Przeszukuję sobie właśnie GOLową encyklopedię w poszukiwaniu nowszych tytułów z jednego z moich ulubionych gatunków.
No i właśnie, oprócz Dooma, i Wolfensteina nie ma absolutnie nic wartego uwagi.
Albo gry nastawione na multi z kiepską kampanią albo monotonne i do bólu nudne sandboxy.
Co się stało? Jeszcze 10 lat temu pełno było takich gier.
Ehh, ile bym dał żeby znowu móc sobie zagrać w jakiegoś stricte singlowego II wojennego shootera.
Wiesz gdzie się podziały?
WINCYJ WOLNOŚCI, WINCYJ SANDBOXA.
Tak w skrócie można to opisać. Developerzy zauważyli, że gry z otwartym światem sprzedają się lepiej niż te z zamkniętym i tworzą teraz i powielają te same schematy do bólu. Na szczęście zaraz wychodzi nowy CoD oraz BF więc będzie trochę oskryptowanej zawartości co mnie cieszy.
Ja tam nawet się cieszę z takiego stanu rzeczy, bo przynajmniej nie muszę wydawać kasy na nowe FPSy. :P
Po co komu nowe liniowe FPSy skoro dwa pierwsze DOOMy już wyszły. Wystarczy wpisać u wujka Google "Doom 2 wads" i cieszyć się map pakami/modami, które miażdżą i DOOM (2016) i nowego Wolfa. (Polecam Back To Saturn X, Deus Vult 2, Alien Vendetta, Swim With The Wales, Sunlust). Choć faktycznie, wciskanie na siłę wszędzie otwartego świata, tudzież elementów RPG (które nowy Doom posiada, tfu!) szkodzi gatunkowi. Z okresu "postdoomowego" najbardziej warte uwagi są: Fear (1), Serious Sam 3, Crisis i Bulletstorm.
Nie znużuła Cię ta hiper ilość tego samego?
Grałeś w któryś z wymienionych, lub po prostu kompetentnie zaprojektowanego .wad'a? Jeśli nie, to serdecznie polecam. Z "boku" mogą się wydawać podobne, ale to tylko pozory. Świetnie zaprojektowane mapy, inteligentnie rozmieszczeni przeciwnicy i odpowiednio wysoki poziom trudności nie pozwalają się nudzić. Porównajmy takiego Deus Vult 2 z Claustrophobią 1024. Oba map packi są bardzo dobre, ale jednocześnie tak różne, że ciężko je porównywać. Pierwszy posiada ogromne mapy i najlepiej wyreżyserowane starcia z przeciwnikami w jakiejkolwiek strzelaninie, drugi z kolei rozgrywa się na małych mapach 1024x1024 "kwadratów", co wymaga innego podejścia i od gracza, i samego projektanta. Oczywiście nie wszystkie .wady są świetne, jest masa złych, a nawet bardzo złych, trzeba umieć odszukać te warte uwagi. Mając do wybory odpalenie nowego DOOMa, którego zepsuto niepotrzebnymi elementami RPG oraz mizernym tempem (brak tu uczucia, że cała baza jest zalewana piekielnym plugastwem, jesteśmy wrzucani na Painkillerowe areny i bezmyślny circle strafe wystarczy, żeby wygrać), a uruchomienie takiego Swim With The Wales, to definitywnie wybiorę to drugie. Polecam ten artykuł: http://blog.danbo.vg/post/50094276897/the-most-misunderstood-game-of-all-time
Świetnie przedstawia istotę pierwszych dwóch części.
a ja przekornie zachęcam do powrotu do starszych strzelanin
np. taki moh:aa, ogrywany na poziomie hard, jest niesamowity - no i nie ma uciążliwego 'follow' zawieszonego nad dowódcą, dzięki czemu nie czuję się jak statysta poganiany kijem.
nikt tu nikomu nie podrzyna gardeł, nie ma eksplozji atomowej, a na głowę nie spada nam ani samolot, ani wieżowiec - a jednak iluzja uczestnictwa w brutalnych walkach jest bardziej przekonująca niż korytarzowe zadymy w cod. I nawet stu wąsatych/nieogolonych twardzieli tego nie zmieni. allied assault daje radę.
Trzeba wracać do klasyków. Akurat dziś zastanawiałem się nad odświeżeniem Painkillera z dodatkiem a potem może w końcu poznać te nowsze, podobno beznadziejne odsłony z serii.
Popdpisuję się pod pytaniem autora. Myślicie, że dlaczego tak ciągle do obrzygania nawijam o vr? Odpowiedź na to pytanie jest jedocześnie odpowiedzią na pytanie autora. Sandboxy nie dość, że mają gorszą grafikę i gorzej chodzą, to jeszcze ciągle w nich robimy to samo. Watch dogs: dojazd na misję, zhakowanie komputera, bum, ucieczka lub zabicie wszystkich. Asasyn: dojście do misji przez budynki, skradanie się w misji, załatwienie bądź kradzież czegoś, ucieczka. To samo nawet z nowym deus exem. Do tego dłużyzny dojścia do tej misji, gdzie wszystko wygląda tak samo, zero zmian otoczenia, bo teren w sandboxach wygląda identycznie przez pół gry, a wszystko to z mega wymaganiami i zawsze grafiką gorszą niż Crysis 1. Sory, ale dopóki nie wrócą takie gry jak Half Life 2, vr zawsze będzie przeze mnie wtrącany w niemal każdy temat. Winni są gracze tego oczekujący, czyli....podziękujcie sobie :) Pozdrowienia z Lanosa, w którym piszę ten post czekając na dziewczynę, aż wyjdzie że sklepu i stracę limit danych na telefonie. PS- Fajnaeee auto przeszło obok.
Odpowiedz jest prosta. Po prostu gry Single Player wymierają! Teraz gry nastawiają się na bezsensowne multi bez fabuły z mikropłatnościami.
Ale oprócz Dooma za niedługo wyjdzie Shadow Warrior 2, który powinien być liniowy. Podobno w tym roku ma też wyjść kolejny dobrze zapowiadający się FPS Inner Chains, ale o tej grze jest tak mało informacji że wątpię czy tak się stanie.
Nie wymierają, z dużych gier AAA 90% to Single Playery. Otwarty świat to odpowiedź na wcześniejszą masę skryptów pakowanych do każdej gry i rozgrywkę sprowadzającą się do kliknij Q by... Teraz skrypty stały się subtelniejsze(nie dotyczy CoDa) i niejako rozmywają się w dużej grze.
Shadow Warriora 2 ciężko nazwać liniowym, biorąc pod uwagę że mapy mają być po części generowane losowo.
Z ciekawych liniowych FPS nadchodzą na pewno: BF1(singiel kolejny raz ma być "zaskakujący"),CoD(skrypty), Titanfall 2(pewnie też skrypty).
Jednak nie liczę na ich wysoką jakość. Dobra fabuła, gameplay, liniowość i fps się chyba nie łączą, przynajmniej od jakiegoś czasu brak porządnego przedstawiciela liniowych fps.
Titanfall będzie miał liniową kampanię sp?
Punisher1
NIezbyt nowe, ale jeśli nie grałeś to Singularity i Timeshift są bardzo przyjemna.
Może Borderlandsy?
Fakt że jest sandboxowy styl rozgrywki ale jak się tylko skupi na zadaniach głównych to na pewno nie będzie braku nudy w zabawie.
Dzięki za propozycje, ale wątek ma charakter lekko refleksyjny.
Nie założyłem go po to abyście podrzucali mi tytuły. Graczem jestem już od jakiegoś czasu i zdecydowaną większość gier z gatunku ograłem.
Martwi mnie tylko, że strzelanki nastawione na kampanie singleplayer mogą niedługo wymrzeć jak przygodówki point'n'click.
To nie jest kwestia tylko gier FPSów te tzw. średniaki po prostu zupełnie zniknęły, a trafiały się fajne produkcje jak np. Timeshift czy Singularity. A teraz, po prostu posucha! Oprócz Battlefielda i Call Of Duty i dwóch wcześniej wymienionych przez ciebie tytułów jak Doom czy Wolf :/
hola hola... liniowy nie znaczy, że w zamkniętym świecie, sandbox nie znaczy, że nieliniowy :)
liniowa bądź nieliniowa jest fabuła, natomiast świat może być otwarty lub zamknięty i zastosowanie fabuły jednego typu nie wyklucza zastosowania budowy świata innego.
Jakiś czas temu było narzekanie na liniowe FPSy, że kopiują CoD i jest ich za dużo. Jeszcze wcześniej: narzekanie na II WŚ, teraz wręcz odwrotnie. To jednak pokazuje słabość rybku gier, najpierw tłuczemy coś ile wlezie, a jak się znudzi to przerzucamy się na coś innego, tłuczemy to do znudzenia i tak w kółko.
Nigdy nie narzekałem na liniowe. Bam cały czas liczyłem, że ten trend zostanie na lata. Niestety, myliłem się, bo nadeszło nowe pokolenie graczy.
