tvgry.pl Przyszłość gier RPG oczami twórców... gier RPG

5:49 - Przecież KotOR powstał w 2003 roku. 2 lata wcześniej pełny dubbing pojawił się w Gothicu chociażby. Naturalnie, pewnie Chris Avellone o tej grze nie słyszał, jednak fakty są takie jakie są. Być może jest jeszcze jakiś erpeg z pełnym dubbingiem, który wyszedł jeszcze wcześniej. Z drugiej strony ciężko troszkę twierdzić, iż w KotORze jest pełny dubbing, jako, że większość przedstawicieli obcych ras ma kilka zbitek różnych dźwięków na krzyż, które odtwarzają się losowo. No i postać głównego bohatera nie jest udźwiękowiona.

8:14 - No Konrad, tak jest z waszymi znakami zapytania z podstawowego Wiedźmina 3. W dodatkach już pod tym względem jest o niebo lepiej.

Jeśli chodzi o rozgrywkę online w erpegach to fajnie byłoby gdyby powstał taki tryb w którym można by przechodzić całego singla, no tyle, że właśnie z innymi. Już w Gothicu planowano coś takiego, ale ostatecznie nie znalazło się ze względów problemów z balansem rozgrywki. Ale teraz tak pomyślałem, że to byłoby coś trafić za Magiczną Barierę z czterema kumplami, później każdy idzie w swoją stronę, obiera swoją ścieżkę i czasami napotykają na siebie przemierzając kolonię karną wykonując zadania poboczne dla swoich frakcji. Fabuła byłaby tak poprowadzona by w różnych wydarzeniach głównego wątku (szukanie gniazda pełzaczy, zbieranie kamieni ogniskujących, odbijanie Wolnej Kopalni, eksploracja Świątyni Śniącego) brać udział razem. Wykształciłaby się właśnie taka grupka znajomych jak Diego, Milten, Gorn i Lester. :) Oczywiście jest wiele mniejszych i większych problemów, które stałyby na przeszkodzie by taki tryb się sprawdził jak chociażby to, że najlepiej by cała czwórka grała jednocześnie.

Co zaś się tyczy losowo generowanych historii to nie wiem na czym miałoby to polegać. To tak jakby losowo wygenerować jakąś książkę. Nigdy coś takiego nie będzie się mogło równać z przemyślaną, spójną historią, która wpływa na emocje. Już lepiej by iść w nieliniowość i oferować jak najwięcej rozwidleń w obrębie głównego wątku jak i zadań pobocznych. Fajnie gdyby powstał Alpha Protocol 2. Nadal trzymam zapisy AP w nadziei, że powstanie sequel.

Myślę, że obecnie w technologicznym zasięgu mamy przynajmniej dwa podejścia do fabuł proceduralnych.

1. Wspominana nieraz fabuła emergentna osnuta wokół wysoce proceduralnego rdzenia - ponieważ przynajmniej obecnie raczej nie da się "wylosować" dobrej (o)powieści, metoda ta zaprzęga w celu jej opowiedzenia wyobraźnię gracza, karmioną, katalizowaną przez silnie proceduralne zdarzenia, być może dodatkowo stymulowaną lekko zarysowaną, prostą historią, której nie zaburza ogólna proceduralność zdarzeń. Dobrze skonstruowany sandboks może oferować coś takiego.

2. Hybryda - klasycznie zrobiony wątek główny, proceduralne wątki poboczne tak dobrane, by współgrały z klasycznym trzpieniem. Proceduralność jest drugoplanowa. To z kolei pasowałoby raczej do gier świata otwartego typu Wiedźmin 3.

Sama koncepcja proceduralności również w warstwie fabularnej jawi mi się wielce pociągającą i cieszę się, gdy devowie z tym eksperymentują nawet, jeśli dotychczasowe rezultaty bywają dalekie od doskonałości. Kto nie próbuje, ten się nie nauczy.

W pewnym ograniczonym stopniu jest to koncepcja przynajmniej tak stara, jak gry paragrafowe. Nie są one stricte proceduralnymi fabułami, ale pokazują, że da się zbudować spójną logicznie historię z klocków, i to z opcją czynnika losowego.

A co z algorytmem potrafiącym tworzyć fabuły nie tylko spójne, ale i dobre w tym sensie, w jakim dobra jest powieść? Ciśnie się na myśl: "niemożliwe", taka koncepcja pozostanie tam, gdzie Elektrybałt Trurla, w SF. Zapewne. Niemniej - "fajność" jest zaszyta w mózgu. I myślę, że choć nieuchwytna, jest definiowalna na gruncie psychologii, przynajmniej w sposób rozmyty. A już teraz wiadomo, że sieci neuronowe trafnie modelują niektóre z mechanizmów myśli ludzkiej. Kto wie, co przyniesie przyszłość. Nawet jeśli nie Elektrybałtów, to niemal na pewno w materii nieprzewidywalności fabularnej gier jeszcze niejedno zostało do osiągnięcia.

Na marginesie, ilekroć słyszę, że ktoś potrafił spędzić nad czymś kilka lat i mu się nie znudziło, zastanawiam się, czy mu zazdrościć, czy jednak nie. Ja tak nie mam. Przejada mi się znacznie szybciej. Zawsze okazuje się nie tym, czego szukałem, nie dorasta do oczekiwań albo traci smak jak zbyt długo żuta guma.

A wy znowu z tym "Gothiciem" buahaha. Nawet największa LEGENDA RPG, czyli Chris Avellone jej nie zna. Bo to średniak.

co to za celshadingowa gra w tle? ta z izometrycznym widokiem?