przesuwanie klocuszkow czy klikanie kolorowych kolek jak w tych aplikacjach, sprawi ze twoje iq bedzie 200, i staniesz sie madrzejszy od Einsteina, nie.
Aplikacje pewnie liczą jak sobie radzisz z danymi w grze zadaniami. Jednak wiadomo, że zdobyte umiejętności mogą się przełożyć na łatwiejsze rozwiązywanie zbliżonych zadań, szybciej coś policzyć, będziesz łatwiej zapamiętywał itd.
Udowodniono naukowo, że ćwiczenie umysłu ma niebagatelne znaczenie dla jego sprawności na starość i często długości życia. Dlatego warto uczyć się cału czas nowych rzeczy, języków, rozwiązywać sudoku, krzyżówki i liczyć zadania matematyczne czy choćby trenować w tego typu grach.
Ma to szczególne znaczenie, jeśli nie pracuje się intelektualnie czy nasza praca nie wymaga specjalnie rozwiązywania problemów i na emeryturze.
Są też badania potwierdzające dłuższą długość życia, lepsze zdrowie i sprawność umysłową wśród ludzi aktywnych społecznie, często spotykających się z rodziną, sąsiadami i znajomymi.
