tvgry.pl Ubisoft zabójca hitów - jak wygaszane są kultowe serie

Nie zgodzę się co do zakończenia odsłony z 2008. Nie zagrałem w ten epilog i uważam je za pełne i świetne. Po prostu trzeba je zinterpretować w stosunku do całości gry. Dlatego nie mam zamiaru grać w epilog, żeby nie psuć sobie żadnego wrażenia.
No i Prince to nie tylko ta najsłynniejsza "trylogia z czterema częściami". Przed nią były jeszcze trzy odsłony Księcia, które nie wpisywały się w ciąg fabularny. Część z 2008 ma dlatego jak najbardziej rację bytu.

@Zdzichsiu
&
@Gerr

Eh... Nie twierdzę, że zakończenie "podstawki" z 2008 roku było złe. Ba, powiedziałbym, że jedno z lepszych! Miało mega klimat i robiło nadzieję na kolejną część. Jednak jakby nie patrzeć, fakt że istnieje jakiś fabularny ciąg dalszy, którego część graczy z przyczyn sprzętowych nie mogła uświadczyć to cios poniżej pasa. Dostajemy w jakimś stopniu wybrakowany produkt (co może się podobać mniej lub bardziej, jak sam widzisz). Dodam jeszcze, że faktycznie ów dlc jest dodane na siłę i spłyca końcowy efekt, bo rozgrywka już tak nie zachwyca, a fabularnie też wiele nie dodaje od siebie. No i mamy w nim do czynienia z bossem, który przybiera postać poprzednich bossów, więc to zakrawa o recykling do potęgi "n'tej"... Nie mniej dowiadujemy się z tej części, że po pokonaniu kolejnego "złego", bohaterowie ruszają w kolejną podróż. Tym razem ich celem ma być odszukanie Ahurów, którzy rozeszli się gdzieś po świecie, tak więc zawsze to coś.
Nawiązując do zmiany wizerunku - owszem ma on rację bytu, ale zauważ, iż owe poprzednie odsłony, o których wspominasz nie są dziełem ubików. Od kiedy oni przejęli markę zrobili swój własny świat z motywem piasków czasu (co przypadło ludziom do gustu), a później dalej ta sama firma zrobiła grę, która tak właściwie nie łączyła się fabularnie z poprzednią ich serią o tym samym głównym tytule... Dlatego też zmiana mechaniki walki, zupełnie nowy świat oraz podciągając pod to - zupełnie nowa szata graficzna, mogła w jakichś sposób odtrącić od siebie fanów starego podejścia do tej serii. Dlatego też uważam, że zmiana tytułu (nawet jeśli dalej uważam tą produkcję za genialną) mogłaby przynieść mniejsze rozczarowania, niż podpinanie się pod znaną markę. Za dużo różnic - ot co. Stety/niestety tylko baśniowy, arabski klimat jest ich wspólnym mianownikiem... Tytułu nie licząc...
Czekam na kolejną odsłonę. Mam nadzieję, że ubi nie pogrzebał tego w pisakach ku zapomnieniu...

Wow! Pierwszy raz mam takie samo zdanie jak ty przyjacielu!

Oby nie. W chwili obecnej produkują moim zdaniem najfajniejsze sandboxy :).

@sebogothic

Po prostu nie jesteś "targetem" ich gier. Ot cała filozofia.

@Persecuted

Po prostu nie jesteś "targetem" ich gier. Ot cała filozofia.

To prawie komplement ;)

Oby nie. W chwili obecnej produkują moim zdaniem najfajniejsze sandboxy :).

Serio Asasyn, Watch Dogsy, Far Crye są wg. Ciebie fajniejsze od Wiedźmina 3, GTA V, czy np. L.A Noire?

@sebogothic
Właśnie to jest dziwne. Ubi było krytykowane za schematy właściwie już od pierwszej odsłony Asasyna. Obiecali, że coś z tym zrobią. Skończyło się na tym, że wydali kilkanaście kopiuj-wklej odsłon skrytobójcy i nie dość, że kopiują samych siebie w obrębie jednej serii, to jeszcze rozlazło się na inne marki.
Ba! Najgorsze, że cała branża zaczęła kopiować ich styl. O ile jeszcze taką Mafię III, albo Cień Mordoru mogę przeboleć i obsikać moczem, to nie mogę zdzierżyć, że ten prymitywizm w postaci ubi-style przeszedł na mój ukochany gatunek gier, czyli RPG. Fallout 4, Dragon Age: Inkwizycja to są dla mnie w tej chwili tytuły praktycznie niegrywalne.
Mimo, że się sprzeczałem z Tobą co do Elexa i nadal uważam, że to gra klasy C, a Piranie cofają się w rozwoju, to i tak czekam na to o wiele bardziej niż jakikolwiek blockbuster AAA ze stajnie EA, Ubi, czy Bethesdy

@Vroo

Zależy co od czego :).

Watch Dogs w ogóle mi się nie podoba ("dwójka" jeszcze mniej). LA Noire cenię za klimat i historię, ale jego aspekty sandboxwe uważam za jedne z najsłabszych z jakimi miałem do czynienia. Wiedźmin 3 to fajna gra z otwartym światem, ale czy sandbox? Nie wydaje mi się.

GTA V mi się podobało, chociaż szczerze mówiąc, już po ukończeniu wątku głównego nie chciało mi się wykonywać zadań pobocznych ani w ogóle grać dalej. Nie zmienia to faktu, że najnowsze GTA stawiam ponad - w moim odczuciu średnim - Far Cry'em 3 i 4, na równi z Primalem i o stopień niżej od mojej ulubionej "dwójki".

W Assassynach z kolei zdarzało mi się nabić i 200 godzin, ale też nie we wszystkich odsłonach. Np. Unity bardzo mi się podobało jako całość, ale ilość zawartości dodatkowej mnie po prostu przytłoczyła i odechciało mi się "maxowania". AC 3 rzuciłem w kąt zaraz po skończeniu głównej fabuły. W Black Flagu natomiast zrobiłem wszystko co się dało, a nadal lubię go sobie odpalić, żeby bez celu powłóczyć się po Karaibach ;).

Ot, taki mam gust.

@Persecuted

To wszystko jest oczywiście kwestia gustu i wchodzenie na grunt detali i szczególików. Ja sobie czasem rozkminiam dlaczego właściwie dana gra mi się podoba, lub odwrotnie. Zwykle dzieje się tak przez bardzo subtelne niuanse, które łatwo przeoczyć, ale podświadomie mózg wyłapuje je jako istotne.
Gram sobie teraz w Sleeping Dogs i bawie się świetnie. Niby sandboksy mi się przejadły, niby jest to chamska podróba GTA, grafika już w momencie premiery była przestarzała, ale gra mi się bardzo przyjemnie. Dlaczego?
Taki przykład - znajdźki.
W Asasynie, Far Cryu przedmiotów do znalezienia zwykle ładuje się bodajże w tysiącach. W Syndicate mamy pozytywki, korespondencję wojenną, plakaty, butelki piwa, kilkaset skrzyń i kilkaset "zakłóceń helixa". Far Cry to podobna historia. Istne zatrzęsienie pierdół. Żeby gracz jednak się zbytnio nie przemęczył i aby zrekompensować absurdalną ilość rzeczy do znalezienia mamy je wszystkie zaznaczone na minimapie... Nagroda za odnalezienie przedmiotów jest nieproporcjonalna do wysiłku - za butelki, czy listy nie dostałem niczego, za zebranie pozytywek można bodajże dostać jakiś pancerz, ale jak już to wszystko znajdę to na cholerę mi on będzie potrzebny?
A teraz jak to rozwiązano w Sleeping Dogs?
Przede wszystkim znajdźki trzeba odkryć samemu. Nie zaznaczono ich na mapie. Miasto jest jednak spore i pewnie frustrowało by mnie żmudne szukanie, gdyby nie to, że wszystko co potrzebne do odszukania jest oczojebnie podświetlane. Taki półśrodek. Gra nie traktuje Cie jak debila, musisz szukać, a nie tylko podążać za wskaźnikiem, ale daje jednocześnie drobne "podpowiedzi" w postaci rozbłysku. Najważniejsze jest jednak to, że mamy konkretne, wymierne korzyści za odszukanie czegokolwiek. Absolutnym mistrzostwem są zielone posążki, dzięki którym możemy uczyć bohatera nowych ciosów/kombosów i rozwijać w ten sposób system walki. Kapliczki przynoszą wzrost zdrowia. I nie muszę znaleźć ich 1000, żeby coś dostać. Co każde 5 kapliczek zdrowie wzrasta o bodajże 10%. Samych znajdziek jest ogólnie o wiele mniej i ich szukanie nie przypomina monotonnej pracy. W Sleeping Dogs znalezienie skrytki z pieniędzmi daje autentyczną satysfakcję, bo są rozmieszczone rzadko, a pieniądze które owa skrytka zawiera są konkretne. W Asasynie skrzynie mamy na każdym rogu i w co drugim budynku, ale to co w nich znajdujemy to raczej drobne na waciki.

Rozpisałem cały elaborat i to na taki pozornie błahy temat, jakim są znajdźki. Gry Ubi mają jeszcze sporo innych "grzeszków", m.in. mało absorbującą fabułę z postaciami, które wydają się ciągle identyczne (Ciągle mam wrażenie, że pani Frye z Syndicate, pani Elise de la Serre z Unity i pani haker z Watch Dogs to te same postacie. Ruszają się, zachowują identycznie. To samo z Jacobem i Arno, którzy dosłownie kopiują Ezio). Przeszkadza mi też, że mapy w sandboksach Ubi są wszędzie identyczne. Jak zrobię screena z Syndicate, czy FC4 w losowym miejscu, to ciężko będzie wywnioskować gdzie dokładnie było zrobione. Te gry poza kilkoma charakterystycznymi miejscami wszędzie są wypełnione tymi samymi budynkami, modelami, postaciami. Jeśli w Syndicate obejrzysz Big Bena, dworzec, Tamizę i parlament, to właściwie widziałeś wszystko. I tak dalej i tak dalej.
Gry Ubi były znośne, dopóki zajmowały tak maksymalnie 25h grania. Kiedy ktoś stwierdził, że warto je wydłużyć do 50-70h i więcej zaczęło się rozciąganie na siłę i przechylenie szali w kierunku ilości nad jakością. W drugim Asasynie mieliśmy dwa całkowicie różnorodne miasta, plus posiadłość na terenach podmiejskich, plus jeszcze jakieś wiochy. Teraz taka różnorodność byłaby nie do pomyślenia.

@Vroo

W moim przypadku jest to dosyć proste. W grach szukam przede wszystkim odskoczni od rzeczywistości i możliwości zanurzenia się w realiach zupełnie odmiennych od mojego codziennego życia. W realiach, których w rzeczywistym życiu doświadczyć nie mogę (np. życie w kolonii na Marsie) albo nie chcę (np. życie na świecie po apokalipsie nuklearnej). Im te realia są fajniejsze i ciekawsze (w moim subiektywnym odczuciu oczywiście), tym lepiej się bawię. Dlatego własnie Watch Dogs - bardzo zbliżony do naszego świata - znudził mnie po 40 minutach, Sleeping Dogs po 30, a GTA V - mimo bycia grą niemal doskonałą - w moim prywatnym rankingu growych światów, przegrał nawet z Mad Maxem od Avalanche :).

Ten aspekt jest dla mnie tak ważny, że jestem w stanie wybaczyć grze (prawie) wszystko inne, jeżeli telko przekona mnie do siebie realiami. Wspomniany Max Max ma słaby system jazdy, taką sobie walkę wręcz, wołające o pomstę do nieba walki z bossami, nieistotną fabułę, płaskie postaci, powtarzalne aktywności poboczne, bezużyteczne i nudne znajdźki itp... ale to wszystko i tak nie ma dla mnie większego znaczenia! Czemu? Bo projektanci świata z Avalanche to prawdziwi magicy. Ten wykreowany przez nich kawał pustyni, to w moim odczuciu MAJSTERSZTYK. Wyszukiwanie każdej kolejnej z 12348592 paczek złomu było co prawda tak samo fascynujące, jak obserwowanie schnącej farby, ale przynajmniej dawało mi pretekst do przebywania w tym świecie, zwiedzania, eksploracji i odkrywania jego sekretów. Gdyby WB wypuścił DLC za 5 euro w stylu "Znajdź dodatkowe 100000 paczek złomu!", to bym je bez mrugnięcia okiem kupił, bo znowu miałbym powód, żeby do Max Maxa wrócić ;].

Troszkę inaczej podchodzę do gier pokroju Tomb Raidera czy Far Cry'a. One co prawda też bazują na naszej rzeczywistości, ale jednak stawiają na jakąś egzotykę. Zamiast betonowych metropolii mamy dżungle, lasy, góry, bagna, pustynie... czyli po prostu coś innego i fascynującego, w przyjemny sposób łechcącego moją naturę niespełnionego, kanapowego odkrywcy ;s.

Od fantastycznych, wirtualnych światów, bardziej lubię jedynie wirtualne "światy historyczne". Grając w takie Assassin's Creed Unity, szczerze miałem w nosie taki sobie gameplay, słabą fabułę czy kupę błędów i niedoróbek. Sama możliwość przespacerowania się uliczkami (i dachami) rewolucyjnego Paryża, była dla mnie przeżyciem wręcz mistycznym i - nie będę kryć - spełnieniem jednego z marzeń (pasjonuje mnie rewolucja francuska i następujące po niej czasy wojen napoleońskich).

To sprawia, że każdy kolejny AC może powstawać metodą kopiuj/wklej, a ja i tak go kupię, jeżeli tylko realia historyczne trafią w mój gust (do tej pory tak było, bo szczerze mówiąc jest niewiele okresów historycznych, których nie lubię ;d).

Nie wiem czy to tylko ja jestem taki... "oryginalny", czy inni też tak mają, ale w moim przypadku to jest właśnie "sekret", który sprawia, że lubię i kupuję gry Ubi. Nikt oprócz nich jakoś nie chce tworzyć gier w tym stylu (albo robi to słabo), więc w sumie nie mam większego wyboru ;D. Bo czy jest jakaś konkurencja dla Assassin's Creed? Far Cry'a? Ghost Recon: Wildlands (szykuje się świetny sandbox w bardzo oryginalnych realiach!)? For Honor?

Poza małymi wyjątkami mam wrażenie, że Ubi istnieje tylko po to, żeby mi robić przyjemność ;). Praktycznie co druga ich gra czy marka, trafiają w mój gust i spełniają oczekiwania. Czemu miałbym na to narzekać?

@Persecuted

Masz po prostu inne priorytety. Dla mnie środowisko w jakim toczy się akcja gry też jest ważne, ale równie ważne, albo i ważniejsze są te wszystkie elementy, które wymieniłeś, czyli fabuła, kreacja postaci, jakość zadań pobocznych, czy system walki i rozwój postaci. Tylko, że działa to w drugą stronę, czyli jeśli gra ma nudny świat, ale ww. elementy stoją na wysokim poziomie to jestem w stanie wiele wybaczyć (właśnie Sleeping Dogs to taki tytuł - nudzą mnie sandboksy, słaby klon GTA, ale gra się bardzo przyjemnie).
W takiego Mad Maxa chętnie bym pograł, ale wiem, że ogrom świata i nuda sprawi, że się od niego odbiję. To samo z Just Cause 3, wspomnianym Wildlands, czy Mafii III i nowych Watch Dogsach.
Nie wiem też, czy Tobie bardziej rozchodzi się o egzotykę uniwersum, czy otwartość świata, bo przecież takie Enslaved, czy Remember Me, też były oryginalne, nietypowe, a nie musiały być rozwlekłymi open-worldami zapchanymi przysłowiowymi skrzynkami ze złomem.
Ja już kiedyś napisałem, że Asasyna jednocześnie nienawidzę i ubóstwiam. Jak dla mnie ta gra, mogłaby nie mieć fabuły i całej tej durnej templarowo-edenowej otoczki i może wyszłoby to jej na dobre. Jako, że lubię i historię i podróże, traktuje go jak symulator turysty - miłośnika historii. Też się dobrze bawiłem podczas zwiedzania Paryża, czy Londynu, ale czy nie chciałbyś, żeby prócz oryginalnych realiów gra oferowała podobny poziom fabuły i rozgrywki, jak to jest w przypadku gier Rockstara, czy CDP? Wiedźmin 3 pokazał, że da się zrobić otwarty świat z ciekawą historią i niebanalnymi misjami (inna sprawa, że przy okazji również jest niepotrzebnie rozwleczony i wypchany bzdurnymi pytajnikami). Far Cry 4 kupiłem z wrodzonego zamiłowania do Tybetu i podobnych klimatów, ale z racji typowego Ubi-style w grze, męczę go od premiery i do dzisiaj nie skończyłem. A gdyby tak miał tak zajmujące questy jak Wiedźmin, czy GTA V? Nie grałoby się lepiej?
Jeśli Ty masz nietypowe preferencje, to pociesz się, że ja mam jeszcze bardziej dziwaczne. Najbardziej cenię sobie w grach miejsca tzw. "odpoczynku". Męczy mnie już ciągłe strzelanie i ciachanie mieczem tysięcy przeciwników, dlatego najbardziej z Uncharted 2 podobał mi się etap, w którym zwiedzaliśmy tybetańską wioskę, dlatego najbardziej cenię sobie w RPGach miasta i osady, pełne npców, questów i ciekawych historii, dlatego poczułem się jak dziecko w sklepie z zabawkami, kiedy dane mi było pierwszy raz wkroczyć do Novigradu, itd.

@Vroo

1. Z tą egzotyką to sam się zastanawiałem i doszedłem do wniosku, że jednak chodzi o kreację świata. Jest wiele gier liniowych, których settingi również przypadły mi do gustu. Np. wspomniane przez Ciebie Enslaved, Remember Me, czy Syndicate. Co jednak sprawia, że w moim odczuciu ustępują one otwartym światom? Sposób budowania iluzji.

Remember Me wrzuca gracza do futurystycznej Francji (dokładnie Neo-Paryża), co samo w sobie jest fajne. Nie da się jednak nie zauważyć, że całe to growe miasto, to tylko kilka połączonych ze sobą, wąskich korytarzy, tuneli i małych placyków. Cała reszta to tło, które ma sprawić, że w tą iluzję miasta - jako gracze - uwierzymy. Twórcy mogą sobie na to pozwolić, bo to oni decydują co widzimy, kiedy, w jakiej kolejności i z jakiej perspektywy. To coś jak np. makieta filmowa, która jest zbudowana z 2 kawałków dykty, czego jednak widz nie jest w stanie dostrzec dzięki odpowiedniemu kadrowaniu i montażowi.

Otwarty świat nie ma tak łatwo. On musi zamknąć gracza w pewnej ograniczonej przestrzeni (zazwyczaj dosyć rozległej) i wypełnić ją jakąś spójną zawartością, bo nie jest w stanie przewidzieć co, gdzie i kiedy gracz będzie tam robił. Oznacza to tyle, że finalnie cały świat jest po prostu lepszy, bogatszy i bardziej wiarygodny. Wszystkiego jest więcej - postaci, przedmiotów, miejscówek, dialogów, tła fabularnego itd., a poszczególne elementy dodatkowo muszą do siebie pasować.

Dlatego wolę otwarte światy w grach. Są po prostu lepsze... jako światy.

2. Czy bym nie chciał? Jasne, że tak! Tylko co poradzę, że Ubi mi tego nie chce zapewnić? Cały czas mam nadzieję, że AC wzbudzi we mnie jeszcze kiedyś takie emocje, jakie wykrzesała ze mnie pierwsza część. No ale jest jak jest, biorę co dają i nie wybrzydzam, bo alternatyw - jak już wspomniałem - brak, a pokusa jest zbyt silna ;(,

3. Widzę, że się rozumiemy, bo ja też większość gier od Ubi traktuję właśnie jako "symulator turysty". To trochę paradoksalne, ale taki lekki (czytaj: odmóżdzający) charakter ich produkcji, tylko temu sprzyja ;). W Far Cry'u 2 lubię sobie wskoczyć do Jeepa i po prostu pośmigać po sawannie - ot tak, żeby "zasymulować" egzotyczne wakacje, których nigdy nie miałem ;s. Podobnie z resztą z Black Flagiem i Karaibami.

Tak w ogóle, to jedną z moich ulubionych gier wszech czasów, jest... Mirror's Edge. Nie przez gameplay (który uważam za taki sobie), ale właśnie klimat i setting. Niby zwykłe miasto, ale takie idylliczne. Czyste, ciche, spokojne, słoneczne... 10-15 minut w ME i nawet najgorszy dzień w pracy idzie w niepamięć :).

Jak chcę pograć, to sobie odpalam np. Dooma albo Mortal Kombat X. Gdy chcę odpocząć i się zrelaksować, to sięgam do gier od wujka Ubi ;].

PS. Jeżeli potwierdzą się plotki co do AC: Empire, to seria może znowu zabłysnąć. Duże zmiany w rozgrywce (idą ponoć w ślady Wiedźmina 3... cokolwiek to znaczy), świetny setting (po raz kolejny Ubi czyta mi w myślach, bo ze wszystkich "obszarów" starożytności, Egipt lubię najbardziej ;d), zerwanie z wątkiem współczesnym (nareszcie!). Warto czekać.

Wiesz, tylko przy takich próbach nadania nowego życia trzeba mieć konkretną wizję, by takie ryzyko mogło się opłacić. Podałeś takiego Gothica na przykład. Z nim sytuacja była taka (i jest w sumie nadal), że miał on fanów głównie w Niemczech i u nas. Jowoodowi nagle zachiało się wypromować markę za ocean, a efekt tego wszyscy znamy: Gothica 4 nie kupili ani amerykańce, ani okrutnie zawiedzeni fani serii. A takie Riseny musiały przynosić jakieś zyski, skoro Deep Silver nadal wydaje gry Piranii.

@kuba1711

Na prawdę wierzysz, że oni mogą sobie pozwolić na to, by takiej wizji nie mieć? Ich gry AAA to produkcje ogromne, w które zwyczajowo wpompowują setki milionów dolarów i tysiące roboczogodzin. Z całą pewnością nie robią tego metodą na chybiła trafił, inaczej już dawno by splajtowali. Jestem przekonany, że przy każdym takim projekcie wszystko mają doskonale "policzone" i przeanalizowane, od razu wiedząc do kogo skierowany jest produkt i na jaką sprzedaż mogą liczyć.
Wybrany przez nich "target" może i jest bardzo szeroki, ale jednak określony. Widać to choćby na podstawie tego co napisaliście tu obaj wraz z sebogothic. Was sandboxy Ubisoftu nudzą, ale innym (takim jak ja), dają ogromnie dużo frajdy. Od czego to zależy? Nie mam pojęcia (choć mam swoje teorie ;d), ale najwidoczniej ja jestem celem ich gier, a Wy nie. Jednym przyjemność sprawia umieranie w Dark Souls, gromadzenie lootu w jakimś grinderskim, koreańskim MMO, czy rozkopywanie prostokątnej ziemi w Minecrafcie, a dla innych są to czynności stanowiące przeciwieństwo dobrej zabawy. Są nawet ludzie, dla których No Man's Sky w obecnym kształcie(!) jest grą marzeń. Nie wiem co oni ćpają, ale najwyraźniej potrafią się dobrze bawić... niczym ;].

Nie próbujcie nawet tego zrozumieć (np. poprzez analizę), to po prostu kwestia preferencji.

Połowa gier Ubi zapowiada się świetnie na przedpremierowych materiałach, a później wychodzi jak wychodzi. Jeśli naprawdę wierzysz w to co udostępniają, to że grafika będzie tak wyglądać jak na filmach, które podsyłasz, to pogratulować łatwowierności. Na youtube jest masa filmów, które pokazują, że większość ostatnich gier od Ubi, włączając w to niezłego Far Cry 3, przeszła duży downgrade i znacząco różniła się od materiałów przedpremierowych.

https://www.youtube.com/watch?v=xNter0oEYxc

Nie uważam, że to nierealna grafika, uważam, że większość wydawanych przez nich tytułów ulega downgredowi. Skąd wysuwam takie wnioski? Masz filmik, który pokazuje, że to już stało się normą w tej firmie. Więc tak, jesteś łatwowierny jeśli wierzysz ich materiałom przedpremierowym. Dlaczego tym razem, akurat przy WD 2, miałoby być inaczej? Dlaczego tym razem mieliby grę przedstawiać przed premierą taką jaką mają zamiar wypuścić? Masz jakieś informacje, do których nie mam dostępu? Szykuje się jakiś przełom w ich polityce? Jesteś typowym gościem, który daje się dymać producentom takim jak Hello Games od No Man's Sky bo wierzy we wszystko co im naopowiadają na targach i materiałach przedpremierowych. Dzięki temu, że nie patrzysz krytycznie na to co robią, mogą sobie nadal pozwalać na oszukiwanie klientów i downgrade'owanie gier wedle woli.
Do tego naucz się pisać bo ciężko czyta się twoje wypociny.

obawiam się że nigdy choć i tak żyje nadzieją że zagram w kolejną część