Forum: George R.R. Martin i nie tylko - wielcy pisarze fantasy i SF cz. CCXVI

George R.R. Martin i nie tylko - wielcy pisarze fantasy i SF cz. CCXVI

W tym wątku rozmawiamy o pisarzach fantasy i sf, choć zdarzają się również przedstawiciele literatury pięknej. Jeśli czytałeś jakąś ciekawą książkę - napisz o niej. Można też przeczytać coś ciekawego o komiksach. Integralną częścią są także dyskusje batalistyczno-militarne :)

Aha - proszę się nie bać tego Martina w tytule ;-PPP

Strony, które każdy fantasta znać powinien:

Serwisy informacyjne:
http://katedra.nast.pl - Katedra
http://www.gildia .pl - Gildia (trzeba sobie wpisać do przeglądarki)
http://www.polter.pl - Poltergeist
http://www.aleja-komiksu.pl/ - Aleja komiksu
http://www.serwis-komiksowy.pl/ - Wielkie Archiwum Komiksu
Magazyny literackie:
http://www.esensja.pl - Esensja
http://www.fahrenheit.eisp.pl - Fahrenheit
Inne:
http://www.biblionetka.pl - netowa baza danych o książkach
http://www.plan9.art.pl - amatorskie filmy, mamy tam "swojego" człowieka czyli Garretta
http://www.radiorivendell.com - radio internetowe
http://www.steampunk.republika.pl/ - dla miłośników Steampunka
http://www.baen.com/library/ - bezpłatne ebooki wydawnictwa Baen
http://www.sfsite.com - recenzje i opisy
http://www.sffworld.com - recenzje i opisy
http://hitalia.rotfl.eu.org/ - historia zapoczątkowana w Feniksie
Strony czasopism:
http://www.fantastyka.pl/ - Nowa Fantastyka
http://www.science-fiction.com.pl/ - Science Fiction, Fantasy i Horror
http://www.locusmag.com - Locus
Strony pisarzy:
http://www.georgerrmartin.com - strona autora z tytułu wątku.
http://www.malazanempire.com - strona o cyklu Stevena Eriksona
http://www.sapkowski.pl - chyba nie trzeba przedstawiać
Grafiki:
http://www.imagenetion.com
http://republika.pl/artarka_top
http://www.artfan.net
http://www.fantasya.net
http://www.fantasygallery.net

Poprzednia część: https://www.gry-online.pl/S043.asp?ID=13452711&N=1

Tak sobie myślę, że tekst "proszę się nie bać tego Martina w tytule ;-PPP" ze wstępniaka mocno się w międzyczasie (w sensie od czasu serialu) zdezaktualizował.

Mnie się wydaje, że jest aktualny jak nigdy dotąd.

Może i tak, chociaż z innych powodów. Wtedy ludzi przerażała objętość i mnogość wątków.

^ serio tak było?
A ja myślałem, że to zawsze był kącik fanów Malazańskiej, więc pod względem wątków... wiecie o co chodzi :P

Serio, zaczęło się wszystko od wątku z informacją, że wyszła "Nawałnica..." po polsku i ludzie* tak trochę z nieśmiałością się pytali czy aby to dla nich na pewno. Chociaż oczywiście zamiłowanie do eksterminacji postaci też miała pewne znaczenie.

* raczej tacy przelotni forumowicze, a nie późniejsi stali bywalcy.

Przeczytałem całą dyskusję odnośnie serialu i powiązań z pierwowzorem literackim i napiszę tylko, że razem z żoną uwielbiamy ten serial (najlepszy oprócz "The Walking Dead"), może właśnie dlatego, że nie czytaliśmy sagi i co więcej, ja jestem bardzo zmotywowany żeby teraz sagę Martina przeczytać, a żona tego nie wyklucza, mimo że fantasy niby nie cierpi :P

Przeczytałem trylogię "Starka" Campbella i polecam fanom gatunku...reszcie niekoniecznie, niby fajnie się czyta, ale ani Douglas ani Currie to nie jest

Panowie (i Panie?), dwa pytania. Po długiej przerwie związanej ze sprawami zawodowymi wracam (w końcu) do czytania tego, co lubię, czyli fantastyki. Ponieważ nie jestem na czasie, może powiecie mi:

1. Kto jest teraz "na czasie"? Jakieś nowe objawienia literackie? Ze względnie "nowych" autorów (> 2000 rok) podoba mi się Dukaj i Kosik. Prócz tego jestem fanem Zajdla i Dicka, ale ogólnie dam szansę wszystkiemu, co jest nieschematyczną "space operą" czy czymś takim.

2. Polecicie jakąś księgarnię wysyłkową? Lata temu kupowałem w Merlinie, ale teraz wydaje mi się drogi. Empiku nie lubię jako firmy z racji ich praktyk biznesowych. Co jeszcze? Gandalf? Duży plus jeśli książki można kupić w pakiecie z ebookiem za sensowną cenę, ale to nie jest "must have".

AD1 Peter Watts. IMO czołowe nazwisko w sf obecnie. Jak lubisz nieco starsze SF, to Mag właśnie wystartował z serią "Artefakty". Na razie ciekawe tytuły wydają.

AD2 Bonito/Aros. Ebooków nie mają chyba, ale ceny/promocje mają dobre. Zresztą to jedna firma, Aros jest niby dyskontem, różnią się warunkami wysyłki, cenami czasem też. Warto porównywać.

Dzięki. Wattsa kojarzę, czytałem Ślepowidzenie (ebook, bo książki nie udało się dostać; teraz chciałem kupić w końcu książkę, ale widzę, że dalej słabo z dostępnością).

W Bonito jest teraz całkiem sympatyczna wyprzedaż - większość książek jest o 10-20% tańsza niż w Arosie, nie mówiąc już o Empiku. Oni sami twierdzą, że "do 34%", więc warto rzucić okiem jak ktoś planował zakupy.

ehh, Ty chcesz kupić książkę mając ebooka, a ja odkąd kupiłem prawie 3 lata temu pierwszy czytnik nie kupiłem żadnej, ostatnia to "Rafa Armageddonu" Webera. Co więcej nie wiem co zrobić z kolekcją około 3 tys. książek, w tym większość fantastyka, reszta to sensacja pokroju Clancy, Ludlum czy Cussler. Rodzina naciska mnie by się tego pozbyć, ale niby jak? Na śmietnik nie wyrzucę, kosztowało mnie to masę kasy przez dziesięciolecia, co więcej mam tam autografy chyba wszystkich polskich autorów z przed 2000 roku oprócz Lema, poza tym kilku zagranicznych: Bułyczow, Aldiss, Harrison, Anderson i pewnie kilku innych. Kiedyś nie wyobrażałem sobie by się tego pozbyć, teraz mówiąc szczerze byłbym szczęśliwy jakby mi ktoś zaproponował kilka zł za tom. Z innej beczki zauważyłem, że czytam teraz szybciej, czyli więcej na czytniku. Żona też tak samo, mój ojciec 80 lat też, jedynie mama 81 lat się broni i ojciec musi dla niej nosić książki z biblioteki :)

Dla mnie ebook jest do książek "zawodowych" oraz takich, które są "warte przeczytania, ale nie warte zajmowania miejsca na półce" (np. książki Terry'ego Pratchetta - mimo, że go uwielbiam, to dla mnie są to "jednostrzałówki", do których na pewno nigdy nie wrócę, a których jest po prostu za dużo, by je kolekcjonować dla samego kolekcjonowania, jak to np. robię z Lovecraftem czy Zajdlem). No i oczywiście na wakacje, czy w podróży czytnik jest niezastąpiony. Ale poza tym lubię mieć biblioteczkę z naprawdę fajnymi pozycjami, a czytanie z papieru, w łóżku, przed snem ma urok, którego żaden czytnik mi nie da.

@ OldDorsaj
Gdybym był na twoim miejscu, to chyba poświęciłbym raz sporo czasu(jak sądzę) i spisał te wszystkie książki(właściwie skatalogował jak w bibliotece) i wrzucałbym co jakiś czas ofertę na jakieś portale książkowe, olx i ine sprzedażowe(bo za darmo). Ciekawe też jak by zareagował jakiś antykwariat na taką listę....

OldDorsaj ->
Wrzuć listę książek, to zapewne wiele osób znajdzie coś dla siebie :)

HUtH---->kiedyś miałem na bieżąco katalogowaną całą fantastykę. Z braku czasu przestałem to robić 10-15 lat temu, jedynie nie mam pojęcia gdzie te moje zeszyty są. Poza tym jeszcze mam masę fanzinów z tamtych lat, pierwsze roczniki Fantastyki, a nawet sporo SF w języku rosyjskim. Gdybym się zdecydował to sprzedać, to jedynie jako całość, pojedynczo na pewno nie

W sieci (nawet tu na forum widziałem) dość agresywnie reklamuje się jakiś antykwariat, który "kupi wszystko". Zawsze jakaś opcja.
W każdym razie ja nadal w stosy książek obrastam i nie wygląda, żeby miało się to zmienić. Aczkolwiek czytnik cenię i sporo na nim czytam.
Szybsze czytanie - prawda. Można czcionkę sformatować do własnych możliwości, ilości obejmowanego tekstu na raz. No i pyk w ekran idzie szybciej niż przewracanie strony :)

Kończę powoli Drogę Królów - Sandersona, teraz zastanawiam się czy warto zabrać się za Słowa Światłości? Trzyma poziom pierwszego tomu?

Nie czytałem, ale opinie krążą, że jakość podobna. Ja do cyklu jestem sceptyczny, bo to mają być dwa pięciotomowe cykle, a biorąc pod uwagę ile projektów Sanderson tworzy, to można na finał poczekać jak na Martina.

Jeżeli to ma być format 2x po 5 tomów, zakończenie zastanie mnie na emeryturze...
Nie ukrywam że czyta się to dobrze, świat ma w sobie to "coś" a sama historia wskazuje na epic-uber-mega fantasy.
Sam nie przepadam za tak kobylastymi cyklami, ale Droga wciągnęła mnie mocniej niż malazańska, którą też trzeba by kontynuować.

EnX --> Wg mnie Droga była dobra tak od połowy, a Słowa trzymają poziom jej końcówki. Zdecydowanie warto.

Katane -> Jedyne co w Drodze Królów mi się nie podoba to rozdziały z Shallan, które są zdecydowanie zbyt rozwleczone, oraz mini rozdziały z nowymi bohaterami, które nic nie wnoszą, mam wrażenie że to takie zapchaj dziury.
Powoli zbliżam się do końca, jest bardzo dobrze, a może być świetnie.

Przeczytałem "Mroczny tron" Wexlera. Spodziewałem się czegoś innego po mocno militarnej pierwszej części - a tu głównie intrygi i rewolucyjne rozgrywki. Chyba jest trochę słabiej, chociaż nadal interesująco przez większość czasu. A końcówka zwiastuje, że trójka znowu będzie solidną rozpierduchą :)

"Rozłąka" Priesta, czyli kolejna książka z "Uczty wyobraźni". Bardzo fajna, fabularnie w zasadzie o alternatywnym zakończeniu II wojny światowej (uogólniając: misja Hessa się powiodła), ale przede wszystkim o dwóch braciach i pęknięciu rzeczywistości.

Przeczytałem wreszcie głośną (szczególnie w momencie napisania w 1968 roku) powieść Brunnera "Wszyscy na Zanzibarze". Długo książka czekała na polskie wydanie, bo... książka nie tyle się zestarzała, co rozwiązania formalne i fabularne stały się powszechne. Płaszczyzna futurologiczno-socjologiczna w sumie nadal aktualna - owszem, trochę się Brunner rozminął z wizją 2010 roku, ale ogólnie da się to łyknąć, a wiele poruszanych kwestii jest aktualnych, albo będzie istotna w przyszłości.
Warto? Tak, to ciekawa klasyczna powieść SF, niepozbawiona co prawda pewnych wad, ale gęsta i treściwa. Z drugiej strony warto przed lekturą przymknąć oko na legendę, którą obrosła.

Wreszcie przeczytałem Pana Lodowego Ogrodu... jeden z tych cykli kiedy człowiekowi żal że się kończy :)

Elf, kopę lat :)
Mnie było żal czasu, żeby go kończyć... w efekcie tom 4 pokrywa się gdzieś kurzem :P

"Przedrzeźniacz" Tevisa - pierwsza wpadka w serii "Artefakty" (pomijam Gibsona, którego nie lubię, ale coś w nim jest). Naiwne, życzeniowe, niezbyt spójne. Wcześniej i później powstawały lepsze antyutopie, a i błyskotliwych pomysłów zbyt wiele nie było.

Mnie było żal czasu, żeby go kończyć...

+1

Też odpadłem na ostatniej części. W sumie trochę żałuję bo zawsze staram się kończyć to zacząłem. W typ przypadku jednak nie miałem czasu na dokończenie, a później zabrakło weny na powrót.

Shadow - miałem sporą przerwę w fantastyce.
Fakt, pierwszy tom najlepszy ale mnie się i pozostałe podobały.
Teraz zabrałem się za Kinga "Pod kopułą"... cóż, na razie jak to King... spodziewałem się wprawdzie czegoś innego, bardziej jakiejś postapo co by mieć wenę na Old Town ale... czyta się przyjemnie :)

M@co-->ja nie tyle odpadłem, co się za nią nie zabrałem. Jakby była o połowę cieńsza, to pewnie bym przeczytał, ale tak to już prędzej wolałem zabrać się za inną cegłę, po której jeszcze nie wiedziałem, czego się spodziewać. Ale pewnie kiedyś przeczytam.

elf-->Za Kingiem też nie przepadam, chociaż w ostatnich latach sporo nadrobiłem z jego twórczości, szczególnie najnowszej. Teraz patrzy na mnie z półki "Znalezione nie kradzione", czyli drugi z jego kryminałów. Pierwszy był ok, może się poprawił. Na razie z pisarzami fantastyki, którzy skręcili w kierunku kryminału, to zdecydowanie przegrywa z Rowling.

Rowling nie czytałem, próbowałem HP i szybko wymiękłem... ale moja Pani po 2/3 czegoś chyba z jaszczurką w tytule stwierdziła że zbyt rozwlekłe co mnie zniechęciło do sięgnięcia.
Z nowszych kryminałów to lubię Krajewskiego :)

Pottera też zbyt dużo nie czytałem. Z "dorosłych" książek Rowling żadnej jaszczurki nie kojarzę (w kryminałach ze zwierzaków jest jedwabnik i kukułka). W każdym razie mnie się podobają, takie nieco w starym stylu, gdzie więcej jest chodzenia i pytania, niż akcji w stylu zabili go i uciekł.
Krajewski początkowo był ok, ale jak się przeniósł z Wrocławia do Lwowa, to strasznie zaczął smęcić. Trzech czy czterech najnowszych nie czytałem.

Mnie "Pan Lodowego..." strasznie wynudził. O ile jeszcze pierwszy tom był w miarę ciekawy, to później zaczęło się straszne lanie wody.
Krajewskiego lubię, choć jego lekturę skończyłem na pierwszej książce łączącej wątki Wrocławia ze Lwowem - później już tylko kupowałem kolejne tytuły, ale ich już nie czytałem.

Czytam teraz cykl o Cainie M.W. Stovera - strasznie to pokręcone jest. W drugim (podwójnym u naszego wydawcy) tomie nieraz zdołałem się pogubić i już tylko biernie śledziłem fabułę nie nadążając za pomysłami autora.

Ej, co tam jest do pogubienia? Bohater musi zaciukać każdego pojawiającego się na scenie, musi być krwawo i brutalnie.
No niby jest jakaś otoczka spisku itp, ale kto by tam na nią specjalnie zwracał uwagę podczas lektury? :D

No właśnie, od pewnego momentu przestałem już śledzić i nadążać za przepływami, rzekami, ślepymi bogami, bogami popiołów, smoczycami, rycerzami śmierci, zgonami niektórych postaci, ich zmartwychwstaniem, ponownym odrodzeniem, mocami... i co tam jeszcze autor wymyślił :)

A tak poważniej, to specjalnie nie miałem z tym problemu podczas lektury. Stover fajny jest.

Shadow - o widzisz... ta jaszczurka to jedwabnik... czyli cuś na "j" :)

A Pod Kopułą tak mnie wciągnęło, że czytam cały dzień dzisiaj :)

elf-->e tam, dobra książka na "j" :)

Dragoon-->Zna, lubi, szanuje. W sensie Eriksona. Wymaga więcej zacięcia niż Martin (szczególnie na początku), ale odpłaca. W 2/3 cyklu jest przestój, ale jak złapiesz bakcyla, to łykniesz całość ze smakiem.
Jest Uniwersum Metro 2033. Słabe literacko, ale chwytliwe. Z klasyki "Kantyczka dla Leibowitza" i "Ostatni brzeg". Z nowszych np. cykl Hugh Howeya.

Droogon => wcielo mi posta - jak za dawnych dobrych czasow GOL'a - w skrocie.
Eriksona sie czyta ok po przejsciu pierwszych chyba z 5 daje rade. O ile dasz rade przymknac oczy na milionwe armie walczace przed setkami milionow lat...

Co do ksiazke PA wrzucilem liste kilku ciekawych ale tez wcielo - wiec na poczatek :

CyberStorm - Mather - swietne, nie typowe PA cyberpunkowe. W skrocie mega burza sniezna odcina NYC od swiata, i swiaty rzeczywisty i wirtualny sie mieszaja. Bardzo dobra ksiazka.

8-9 to najsłabsze tomy. W 10 się trochę odbija.

Przeczytałem Słowa Światłości - Sandersona, napiszę krótko. Rewelacja! Opasłe tomiszcze, ale czyta się z zapartym tchem, a po zakończeniu przykro że się tak szybko skończyło. Teraz pozostaje czekać na trzeci tom Archiwum.

Warto coś jeszcze przeczytać od tego autora? np: cykl Z mgły zrodzony?

Czytałem "Elantris" - raczej średnie - i "Stalowe Serce", przyzwoitą, ale dość prostą młodzieżówkę.

Czytałem pierwszy tom "Z mgły zrodzony" - to też młodzieżówka, wg mnie nieco zbyt infantylna i do tego w wersji, którą ja miałem tragicznie przetłumaczona. Spróbować możesz, ale to coś zupełnie innego, niż "Archiwum...".

A ja dzisiaj spędziłem dzień w postapokaliptycznej rzeczywistości, czyli na Old Town - świetnie spędzony czas :)

Przeczytałem dość opasły tom Koontza - "Kątem oka" -niezłe, szybko poszło, teraz ósmy tom "Mrocznej wieży" Kinga,a potem nie wiem. Chciałbym przeczytać "Pustkę" Hamiltona lub "Wojnę starego człowieka" Scalziego, ale nie lubię czekać potem w nieskończoność na kolejne tomy-wiecie może kiedy i czy będą następne? Zastanawiam się też nad "Wayward Pines", podobał mi się serial, albo nad książkowymi wersjami "Walking Dead", tym bardziej że zdaje się opowiedziane są inne wątki niż w serialu.

Hamilton - ponoć Mag ma kończyć serię, czyli wydać ostatni tom, w przyszłym roku.

Scalzi - wyszły u nas dwa tomy. Ogólnie, z tego co pamiętam, fabuła wspólna jest, ale brak kolejnych tomów aż tak nie przeszkadza. Poza tym chodziły ploty, że ma być reedycja całości, ale od roku cisza... Może "Czerwone koszule" okazały się wtopą i zapał wydawnictwa osłabł?

Kirkmana przeczytałem n-części komiksów i mi starczy. Ani do serialu, ani do książek mnie nie ciągnie.

"Czerwone koszule" to osobna powieść, drugi tom to "Brygady duchów", a Scalzi napisał jeszcze co najmniej dwa tomy cyklu

Nie zrozumiałeś mnie, ale głównie dlatego, że napisałem to zbyt skrótowo :)

Dwa tomy cyklu wydała ISA: padła, zniechęciła się, cokolwiek. "Czerwone koszule" wydał Akurat, od nich też pochodzi informacja, że przymierzają się do wydania "Wojny..." i kontynuacji. Informacja jednakże pochodzi sprzed roku i do tej pory niewiele się w tym temacie wydarzyło: stąd moje przypuszczenie, że sprzedaż "CK" nie była wybitna i zapał do wydawania dalej Scalziego im opadł.

Shadowmage--->no to nie czekam tylko przeczytam te dwa tomy, a Hamiltona poczekam aż będzie całość.

Panowie, kończą się moje zasoby książkowe, dlatego warto by było poszukać do poczytanie czegoś nowego.

Co przeczytać z space opery, lekkiego sf, lub fantasy? Z szeroko pojętego sf podobał mi się Kołodziejczak, Hamilton (saga wspólnoty i upadek smoka), a z fantasy (Martin, Wegner, Sanderson)
Wszystkie propozycje mile widziane.

Z fantasy spróbuj Patricka Rothfussa, Django Wexlera albo Andy'ego Ryana. Z SF może "Marsjanin"?

Przeczytałem 'Ślepowidzenie' i 'Echopraksję' Watts'a - i nie przypadły mi do gustu nic a nic. Przepełnione naukowymi terminami czy nawet żargonem. Fabularnie kuleją. Akcja rozciągnięta do granic możliwości - można powiedzieć, że praktycznie jej nie ma. Składnia też jakaś dziwna, nie czyta się tego płynnie. Jedyne co 'cieszy' to kilka fajnych koncepcji. Strawne chyba tylko dla maniaków hard SF (poszukujących w książkach szczegółowych opisów potencjalnej technologii przyszłości.)

Dla tych którzy oczekują od powieści napięcia, akcji, ciekawej fabuły - omijać.

Wiedziałem, że ci się nie spodoba... ale w sumie de gustibus i nie chce mi się w związku z tym dyskutować :P

No cóż, myślę, że wszystko zależy od tego, czego czytelnik oczekuje po książkach. Czy w miarę bezstresowej rozrywki, czy intelektualnych wyzwań, czy zagłębienia się w totalnie odrealnionych światach, etc. Oczywiście mogą to też być mieszanki tego wszystkiego i jeszcze więcej.

Ja akurat wolę powieści, gdzie jest akcja, fajnie zawiązana i wartka fabuła. Oczywiście nie stronię od dużych dawek magii, czy SF, a nawet bardzo to lubię. Nie przepadam natomiast za książkami, gdzie najważniejsza jest kreacja świata, czy też aspekty techniki/technologii/hipotetycznych uwarunkowań życia społecznego - a reszta, czyli akcja i fabuła są tylko tłem. A dwie powieści Watss'a właśnie należą do tej nielubianej przeze mnie kategorii.

Być może dlatego też uwielbiam 'Pieśń Lodu i Ognia' a nie trawię 'Malazańskiej'.

Fakt że to jak pisze Watts to skrajność, to nie jest dla szerokiego grona, mi tyle samo czasu, co przeczytanie książki, zajęło wyszukiwanie i próby dokładnego ogarnięcia tych wszystkich techniczno-naukowych smaczków. Więc jak najbardziej, fani hard scifi mają się z czego cieszyć i czym podniecać(bo ktoś mógłby powiedzieć, że to jakiś scjentofetysz dla geeków...), ale moim zdaniem buduje to niezwykłą wiarygodność całości, która chyba nie jest aż tak słaba fabularnie, dla mnie to było mocno solarisowe, jeśli porównywać... Choć to i to specyficzne.
W ogóle to, co jakoś wciąga do przebrnięcia przez te naukowe dziwy, to jakieś takie świadome narracyjne puszczanie oka do czytelnika, nie ma tu właśnie takiego hermetycznego nadęcia przeswietnym autorskim konceptem, jak u wspomnianego Eriksona czy Dukaja, w każdym razie ja tak to odebrałem(przed odautorskim posłowiem).

Shadowmage -> Podziękował, wiele dobrego słyszałem o Django, trzeba popróbować. Marsjanin także leci do koszyka.

EnX ====> Zdecydowanie w pierwszej kolejności dwie pozycje Django Wexlera oraz "Marsjanin"

Zyga, EnX----->mnie ten cykl Hamiltona podobał się jeszcze bardziej od Pandory...o wiele bardziej, jest na pewno w moim kanonie "the best SF". EnX, jeśli lubisz militarną space operę to polecam cykle Iana Douglasa i Evana Curie - oba świetne. "Marsjanin" jest dobry, jednak też w sumie męczący.

NicK----> o cyklu Wattsa mam podobne zdanie co Ty, co wyraziłem wcześniej, jednak nie skreślam całkowicie tych książek, mimo że się mocno namęczyłem przy ich czytaniu. Osobiście bardziej mnie męczyła ta swoista składnia i maniera pisarska w budowie zdań i całej narracji niż mnogość naukowych terminów, także bezsensowne używanie dziwnych słówek na rzeczy mające proste i pospolite nazwy.

OldDorsaj ---> Mam dokładnie te same spostrzeżenia odnośnie dziwnej składni, którą nazywasz manierą pisarską. Być może każda z tych rzeczy (które nie przypadły nam do gustu) z osobna, nie byłaby tak denerwująca, ale ich połączenie i nagromadzenie, wywołały u mnie ogólne zniechęcenie. Mam pewną tolerancję na odmienność, czy 'udziwnienia', ale jeśli cechy te występują gromadnie i zaczynają wykraczać poza pewien poziom, stają się w moim odczuciu niestrawne. Skoro jednak na wakacje nie mogłem zabrać nieograniczonej ilości lektur, musiałem się jakoś przemęczyć.

Oczywiście rozumiem, że komuś się to może podobać - fajnie - w końcu dla kogoś taki pisarz musi pisać ;)

Ale wy tak na poważnie? Nieco bogatsze słownictwo i miejscami odmienna składnia sprawiają, że już wam się trudno czyta? :)
Ja w każdym razie żadnych tych cech u Wattsa nie zauważam. Literacko wchodzi bardzo dobrze, nieco główkowania jest, ale nieprzesadnie. Można większość czytać bez nadmiernego wysilania szarych komórek.
W każdym razie nawet w fantastyce Watts to żadna skrajność. Ani koncepcyjnie, ani językowo, ani naukowo. Ba, nawet nie jako wypadkowa tych wszystkich trzech. Wydaje mi się nawet, że stosunkowo duża popularność Wattsa w naszym kraju spowodowana jest właśnie dużą przystępnością jak na hard sf.

Ale, jak to się mówi, każdemu jego porno :) Nikogo nie namawiam ani nie zmuszam.

Shadow ====> W pełni popieram. Też mi się wydaje, że Watts prezentuje wyjątkowo przystępną hard SF.

Shadowmage---->ale ja osobiście naprawdę nie czepiałbym się nagromadzenia trudnych słówek czy pojęć, mogę też nadwyrężyć nieco swój umysł, ale nadal mam zarzut największy do Wattsa o to że ta książka jest napisana dziwnie i w moim wrażeniu niepotrzebnie i na siłę właśnie udziwniona....ale w końcu taka jest najprostsza recepta, w moim przekonaniu, by uzyskać dla swojego dzieła miano "kultowy" - ja tego nie kupuję. Pamiętam jaki dziwny i niesamowity był "Ubik" Dicka, ale tam się nie czuło niczego robionego na siłę i dlatego ma pewne i bardzo wysokie miejsce w moim kanonie SF....może nawet numer 1.

Przeczytałem pierwszy tom "Szczurów Wrocławia Szmidta-rzeźnia totalna, ale napisana całkiem nieźle i ciekawie osadzona w czasie, nawet bardzo wiarygodnie, jedynie męczyło mnie jednak zbytnie nagromadzenie imion i nazwisk fanów, ale jakoś od połowy mi przeszło. Teraz zabieram się za szósty tom cyklu Douglasa.

NicK---->a tak w ogóle to zainwestuj w czytnik i problem taki jak opisałeś zniknie, chociaż ja mam tak, że jak już zacznę to muszę skończyć :P

Ja tej dziwności nie dostrzegam - ot buduje trochę bardziej rozbudowane zdania. Rzecz gustu i przyzwyczajenia. A termin "kultowy" osiąga się obecnie kiedy pr-owcowi akurat to słowo skapnie na klawiaturę z grona kilku słów-wytrychów marketingowych.
Naprawdę kultowe, to może być faktycznie np. coś Dicka. Coś, co przez lata intrygowało kolejnych czytelników. Nie rzecz, która jest na rynku pięć lat i wywołała jakiś tam szum. Chociaż nie wykluczam, że "Ślepowidzenie" z czasem taki status osiągnie, bo ma moim zdaniem wszelkie zadatki. Nie tylko dlatego, że - jak sugerujesz - Watts specjalnie pisze dziwnie, żeby zyskać fejma.

Co do "Szczurów..." - tak, te multum nazwisk miejscami było męczące (np. w tej szkole pielęgniarek czy co to tam było), ale pojawiało się falami, jak autor musiał wyrobić normę. Jest też trochę scen, gdzie fani również się pojawiają, ale w mniejszych ilościach i są lepiej wprowadzani w narrację, a nie na zasadzie wyliczanki.

No to może wytłumaczę z nieco innej beczki. Podkreślałem już, że nie chodzi o pojedyncze rzeczy, które drażnią, czy denerwują. Każda z nich z osobna byłaby do przełknięcia. Ale:

1. Dziwny styl.
2. Nagromadzenie naukowych terminów
3. Nijaka fabuła i brak jakiegokolwiek napięcia

- to razem do kupy, trochę za dużo jak dla mnie.

Nieco rozwinę:

1. Dziwny styl - ok, rozumiem, że ktoś może mieć manierę nieco pokręconego budowania zdań. O ile jest to fajne, jeśli chodzi np. o wypowiedzi jakiegoś konkretnego bohatera - bo podkreśla to jego osobowość, lub wyjątkowość - wszystko jest ok. Ale w momencie, kiedy takim stylem prowadzona jest cała narracja, robi się to męczące. Dużo lepiej czytało mi się posłowie Wattsa, kiedy pisał bezpośrednio do czytelników, niż przebijanie się przez wszystkie strony powieści.

2. Nagromadzenie naukowych terminów - no to też, gdyby było jedynym wyróżnikiem powieści, można by spokojnie przełknąć. Ale chociażby już w połączeniu z samym 'dziwnym stylem' powoduje to, że powieść czyta się jak coś hermetycznego, stworzonego dla pasjonatów i wąskiego grona odbiorców.

3. Nijaka fabuła - Właściwie w obydwu powieściach niewiele się dzieje. Ślepowidzenie - Jest nakreślone tło wydarzeń - oto przybyli obcy, wypuścili świetliki - bla bla bla. Ludzkość wysyła swoje 'fale', które mają zbadać co i jak. No i tak sobie lecą, w międzyczasie są nawiązania do życia głównego bohatera (swoją drogą też nijakiego, czy nawet wręcz odpychającego). Dolecieli, pobadali obcych, sami dali się pobadać i koniec. Naczelny zły (ten z kłami) okazał się dobry i prawy (kończy źle). Echopraksja - Znowu nijaki główny bohater, nudny jak flaki z olejem. Przypadkiem (ale jak się potem okazuje nie) wplątuje się w serię jakże nudnie opisanych wydarzeń. I znowu ten sam schemat - lecą, nie do końca wiadomo po co, potem wracają i znowu na końcu zły z kłami okazuje się dobry i prawy (i też kończy źle).

Właściwie jeśli mocno się postaram i spojrzę na powieści łagodnym okiem, to jedyne co dobrego mogłem z nich wyciągnąć, to kilka ciekawostek na temat ludzkiej świadomości, sposobu postrzegania świata, przetwarzania informacji przez mózg i działania zmysłów. Troszkę info na temat innych gatunków i średnio udane próby filozofowania.

Ale może ja dziwny jestem? Może jakiś fan twórczości Watts'a mnie uświadomi i wypunktuje mocne strony powieści?

Przyznam, że miałem pewne wrażenie pewnej 'dziwnosci' narracji, ale dla mnie to było in plus...
Ale żeby czepiać się fabuły, że za mało się dzieje... Kurczę, to w każdej książce musi się wiele dziać? Zresztą nawet dynamiczną fabułę można zredukować do podobnego opisu jak twój, zależy od chęci. Może to znak, żeby przejść się na jakiś blockbuster do kina albo sięgnąć po np. Dana Browna? ;)

Jak już pisałem, nie zamierzam nikogo przekonywać, bo nie lubię dyskusji sprowadzających się do "Uważam tak i tak, weź mnie przekonaj, że nie mam racji, bo rację mam!", kiedy rzecz opiera się na gustach i przyzwyczajeniach, a nie interpretacji. W skrócie więc na zarzuty ("misie") NicKa:

1. Mówiłem, że nic specjalnie udziwnionego w prozie Wattsa nie widzę. A przynajmniej nic odbiegającego znacząco od literackich norm. Rozumiem, być może też z dekadę z okładem temu narzekałbym na język, bo byłem przyzwyczajony do jednego, typowego sposobu budowania frazy. Ale naprawdę to nic nadzwyczajnego. IMO większym wyzwaniem jest niekiedy czytanie klasyki powieści XIX wiecznych.

2. Jak sięgasz po science fiction, które kreuje ekstrapolowany świat przyszłości bliskiego zasięgu i ma aspiracje do czegoś więcej, niż bycie fabularyzacją a'la Gwiezdnych Wojen, to trochę żargonu jest koniecznego. Tym bardziej, że to nie są ozdobniki, ale wypływa z nich konkretna treść mająca znaczenie w zrozumieniu treści. Pewnie, zamiast mówić "X" mógłby zastosować akapit lub dwa słownego opisu, ale to wybiłoby z rytmu narracji.

3. To jest argument kuriozalny, bo zarzucasz książce, że jest nie jest samochodem sportowym, kiedy w założeniach miał to być łazik księżycowy :P Powieść to nie tylko dynamiczna fabuła "zabili go i uciekł", ale interakcje między postaciami, rzeczy do wyczytania między wierszami, ogólna koncepcja. Wszystko zależy, co autor chciał stworzyć. Jeśli miałaby to być widowiskowa space opera, to tak, twój zarzut byłby na miejscu. Tylko, że Watts nawet przez moment nie sugeruje, że to coś takiego. Moim zdaniem w obu książkach dzieje się mnóstwo, tylko nie sprowadza się to do fabularnych fajerwerków. Narzekasz na odpychających bohaterów - ale oni właśnie przez to są ciekawi, a także ich ewolucja, spojrzenia na świat.

Podsumowując i odpowiadając na: Ale może ja dziwny jestem? Może jakiś fan twórczości Watts'a mnie uświadomi i wypunktuje mocne strony powieści?
Nie jesteś dziwny, tylko sięgnąłeś po książkę dziwną dla swoich nawyków i przyzwyczajeń. Jeśli chcesz niezłej interpretacji, to jest np. tutaj: http://katedra.nast.pl/artykul/4233/Ślepowierzenie-czyli-rzecz-o-interpretacji-Wattsa/
Ona w żaden sposób cię nie przekona, bo jak już pisałem wcześniej, twoje zarzuty mają przede wszystkim charakter "ja bym chciał coś innego, a Watts mi tego nie dał".

Im więcej czytam o "Ślepowidzeniu" tym większej nabieram pewności, że chcę je przeczytać.
Z drugiej strony, Shadow kiedyś tak pięknie pisał o Simmonsie, że dałem się nabrać i do dziś nie mogę mu wybaczyć tego "Drooda" ;)
Swoją drogą to dziwne, że ta książka mnie tak zmordowała skoro właściwie była tym czego się spodziewałem.

---------

Czy wiadomo coś konkretnego o polskiej premierze "The Buried Giant" Ishiguro? Miałem okazję przeczytać fragmenty oryginału i strasznie mi się to spodobało. Ze wszystkich zapowiadanych książek na ten tytuł chyba czekam najbardziej.

Hehe, ja nie mówię, że mam "normalne" gusta :)

"Pogrzebany olbrzym" - 23 września. Też czytałem i mi wychodzi, że to taka sama książka, jak inne Ishiguro.

Czyli niedługo, gites.
mi wychodzi, że to taka sama książka, jak inne Ishiguro
A, to dobrze.

Umiarkowanie :P Literacko Ishiguro jest dobry, ale ostatnio ma manię wykorzystywania zgranych motywów fantastycznych i prezentowanie ich jako nowatorskich pomysłów. I być może dla "mainstreamowców" właśnie takie są.

Z wywiadów z nim wynika, że nie tyle prezentuje je jako odkrywcze, co sam je po prostu odkrywa.
Poza tym, dobra literatura, nawet nieodkrywcza, jest miłą odmianą od tych 90% syfu.

Z tym "fantasy" to generalnie jest problem. Z jednej strony mainstreamowa literatura traktuje fantasy z góry, z drugiej, odnoszę wrażenie, że pisarze i fani fantasy sami się zamykają w getcie. Gdy czytam wywiady z polskimi pisarzami, którzy twierdzą, że "poważna" literatura nie ma niczego do zaoferowania czytelnikowi, jest tylko sztuką dla sztuki, i ogólnie cała ta gałąź, włącznie z pisarzami, krytykami i (nielicznymi) czytelnikami, to jeden wielki circle jerk, to czuję się jak na wykładzie o sztuce współczesnej prowadzonej przez kogoś kto widział tylko "Bitwę pod Grunwaldem".

Tak, Ishiguro ją odkrywa, ale już krytyka traktuje to jako prawdy objawione i nowatorskie podejście do literatury :) Ale dla mnie robi to w mało interesujący sposób. To już wolę jak np. Tokarczuk flirtuje z fantastyką.

Ogólnie masz rację, syndrom getta i oblężonej twierdzy jest widoczny (u nas bardzo, ale na Zachodzie czasem też). A w drugą stronę stygmatyzacja - jak już dostaniesz łatkę pisarza fantastyki, to w dużej mierze jesteś w oczach "poważnych" krytyków spalony i sprowadzony do pisarza bajek dla dużych dzieci. Ale są autorzy, którzy się wyrwali. Najlepszy przykład to Twardoch, ale jest też Szostak czy nawet Dukaj, który co prawda nadal fantastykę pisze, ale od czasu "Lodu" już nie mogą media przymykać na niego oka. Niemniej stara gwardia pisarzy fantastyki trwa w okopach i broni z zacięciem czystości gatunku :D

Z drugiej strony popkultura została zawłaszczona w dużej mierze przez fantastykę, tylko jakoś nie idzie to z uznaniem działki literackiej. Niemniej - szczególnie na Zachodzie - pisarze głównonurtowi coraz częściej sięgają po elementy fantastyczne. Ale, że wyrośli z innego pnia, to nikt ich nie książek za fantastyczne nie uznaje.

Zależy w jakim kontekście :P Ogólnie jak piszę fantastyka, to chodzi mi o fantastykę, czyli całość. Chociaż może z ubogim udziałem horroru, bo to trochę inna bajka - przynajmniej w kontekście niektórych aspektów mojego ostatniego posta.

Shadow ---> Pomijając wszystkie gusta, i wypowiedzi typu 'bo mi się podobało' i 'a mi nie'. Starając się patrzeć możliwie obiektywnie, to nadal nie widzę w tych powieściach niczego wyjątkowego. Mało tego, wydają się wyjątkowo schematyczne.

Relacje między ludźmi, ludźmi a wampirami, są za bardzo podciągnięte pod tezy autora na temat sposobu postrzegania świata, działania ludzkich zmysłów, etc. Po kilka, albo kilkanaście razy Watts wałkuje temat pierwotnego lęku przed wampirami, reakcji ludzi na ich spojrzenie, czy wygląd. Właściwie każdy kontakt człowieka z wampirem, kończy się maglowaniem od nowa tego samego w kółko - jak to ludzie od zarania dziejów panicznie się bali wampirów, jakie to straszne, jakie traumatyczne, itd, itp. Z resztą takich powtórzeń jest więcej i w którymś momencie zastanawiałem się, czy autor przypadkiem nie chciał dobić do iluś tam stron i celowo powtarza co jakiś czas pewne fragmenty, czy opisy, albo czy przypadkiem nie skończyły mu się pomysły i przemyca wcześniejsze treści. Jeśli dobrze się przyjrzeć, to Echopraksja jest nieco przeobrażoną kopią Ślepowidzenia.

To samo tyczy się ekstrapolacji świata przyszłości - to wszystko już było - 'wszczepki' i inne ulepszenia ciała, uciekanie ludzi do świata wirtualnego, czy ich stosunek do zmian zachodzących w świecie.

Uwierz mi, że tym razem byłem daleko od czepiania się na siłę, bo była to moja jedyna lektura na urlopie i głupio jest się obrażać na coś, na co człowiek jest skazany.

Skończyłem Michała Cholewy "Gambit" i "Punkt cięcia" - bardzo fajna, militarna SF. Jak ktoś lubi klimaty wojenne to się nie zawiedzie.

A ja czytam - tylko proszę się nie śmiać - cykl Laurell K. Hamilton o Anicie Blake (wyszło u nas tego chyba 9 tomów) i bardzo mi się podoba, choć to "babski" horror :)

Nick-->i dobrze, jakby każdy miał takie samo zdanie, to byłoby nudno. W taki poziom szczegółów wchodzić nie będę, bo czytałem to (w sensie "Ślepowidzenie") szmat czasu temu. W "Echopraksji" co prawda takich powtórzeń jest mniej, jak mi się wydaje i są uzasadnione tym, co się dzieje w głowie bohatera. Ale ogólnie chyba nie ma co już ciągnąć tego tematu.

elf-->I nawet dostał teraz nominację do Zajdla za bodajże 4 tom. Powoli myślę, żeby go wypróbować...

Szenk-->Dawno temu tej autorki czytałem jedynie "Pocałunek ciemności". Był seks z foczką :P

Szykując się do wywiadu z Abercrombiem (macie jakieś nurtujące kwestie?) czytam sobie "Czerwoną krainę", czyli ostatnią rzecz, której jeszcze nie znałem. Lubię jak facet pisze, nawet jeśli obrabia dość zgrane motywy - ale potrafi je też nieco wykrzywić.

Shadow ====> Poproś go, żeby w którejś z kolejnych książek wrócił GLOKTA !!!

Shadow ---> To chyba jest inny cykl tej autorki. Kiedyś zachęcony tą foczką - i pozytywnymi wrażeniami z Anity Blake, której miałem chyba całe trzy tomy - po niego sięgnąłem, ale spotkało mnie rozczarowanie.
Nie wszystko Hamilton, co się świeci... czy jakoś tak :)

A propos Abercrombiego, ten nowy cykl (Morze Drzazg?) jest dla młodzieży? Jakoś mi tak wygląda.

Szenk-->tak, to chyba coś innego. O jakiejś elfiej nimfomankoksiężniczce było :)

koobun-->No więc... tak. Są to młodzieżówki, tylko że pisane przez Abercrombiego, więc wcale tak lekko i przyjemnie nie ma - IMO sporo "dorosłej" fantasy jest bardziej dziecięca. Na pewno jest znacznie prostsza, linearna fabuła. Nie ma bluzgów i krwi znacznie mniej tryska (chociaż trupów sporo). Bohaterowie typowi dla Abercrombiego, chociaż troszkę uładzeni (np. Yarvi to taki Glokta w wersji lajt). Drugi tom lepszy.

wyszedł czwarty tom Cholewy??!...jaki tytuł? Byłem kilka dni temu w księgarni i nie zauważyłem...
Poprzednie trzy rewelacyjne, a wręcz z każdym tomem lepsze.

eeee, chyba za trzeci tom "Forta" dostał nominację do "Zajdla", nic nie ma nowego...a już sobie smaków narobiłem :(

A sorry, numerki mi się poplątały.

Shadow - spróbuj, naprawdę niezła seria :)

Ja właśnie zachęcony wypowiedziami, zabrałem się za 'Gambit' Cholewy. Przeczytałem dopiero kilkanaście stron, ale zapowiada się nieźle. Od samego początku jest to, co w takiej powieści powinno być.

Czytam właśnie trzeci tom malazańskiej, i kurcze nie bardzo wiem o co chodzi.... Poprzednią część (Bramy (...)) przeczytałem kilka miesięcy temu, i jakoś sporo wydarzeń, okoliczności, postaci, wyparowało z głowy, coś tam pamiętam, kilka postaci potrafię skojarzyć, ale jakoś tak topornie idzie. No i właśnie, co się do cholery stało pod pale? Kilka razy autor przywoływał to wydarzenie, więc wydaje się być ważne.
Znajdę gdzieś jakąś ściągawkę w rodzimym języku?

Co do ściągawki to nie wiem bo nie potrzebowałem ale pod Pale...

Więcej grzechów nie pamiętam tak na szybko ;)

Enx-->z tego, co pamiętam, to więcej jest akurat na początku nawiązań do wydarzeń z "Ogrodów Księżyca".

co do Wattsa to jest pewna rzecz poza samą książką, która mnie przekonuje do tych wszystkich udziwnień, czyli osoba autora i jego strona(rifters), jest w tym jakaś pasja, autentyzm i otwartość, których zwykle się nie uswiadczy u pisarzy wcale, a co dopiero na takim poziomie.

Dziękuję za odpowiedź, teraz skojarzyłem że była to pierwsza bitwa opisana w Ogrodach Księżyca.

"Zabójcza sprawiedliwość" Ann Leckie to najbardziej nagradzana książka SF ostatnich lat. Z poślizgiem wyszła u nas... i mam nieco mieszane uczucia. To space opera z ambicjami, ale ich efektem jest ani napisana z rozmachem space opera, ani ambitniejsza (w sensie bardziej koncepcyjna niż przygodowa) SF. Są niezłe pomysły i bogate tło, ale też miejscami jest to powieść niedorobiona lub w ramach konwencji przekombinowana. Przypuszczam, ze gdyby nie wstrzeliła się w lewacką ruchawkę w anglosaskim fandomie, to by nie odbiła się tak szerokim echem. Ale zajrzeć warto.

HutH-->tak, czasem, jak u siebie coś napisze, to pozostaje tylko po głowie się drapać. No i pisze tak samo, jak w książkach, czyli po prostu ten typ tak ma.

Jednak nie dałem rady przebić się przez 'Gambit' Cholewy. Po obiecującym początku, znudziłem się po ok. 150 stronach. Zwyczajnie niewiele się dzieje, nie ma praktycznie napięcia, nie potrafię zidentyfikować się z żadnym z bohaterów. Równie dobrze mogłyby być to wspomnienia jakiegoś weterana w stylu: 'przybyliśmy do X, ale nie bardzo wiedzieliśmy po co, przerzucali nas z miejsca na miejsce, trochę postrzelaliśmy, ale głównie w powietrze, mieliśmy trochę zatargów z cywilami, bla bla bla...' Może i dalej coś się rozkręca, ale te grubo ponad 100 stron tak mnie zniechęciło, że odechciało mi się czytać dalej.

NicK---->ehh, jeden z najlepszych debiutów co najmniej 10-lecia, w ogóle jedna z najlepszych SF, nie tylko polskich, jakie czytałem w ostatnich kilkunastu latach...a kolejne jeszcze lepsze. Tym bardziej dziwi ta opinia u kogoś, kto jak sądziłem lubi podobne klimaty jak ja i tym bardziej że nie trafiłem na razie na jakąkolwiek złą opinię o książkach Cholewy. Nie potrafię tego zrozumieć, bo to co napisałeś to jakbym o czymś zupełnie innym czytał, dla mnie brzmi jak stek bzdur....przepraszam. Dawno tak klimatycznych książek nie czytałem, tak sprawnie i ciekawie napisanych, z interesującą historią, zwrotami akcji, niespodziankami, rewelacyjnie i przekonująco stworzonym universum itp. Nie mogę się już doczekać na ciąg dalszy.

OldDorsaj ---> Podobnie, nie znaczy tak samo ;)

Ale do rzeczy. Prolog był naprawdę fajny i zapowiadał, że dalej będzie ciekawie. Być może zabrakło mi wytrwałości, ale przebijanie się przez 150 stron treści, gdzie autor stara się przekazać to, że operacje wojskowe dla przeciętnego żołnierza często nie mają sensu, są długim oczekiwaniem na akcję, przerywanym krótkimi okresami walki - ale nie z przeciwnikiem, tylko utarczkami z cywilami, a decyzje dowództwa pozornie (lub nie) nie mają sensu - to trochę nie to, czego oczekiwałem od tzw. space opery.

Gdybym przez te 150 stron choć raz (poza prologiem) natknął się na cień intrygi, jakiś nieoczekiwany zwrot akcji, poczuł emocje bohaterów - ok, byłoby miodzio. Tymczasem jest naprawdę 'płasko'. Cały czas akcję oglądamy oczami oddziału, o którego poczynaniach pisałem już wcześniej. Wojacy nie widzą sensu działań wyznaczonych przez dowództwo, wmanewrowują się w utarczki z cywilami, są co rusz przerzucani z miejsca w miejsce, a kontakt z nieprzyjacielem to jakieś drobne i mgliście opisane epizody. Nie ma tutaj pokazanej narracji z poziomu drugiej strony 'konfliktu', która ubarwiła by treść i akcję, i dała choćby cień podejrzeń, że chodzi o coś innego, niż pozornie nie mające sensu akcje militarne.

Poza tym nie zauważyłem też niczego specjalnego w ramach klimatu, czy budowy uniwersum. Właściwie stajemy przed suchym opisaniem tego, co się stało w 'Dniu' i sytuacji, która po nim nastała. Potem akcja przenosi się na mglistą i bagnistą planetę, gdzie nasz oddział mozolnie brnie w nudnawą akcję. Koniec fajerwerków.

Wyposażenie techniczne też jakieś współczesne (poza pojazdami). Ubranka nasiąkają wodą, buty błotkiem. Karabiny terkocą standardową amunicją. Radary też jakieś rodem z XX wieku, gdzie 'zmęczeni radarzyści mogą coś przeoczyć'.

Tak jak pisałem - być może dalej jest super, ale już do tego nie dotrwałem, skutecznie zniechęcony w połowie powieści.

------------------------------------

Edit: Nie wiem, gdzie czytałeś recenzje tej powieści, ale ja już w pierwszym linku, który wyskoczył w google, odnalazłem całkiem sporo krytycznych uwag na jej temat. Fragment jednej z nich przytoczę, bo oddaje dokładnie moje myśli na temat tej lektury (i to w sposób delikatny):

[...] To książka dla konkretnego odbiorcy - fana militariów i kosmosu.

Ktoś szukający lemowskiej głębi, klimatu Obcego czy tajemnic Dicka srodze się zawiedzie.

Natomiast, jeśli ktoś szuka klimatów trudu żołnierskiego żywota, szarej i ponurej codzienności wojny, przeplatanej niebezpieczeństwem, znajdzie tu coś dla siebie. [...]

NicK---->nadal mam wrażenie że piszemy o różnych książkach i czytaliśmy co innego, dlatego nie za bardzo mam ochotę na dyskusję. Przyznam że może pierwsza książka nie ma takiego rozmachu i intrygi(i space opery) jak kolejna, ale klimat jest niesamowity i stanowi fajny wstęp do wszechświata wymyślonego przez Cholewę. Nie tylko nie nudziłem się nawet przez moment, ale wręcz czekałem na kolejne jego powieści, a po ich przeczytaniu mam ochotę na coraz więcej.

OldDorsaj ---> Oczywiście nie chcę przekładać swojego odbioru książki na innych, bo gusta są różne. Natomiast nie bardzo rozumiem argument o tym, że czytaliśmy różne książki. Czytaliśmy te same, zapewniam Cię. Przeczytaj opinie/recenzje choćby z tej strony - te z mniejszą ilością gwiazdek (poniżej 6). Wiele z moich zarzutów (a nie opisałem wszystkich, tylko te najważniejsze) widzą też inni czytelnicy:

http://lubimyczytac.pl/ksiazka/133219/gambit

NicK---->Po pierwsze wszelka dyskusja jest bezcelowa dopóki nie przeczytasz całej książki, po drugie ja znalazłem u Cholewy i głębię Lema i klimat Obcego i tajemnice Dicka...a nawet o wiele więcej, ale napisane po swojemu, a nie jako kalka innych książek...niekoniecznie od razu to wszystko w debiucie. Tym którzy nie czytali gorąco polecam i czekam na Wasze zdanie, także tych którzy już przeczytali...ale nie 100 stron.
Pozwolę sobie dodać tylko dalszy ciąg tej samej recenzji, której zamieściłeś jedno zdanie(z którym się nie do końca zgadzam):
"Dostałem dokładnie to, czego się spodziewałem i jestem zadowolony. Na tyle zadowolony, iż nabyłem kolejne (dwie na ten moment) książki Michała Cholewy. I nie żałuję.
Każda kolejna jest lepsza, zarówno pod względem stylu, pomysłów, jak i komplikacji scenariusza. A do tego autor ma świetny dar snucia opowieści, który, jak dla mnie, nadrabia pewne słabości, tak skrupulatnie wypunktowane przez innych oceniających.
Jak dla mnie to idealna książka na odstresowanie się po pracy i zapomnienie o gonitwie dnia codziennego."

OldDorsaj ---> Niech każdy zostanie przy swoim zdaniu. Ani ja Ciebie nie przekonam, ani Ty mnie. Szkoda mi życia na czytanie czegoś, co mi się nie podoba.

Poza tym zauważam u Ciebie śmieszne zjawisko. Najpierw nazwałeś to co napisałem stekiem bzdur, teraz zmniejszasz ilość stron, które przeczytałem ze 150 do 100 (pewnie za trzy posty zostało by tego 50 stron). Wspomniałeś też, że nie spotkałeś się ze złymi recenzjami książki (a ja je znalazłem w kilka minut). No sorry stary, ale naprawdę wydaje Ci się, że jeśli kogoś zbesztasz, albo będziesz zakłamywał rzeczywistość, to książka stanie się od tego lepsza??? Czy też może w ten pokrętny sposób próbujesz wykazać wyższość swojego zdania???

NicK---->nie miałem zamiaru nikogo besztać, po użyciu tego sformułowania od razu przeprosiłem, po prostu taka myśl mi się nasunęła, a czy przeczytałeś 100 czy 200 stron nie ma znaczenia-po prostu wydaje mi się niewłaściwe ocenianie książki/filmu po fragmencie. Zresztą masz rację, szkoda dyskusji, to tylko Twoja strata , nie moja :P

OldDorsaj ---> Przeprosiłeś, czy nie, wydźwięk pozostał. Albo się coś pisze z pełną konsekwencją, albo nie.

Dalej nie rozumiem argumentu przeczytania całości. Wydaje mi się, że przeczytanie połowy książki (nie jednego rozdziału, czy małego wyrywkowego fragmentu) to wystarczający powód do tego, żeby określić, czy mi się ona podoba, czy nie. Nie ma potrzeby zjadania całej kupy, żeby stwierdzić, że nadaje się ona tylko dla much (taka mała złośliwość z mojej strony) ;) Prolog był naprawdę obiecujący i dobry, i napisałem to wyraźnie. Potem było znacznie gorzej i tylko gorzej. Potwierdziłem to zresztą czytając wyrywkowo drugą połowę powieści i w całości samo zakończenie, w których nie znalazłem niestety nic pozytywnego.

Fajnie, że Cholewa ma swoich fanów. Może to go uskrzydli i następne jego książki będą znacznie lepsze (z tego co piszesz - są). Ja niestety na tyle się zraziłem, że nie mam ochoty czytać niczego więcej (przynajmniej na razie).

Wprawdzie jeszcze nie skończyłem, wprawdzie to nie fantastyka a twarda rzeczywistość sprzed około siedemdziesięciu lat, ale... warto przeczytać - "W Lesie Wiedeńskim wciąż szumią drzewa" Elisabeth Asbrink - książka oparta o listy, wycinki prasowe, oficjalną korespondencję konsularną, wypowiedzi polityków i wywiady autorki... Szwecja sprzed II wojny i z czasów wojny, stosunek do niemieckich Żydów, do problemu imigracji. Przy okazji, jedna z kluczowych postaci to... nie, nie będę psuł przyjemności czytania, choć... prawie każda recenzja książki ujawnia od razu jej tożsamość. Książka ciekawa też z powodu dylematów i problemów które właśnie stukają i do naszych drzwi. A przy tym autorka ma lekkie pióro i czyta się książkę jak dobrą powieść.

To jeszcze tytułem powyższej dyskusji Cholewa dostał Zajdla. Wyglądał na mocno niedowierzającego i zaszokowanego :)

Shadowmage---->ja nie jestem zaskoczony. Cholewa umiejętnie i konsekwentnie budował swój świat. Poczynając od bardziej kameralnego, jednak z niesamowitym klimatem i zalążkiem niezłej historii "Gambitu", poprzez pełną akcji i intryg space operę "Punkt cięcia", aż do "Forty". w tej ostatniej osiągnął mistrzostwo i zawarł wszystko to czego brak zarzucali mu co poniektórzy czytelnicy. Pozwolę sobie jeszcze raz zacytować: "Ktoś szukający lemowskiej głębi, klimatu Obcego czy tajemnic Dicka srodze się zawiedzie." - otóż tam to wszystko jest, a nagroda w pełni zasłużona.

Cóż mogę powiedzieć. Widocznie gościu z książki na książkę mocno się rozwija. Gratulacje! Ale to i tak nie zmieni mojego zdania o słabym Gambicie :) Na bezrybiu i rak ryba ;)

Należy pamiętać, że Zajdle to nagroda będąca wypadkową jakości i popularności (w różnym stosunku tych dwóch składowych). A w dodatku popularności specyficznie rozumianej, bo Polconowej. Cholewa junior (jak i senior) jest popularny w fandomie, robi fajne prelekcje, jest sympatyczny itp. W żaden sposób nie deprecjonuję sukcesu, bo książki nie czytałem. Natomiast jak z nim gadałem, to sam twierdził, że nie brał pod uwagę innego rezultatu niż zwycięstwo Pawła Majki :) I nie wyglądało to na fałszywą skromność :)

Przyszedł czas na Diunę. Mam jakieś brytyjskie wydanie z lat siedemdziesiątych, składające się z powieści w trzech księgach, czterech załączników (np. o środowisku i religii Diuny), mapki i 20 stron "glosariusza". Jak to czytać? Nie wiem, czy zaczynać od końca, czyli załączników i słowniczka, żeby mieć jakieś pojęcie o uniwersum czy tylko konsultować w razie potrzeby.
Już na pierwszej stronie pada stwierdzenie "gom jabbar", słownik wyjaśnia, co to jest. Dwie strony dalej to samo dzieje się w powieści:)

Czytać na żywca, chyba że będziesz miał problemy ze zrozumieniem. Ale część zabawy, to odkrywania świata i jego mechanizmów.

Przeczytałem cztery tomy z serii "Żywe trupy" Kirkmana/Bonansigi. Bardzo krwawo, bardzo okrutnie, wręcz do przesady, szczególnie od tomu drugiego. Lubię takie klimaty, szczególnie przy zombie, ale momentami nawet ja miałem przesyt okrucieństwa-Szmidt i Loureiro pozostają w tym temacie w tyle. Czyta się jednak jednym tchem, akcja nie zwalnia nawet na chwilę. Z bohaterami serialu praktycznie się nie spotykamy. Historia toczy się widziana oczami Gubernatora i mieszkańców Woodbury, aż do finałowego ataku na więzienie. Tu następuje kilka rozminięć się z serialem: giną inni ludzie lub w inny sposób, pewne historie pokazane są inaczej. Ci którzy uwielbiają historie o zombie powinni być zachwyceni, o ile dają sobie radę z nadmiarem okrucieństwa...ale w sumie jak świat opanowany przez zombie może nie być okrutny?

Czytałem tylko komiks - mniej więcej do momentu, w którym kończą się wymienione przez ciebie książki. Oczywiście jako pierwowzór serialu historia jest z tej "właściwej" strony. Przyzwoite, ale po pewnym czasie zaczyna nużyć tymi samymi rozwiązaniami w relacjach między postaciami, a zombie jak to zombie - nie są w stanie specjalnie zachwycić. Serialu widziałem kilka odcinków, ale odpuściłem przez drewniane aktorstwo (i to nie zombie :P). Ogólnie nie jestem wielki fanem serii w poznanych przejawach, więc po książki raczej nie sięgnę.

frontier--->nie tylko z "Gambitem", ale też z "Punktem cięcia". Autor buduje swój świat konsekwentnie z tymi samymi bohaterami(chyba że zostają wcześniej uśmierceni) i według mnie trzeba czytać po kolei, tym bardziej że poprzednie równie dobrze się czyta i fajnie obserwować jak autor pisze coraz lepiej. "Gambit" jest może bardziej kameralny, ale ma niesamowity klimat, a i intrygi i tajemnicy też nie brakuje. Ostatnio czytałem recenzję "Forty" na "lubimyczytać" i autor tęskni w niej do klimatu Bagna z "Gambitu". "Punkt cięcia" to już pełnokrwista, militarna space opera z intrygą jak się patrzy, a "Forta" to już jest według mnie arcydzieło-aż strach pomyśleć co będzie dalej :P. Wszystkie książki czyta się niezwykle lekko i polecam zacząć od początku...ale świat się nie zawali jak zaczniesz od "Forty", po prostu sporo przyjemności cię ominie.

Shadowmage--->no cóż, dla mnie ten serial to numer jeden, wygrywa nawet z "Grą o tron" mimo że też go bardzo lubię, a co do aktorstwa...zżyłem się z bohaterami, jednych lubię bardziej, innych mniej, więc chyba dobrze zagrali jak mam takie odczucia-kwestia gustu, ale osobiście mi się serial z tej strony podoba...szczególnie na tle większości

frontier---->jeszcze jedno, obawiam się, że po przeczytaniu "Forty" przyjdzie ci ochota na poprzednie tomy, a na pewno będziesz miał z tego powodu pewien dyskomfort czy niedosyt :P.

Och, słodkijezu...

koobun-->To chyba nic nowego, nie?

OldDorsaj-->"GoT" to działa na mnie przede wszystkim ze względu na książki, ale w oderwaniu to aż tak powalający serial nie jest :)

Nie, ale do mnie dotarło dopiero przy edycji w twardej, że coś takiego istnieje.

AMC tworzy kolejny serial na podstawie komiksu. Za scenariusz adaptacji odpowiedzialny jest Seth Rogen, aktor, scenarzysta, reżyser, ogólnie człowiek orkiestra, słynący głównie ze specyficznych filmów komediowych (niezły Superbad, fatalny The Interview).
Z początku pomyślałem, że coś mi się się z rana przewidziało, ale jednak to prawda - Seth Rogen na przenieść na ekrany telewizorów doskonałego Kaznodzieję.

To już od jakiegoś czasu wiadomo, ale fajnie, że projekt nabiera rozmachu. Chociaż trochę się obawiam jak to wyjdzie.

George R.R. Zombie :) Do pisania się brać, a nie karierę aktorską robić !!! :)

Więcej tutaj:

http://naekranie.pl/aktualnosci/george-r-r-martin-jako-zombie-w-z-nation-zdjecia-2-sezonu-747737

W sumie to zagra samego siebie, więc co mu tam szkodzi ;)

fajny pomysł, jestem za

Od października będą wydawać STORMa !!! Jak dla mnie super wiadomość !!!
Więcej tutaj:

http://naekranie.pl/aktualnosci/storm-zapowiedz-debiutujacego-wydawnictwa-komiksowego-incal-748114

pani_jola - i ciekawa postać przyjaciela głównego bohatera, nieprawdaż? :)

pani-jola - dlatego nie lubię recenzji, często psują przyjemność bycia zaskoczonym.

To się zainteresuję Cyceronem :)

Też tego nie mogę pojąć i też znam taką osobę...szczególnie uwielbia to robić przy kryminałach i sprawdzać na początku kto zabił, dla mnie totalnie bez sensu, mimo że kryminałów nie czytam.

Tak w ogóle to postanowiłem chwilę odpocząć od fantastyki i przeczytać coś nowego z moich ulubionych autorów powieści sensacyjnych: Cussler, Clancy, Ludlum, Forsyth. Za 2 tygodnie wyjeżdżam na tydzień wakacji i przygotowałem sobie nowego autora: James Rollins-"Ewangelia krwi", zaciekawiła mnie notka o książce i oceny czytelników. Widzę, że autor sporo już wydał, ktoś coś czytał?

Garak ---> Tak to już jest, że masa książek jest napisana przez zidiociałych gości. Ponieważ jednak poruszają modne i trendy tematy, są oceniane wysoko.

Nie mniej szkoda, gdy dobrze zapowiadająca się seria zmierza w kierunku katastrofy.

Garak-->No, w drugim tomie Wexler przesadził obsadzając babki w każdej ważnej roli. Niemniej mi się dość przyzwoicie to czytało. Ponoć w trzecim tomie jest już bardziej "parytetowo" :D

No dobra, to teraz wyobraźcie sobie, że zamieniacie główne postacie (Winter, Jane i tę całą księżniczkę) na facetów. I nagle jest cacy? Bo jeśli tak, to chyba to "gender" jest bardziej potrzebne, niż myślałem.

Ble, pedały, ble! O lesbijkach da się jeszcze czytać, ale całujący się faceci?! :D

A na poważnie mnie nie przeszkadza tyle sama feminizacja, co jej totalny brak uzasadnienia w zmaskulinizowanym świecie przedstawionym.

Wlasnie skonczylem Morze Trolli Nancy Farmer i jest to jedna z najlepszych książek jakie czytałem :) Pewnie to przez to, ze uwielbiam klimat wikingów. Podszedlem do niej sceptycznie, bo jest przeznaczona dla młodszych czytelnikow, ale historia mnie wciagnela od samego początku. Polecam w szczególności tym, którzy czekaja na nowy sezon Wikingow :)

Książka jeśli chodzi o słownictwo było ok, ale strona redakcyjna została położona. Niby nie wina tłumacza, ale miejscami widać jego surową pracę.
Na film się w tygodniu wybieram.

Maureen F. McHugh Po Apokalipsie
Na okładce jest napisane, że autorka to "zdobywczyni nagród: Hugo i Locus"... ale chyba nie za tę książeczkę. "Po Apokalipsie" to zbiorek krótkich opowiadań które niestety mało mają wspólnego z moim wyobrażeniem o postapokalipsie, sama fantastyka jest dość śladowa i sprawia wrażenie niepotrzebnego rekwizytu... ot, żeby złowić takich jak ja fajną okładką, chwytliwym tytułem i wprowadzającym w błąd opisem z tyłu.
30 zł wywalone w błoto.

Nie wiem jak Wy, ale ja korzystam głównie z biblioteki, żeby nie pluć sobie potem w brodę, że wywaliłem w błoto 30, czy ileś tam PLN. W sklepach kupuję tylko pewniaki, albo sprawdzonych wcześniej autorów - ewentualnie pozycje, które koniecznie chcę mieć w swoim księgozbiorze.

Lubię swoje książki i w 99% są to dobrze wydane pieniądze ale... czasem zdarzy się jakaś parszywa owca w stadzie.

Ja niestety też czasami wtopię z jakąś książką, mimo ostrożności. Ostatnio pamiętam, że kupiłem serię mojego znajomego Tomasza Kołodziejczaka. Chciałem być dobrym kumplem i zasilić jego konto, ale książki okazały się totalnym niewypałem (Uniwersum - Ostatnia Rzeczpospolita). O ile kilka wcześniejszych pozycji przeczytałem nawet z przyjemnością (ale bez przesady), to jednak tej serii nie dałem rady i kurzy się na półce.

NicK -> Nie bluźnij :) cykl Ostatnia RP jest czymś fenomenalnym i świeżym. Wymieszanie gatunków i różne dziwactwa nadają tej historii smaku.

EnX ---> Wolę dawkę solidnej fabuły, wartkiej akcji i szorstkości, niż dziwactwa, eksperymenty i popierdółki :)

Zyga-->Zgoda, też byłem w środę. Obcięli sporo humoru, zrobili całość bardziej dramatyczną, nie na luzie. Film ok, ale trochę się jednak rozczarowałem. Bez znajomości książki pewnie odbiór byłby lepszy.

Wydaje mi się, że książka Marsjanin jest dużo zabawniejsza, bo o tym, co się dzieje na czerwonej planecie dowiadujemy się tylko przez dzienniki Marka - pisane po fakcie, z refleksjami przetrawionymi przez jego poczucie humoru. W filmie natomiast reżyser postanowił postawić nas obok Marka, jako niemych obserwatorów niesamowicie beznadziejnej sytuacji.

Myślę, że więcej humoru można było oddać, gdyby pójść w konwencję "The Office" oraz z narracją przeplataną retrospekcjami wydarzeń. Albo gdyby za Markiem podążała wyimaginowana ekipa filmowa, dla której na bieżąco komentuje wydarzenia. Ale i tak wyszło całkiem nieźle:)

Nawet sobie krótki tekst na ten temat popełniłem: http://katedra.nast.pl/artykul/7128/Marsjanin-–-ksiazka-a-film/

Ogólnie można było więcej humoru wprowadzić różnymi metodami, ale prawie wszystkie polegają na bardziej kameralnym, mniej epickim obrazie - a na to superprodukcja nie może sobie pozwolić.

Wiesz, mi się już odechciało wojować z fanatykami, którzy nazywają space opery mianem jedynego i słusznego hard (sic!) SF. Jak ktoś kumaty, to się pokapuje między wierszami. A jak nie, to może przez przypadek coś lepszego przeczyta :)

MARSJANIN to faktycznie Science fiction przez duże S. A mianem hard SF określiłbym np. twórczość Petera Wattsa.

Uwielbiam space opery, ale daleko mi do sądu że to jedyny i słuszny gatunek hard SF, wręcz często zupełnie nie....ale dlaczego Watts z wampirami ma być bardziej "hard" niż np. Hamilton z uwolnionymi duszami, tego nie rozumiem. Oczywiście "Marsjanin" to jak najbardziej hard SF.

Może dlatego, że u Wattsa wampiry są tylko jednym ozdobnikiem w mocno umocowanej naukowo fabule, a u Hamiltona masz głównie fantazje w kosmosie, z których dusze potępieńców są jedynie wisienką na torcie? :)

Jak na ozdobnik, to i tak wymyślone zupełnie 'hard'...

Czytam sobie 'Gambita', boście tu o tym wspominali i tak się to wlecze nieco i ogólnie lajtowo napisane, ale w sumie każde przeczytane kilka stron daje fajny czilałt... Choć w sumie to taka chłopięca fantazja jak na razie...

Moje wrażenie jest takie, że Watts zamieścił na łamach swoich powieści równie wiele "fantazji" co Hamilton i u obu są równie "mocno umocowane naukowo" :P

Cóż... z wrażeniami nie da się dyskutować.

Im bardziej sobie przypominam i porządkuję Watts'a, tym bardziej dochodzę do wniosku, że to była straszna kiszka. Poza paroma pomysłami i 'błyskami', jego powieści są strasznie monotonne, nudne i przewidywalne. Mają jakiś tam początek, bardzo słaby środek i żadnego zakończenia... Druga część jest kopią pierwszej, jeśli chodzi o konstrukcję, z nieco tylko zmienioną fabułą.

Problem z SF jest taki ze to co w Roku X jest hard 10 lat pozniej moze byc juz raczej soft a po 30 latach - czesto okazuje sie byc Vernowska fantazja... :) Nawet moj ulubiony RAH - w wielu wypadkach to co bylo hard sf okazuje sie w sumie smiesznym czytadelkiem.

Kończę czytać drugi raz "Obóz Świętych" Raspaila... wcześniej czytałem chyba z dziesięć lat temu i pamiętam że wtedy wydała mi się mocno naciągana, nierealistyczna i generalnie wydumana... dzisiaj mam już nieco inne zdanie, często komentarze powieściowych mediów są takie, jak obecnie można znaleźć w jakiejś GW czy innej Polityce.
Co ciekawe, dwa razy autor "trafił" w dziewiątkę - "postępowym" papieżem jest Brazylijczyk Benedykt XVI.
A książka napisana w 1973 roku... :)

Mam to samo. Książki którymi zaczytywałem się w młodości po kilka razy, dziś nie robią już na mnie takiego wrażenia. Większość nadal jest fajna, ale już nie mają tego czaru, który niejako zmuszał mnie do sięgania po nie ciągle na nowo. Z Lema chciałbym ponownie przeczytać "Niezwyciężonego", może też "Eden", ale po pierwsze brak czasu na powtórki, po drugie właśnie obawa, że stary czar wspomnień znów pryśnie.

Zyga---->w sumie, jak sobie przypominam to już mnie to trochę raziło wtedy, 40 lat temu

Ja sobie niedawno słuchałem audiobooka z Pilotem Pirxem i faktycznie ta technologiczna przestarzałość nieco irytowała, ale koncepcyjnie nadal niezłe. Takie książki jak np. "Głos Pana" też się po latach bronią.

Może te trzeszczące nity, to taki zabieg do pokazania znaczenia człowieka, względem ogromu kosmosu ;)

Trzeszczace nity moge przezyc - co mnie powiedzmy meczy - to 'kalkulatory' brak sieci - jakis dziwaczne systemy komunikacji itp. albo np brak wifi na pokladzie :)

Wiele ksiazek sie broni pod wieloma wzgledami (warsztat, fabula itp itd) - niestety czesto technologia traci 'steam punkiem' a nie technicznie zaaawansowana rzeczywistoscia :)

ale z was zgredy! :P Narzekajo że internetów nie wymyślili, co za marni futurolodzy, archaiczne badziewie!
Zróbmy może spis autorów, w których pojawiały się jakieś pomysły czy szkice tego co można by uznać za przypominające Internet itp. Oczywiście bez Gibsona... Ja jestem mało oczytany, ale na pewno Dick z tymi jego rzeczywistościami wirtualnymi.

Ale, że Watts został nazwany kiszką, to już po prostu przechodzi pojęcie. Ok, gość jest scjentystyczny do bólu i pisze specyficznie, ale że ciekawie odświeżone podejście do Kontaktu, wampiryzmu czy tematy dotyczące świadomości, ile człowieka w człowieku w ujęciu tego całego post-neuro/cyber/itp.-punku przerobionego na twardo, do tego ewolucjonizm i inne smaczki - to wszystko ma być kiszką? Może jest chaotyczne i bez mega literackiego polotu, ale chyba trochę za ostro. No chyba że postmodernizm to kiszka, to ok, nie ma o czym gadać :D Klasyk Lem pewnie by Wattsa wyśmiał :)

HUtH---->jeśli chodzi o Wattsa to w sumie z Twoim zdaniem mogę się zgodzić najbardziej, w całej dotychczasowej o nim dyskusji

Zyga--->a oglądałeś na żywo transmisję z lądowania na Księżycu? Myślę, że to był pierwszy impuls by zainteresować się SF. Pierwsza książka to "Astronauci", którą podsunął mi ojciec, widząc moje zainteresowanie kosmosem.

HUtH ---> Drażni mnie 'nowomodne' podejście do tematu, że wystarczy błysnąć paroma drobnymi diamencikami pomysłów (cyt. post-neuro/cyber/itp.-punku klimatu), gdzie wspomniany chaos i brak polotu literackiego dominują, a pozostałe (jakże istotne) rzeczy schodzą na drugi plan - aby stać się guru tłumów.

W końcu najważniejsza w prozie jest podstawa, czyli treść, fabuła, i w końcu forma - reszta to dodatki. Fajnie, że autorzy eksperymentują z różnymi formami, pomysłami, połączeniami, etc. Ale nie można określać faceta, który wykorzystał parę 'myków', pisząc jednocześnie drętwo i bez polotu, mianem - 'zdominował współczesną fantastykę'...

To trochę tak, jakby mianem mistrza określić kogoś, kto w perfumerii puścił bąka - bo nagle pojawił się tam zapach wcześniej niespotykany ;)

@ OldDorsaj
Był taki czas, że nadrabiałem te bardziej znane pozycje sci-fi polskiego, ale na razie to się zatrzymało (bo ten Lem tak dużo musiał nachlastać), ale w końcu do Borunia i Trepki dojdę!

@ NicK
Nie wiem czy Watts jest takim guru, za jakiego go masz, to chyba w Polsce ludzie są dziwnie łakomi hard sci-fi i ma taką popularność przez to.
Matko bosko częstochosko, będziesz wykładał co ma być w powieści? Zresztą jak wspomniałem to nie jest klasyczna powieść, bo wali od tego 'nowomodnym' postmodernizmem od razu i jest to dobrze wykorzystane. Jakieś mrugnięcia okiem w samej treści, te całe posłowie, przypisy, strona internetowa z materiałami w mocnej korelacji, a nie jako dopełnienie, to w ogóle nie jest klasyczne. 'Starość aksolotla' Dukaja niby miał być taki przełomowy, no to jeśli chodzi o autorskie hard sci-fi to Watts to zrobił wcześniej i lepiej. Dla mnie te zarzuty, że Watts nie napisał czegoś, co się pięknie czyta i w ogóle, że literacki chaos - one tracą na znaczeniu, bo cała reszta jest świetna.
Ale najważniejszy jest autentyzm z jakim Watts to wszystko robi(choćby poza powieścią) ten wyraźnie wyczuwalny dystans autora do siebie, do hejterów i do własnego pisarstwa. Postawa pisarza przekłada się na odbiór twórczości, osobiście myślę, że na samą twórczość, choć to kontrowersyjne zdanie w pewnych kręgach.

Nick - właściwie to jak spojrzysz na klasyków SF, to liczył się pomysł (naukowy). Forma, treść, fabuła były drugorzędne. Nowa Fala za to to przede wszystkim eksperymenty (jak na ówczesne warunki). Więc nie bardzo wiem do których wzorców się odwołujesz. No, chyba że nie do standardów w sf, to przepraszam :P

Zyga--->no tak, Verne'a też chyba czytałem wcześniej

Shadow ---> A co ja się będę z doktorem od SF szarpał ;) Dla mnie książka, która jest drętwa, ale porusza ciekawe tematy, pozostanie przede wszystkim książką drętwą - i tyle :P

Można jej oczywiście zaliczyć to, czy tamto, na plus (może nawet na duży plus), ale nie zmieni to obrazu całości.

Michel Houellebecq "Uległość"
Można by zakwalifikować Uległość jako "fantastykę bliskiego zasięgu" - akcja powieści rozgrywa się w bardzo niedalekiej przyszłości, ale... gadżetów fantastycznych na stronach książki nie znajdziemy. Niestety to o czym pisze Houellebecq zaczyna dziać się na naszych oczach...
Czy jednak Europa pójdzie w kierunku który autor przewiduje? Czytając powieść, wszystko się dość zgrabnie układa ale... do spełnienia przepowiedni brakuje jeszcze paru lat ciężkiej pracy rozbijania więzi narodowych, tradycji a i po drugiej stronie nie widać osoby pokroju Ben Abbasa choć partie muzułmańskie już w niektórych krajach Unii działają.
Powieść nie koncentruje się jednak na wydarzeniach w skali makro (choć są one integralną i mocną częścią) ale mikro - na przykładzie pojedynczego człowieka, archetypicznego intelektualisty zachodnioeuropejskiego pokazuje kondycję Zachodu, wypraną z wszelkich wyższych celów, wizji... skoncentrowaną na nużącym hedonizmie i braku trwałych wartości.
Do pełnej przyjemności z czytania, brakowało mi niestety wiedzy z zakresu literatury francuskiej XIX wieku do której jest sporo odniesień, od czasu do czasu musiałem też wspomagać się panem Guglem żeby poszerzyć wiedzę o poruszanych tematach - tzn może nie tyle musiałem ile chciałem - żeby lepiej zrozumieć sens rozważań autora.
Czyta się bardzo dobrze choć zbyt optymistycznie to nie jest.

Mam odłożone na półce "przeczytać wkrótce", czyli pewnie w ciągu roku się wyrobię :) Ale cieszy, że tak dobrze oceniasz.

Shadow - pół odjąłem bo mam wrażenie że mogłaby być... dłuższa :)

Zyga - chyba nie mam, poszukam - jak znajdę to przeczytam :)

Teraz wziąłem się za trylogię szalbierską Tomasza Łysiaka.

z dubluje sie z watku Obcy :P

Trailer Preachera :

O ile glowny bohater tj Jesse wyglada jak dla mnie ok, to juz Cassidy wyglada I zachowuje sie jak totalny idiota, w dodatku fatalnie zagrany robiacy jakies glupie miny i poslugujacy sie debilnym glosem - Tulipp tez cos sciemniala - i gra ja Ruth Negga (bez urazy dla niej) wiec PC wziela gore nad materialy zrodlowym poraz kolejny - nie wrozy to moim zdaniem zbyt dobrze calosci. Ciezko cos wiecej oceniac - ale narazie raczej szalu nie ma :(

Mnie Custer wydanie się trochę za bardzo lalusiowaty (podobnie było z Constantinem), a Cassidy... po obejrzeniu trailera byłem zdziwiony, że go w nim nie ma. A potem mnie oświecili...

Shadowmage => Custera akcpetuje ale moze to wynikac z tego ze na tle Cassidyego i Tullip wyglada w miare? No Cassidy mnie ro....

Szukam czegoś z jajem, poważnego ale z humorem, z dobrą fabułą i akcją, najlepiej dla czytelnika co przeczytał już w życiu trochę, nie grafomańskiego, nie dla gimbusów, najlepiej w paru trzymających poziom częściach. Myślę od dłuższego czasu nad Niecnymi Dżentelmenami, a może macie coś lepszego???

well... wszystko zalezy w sumie.
Locke jest naprawde dobre - jesli lubisz te realia :)

Niecni Dżentelmeni to taka powieść z cyklu 'zabili go i uciekł' - mi do gustu nie przypadła. Chyba, że lubisz czytać o 'misternych planach' które zawsze się udają, nieprawdopodobnych zbiegach okoliczności, ludziach urodzonych w czepku, itp.

NicK => PRECISELY! :) Tak jak napisalem - jesli lubisz te realia - bo to wlasnie taki swiat.

Fakt, w łotrzykowskiej fantasy w ostatnich latach nie powstało nic lepszego.

Ale jaja...

"W miniony weekend rozdano nagrody World Fantasy Award. Przy tej okazji organizatorzy nagrody ogłosili, że jest to ostatni rok, kiedy na statuetce przyznawanej za najwybitniejsze w danym roku dokonania na polu fantastyki widnieje podobizna H.P. Lovecrafta.

Choć w oficjalnym oświadczeniu nie podano przyczyny, wszystko wskazuje na to, że organizatorzy ugięli się pod wpływem zeszłorocznej kampanii zainicjowanej przez pisarza Daniela José Oldera. Wystosował on w Internecie petycję, w której nawoływał do zmiany patrona nagrody, ponieważ twórca mitologii Cthulhu był „zdeklarowanym rasistą” o „ohydnych poglądach”. Pod petycją podpisało się ponad 2 600 osób. Rada przyznająca World Fantasy Award wydała wówczas oświadczenie, że rozważy kwestię. Wynik dyskusji poznaliśmy w niedzielę."

http://booklips.pl/newsy/world-fantasy-award-rezygnuje-ze-statuetki-lovecrafta-bo-pisarz-byl-rasista/

Też to widziałem. Szkoda słów...

Świat właśnie skierował się ku zagładzie, a Wielcy Przedwieczni właśnie się przebudzili !!!

PS. Rzygać się chce od tej ultrapoprawności na pokaz !!!

Mnie martwi co innego - skoro 2600 podpisow powoduje wymuszenie zmiany... to chyba niezbyt dobrze to swiadczy albo o nagrodzie - albo generalnie wskazuje slaba kondycje fantastyki...

Pytanie kiedy zaczynamy palic ksiazki majace cos wspolnego z Sokratesem, Platonem, Horacym, Homerem itp - gwarantuje ze wszyscy wspierali niewolnictwo.

Tzymische - też mnie ta liczba zaskoczyła... i uległość wobec nawet tak nikłego nacisku.

Co do postaci historycznych, to np Jerzy Waszyngton był zdeklarowanym zwolennikiem niewolnictwa i miał ich sporo na swojej plantacji... pewnie niedługo go wywalą z amerykańskiej historii jako rasistę o ohydnych poglądach :)

Shadow, Yans
Jak tak dalej pójdzie, to nasze "podkolanówkowe" spotkania mogą się okazać seksistowskie ;)

el f ====> Seksistowskie, to będzie najłagodniejsze określenie :D

Co do liczby podpisów, to się nie zagłębiałem w to na razie, ale to mogło być zbierane wśród uczestników konwentu itp. Coś jak z Zajdlami - niby Polcony odwiedza kilka tysięcy, ale głosów jest kilkaset. A zmiany wprowadza forum fandomu, więc na dobrą sprawę kilkadziesiąt osób może zmienić status/regulamin.

Byłem ostatnio w wiadomej knajpie i wspominałem podkolanówkowe spotkania :)

el f => Whaaaat?Ojciec narodu? Wspoltworca jedynego wolnego kraju na ziemii? Niewolnikow? NIE-MO-ZLI-WE

Tzymische - jego kumpel, Tomasz Jefferson był jeszcze lepszy - niby potępiał niewolnictwo ale... sam miał ich najwięcej chyba w całej Wirginii i jakoś nie kwapił się z pozbywaniem swojej własności :)

Shadow - dla mnie sam fakt dyskusji już jest idiotyczny bo oderwany od realiów tamtego czasu.

W czasie urlopu w sierpniu byłem dwa dni w Warszawie i też sobie powspominałem :)

Nie mówię, że nie idiotyczny, a jedynie wskazuję, że przy różnych systemach panujących w środowisku nagrodowym niewielka grupa aktywistów może przy odrobinie szczęścia przeforsować cokolwiek. A że akurat oni mają tam w fandomie na to fazę (afera Hugo nie wzięła się z niczego), to i robią to, co uważają za słuszne.

W sumie to offtop zupelny, ale... pochwalę się :)

Super :D

Przeczytałem "Wodny nóż" Bacigalupiego. Pewne drobne zastrzeżenia mam, ale ogólnie niezła sf bliskiego zasięgu, trochę skręcona w stronę thrillera. Tak całościowo chyba lepsze od "Nakręcanej dziewczyny".

A ja się właśnie napaliłem na nowego Piekarę i jego inkwizytora :) Czekam tylko na 20 listopada, kiedy będzie premiera miękkiej okładki.

Od pewnego czasu Inkwizytorem to można co najwyżej napalać w piecu :P

G... prawda ;) Misio jest ok. Choć szkoda, że autor wciąż gniecie stare dzieje, zamiast pociągnąć dobrze zapowiadającą się kontynuację ostatniej w serii powieści.

Trochę to wygląda na trzepanie kasy ze zgranego numeru (choć nie jest źle), to jednak przydałoby się pociągnięcie najnowszych wątków, a nie wciskanie na siłę (choć dobrej jakości) czegoś pomiędzy...

Trochę

Shadowmage, z tego co widzę Baciagalupi ostatnio pisał książki skierowane do nastolatków. To prawda? Tak samo jest Wodnym Nożem?

HutH +1 :)

tmk13-->"Złomiarz" i "Zatopione miasta" to faktycznie young adults (chociaż bardziej adults niż young), ale "Wodny nóż" to już rzecz całkowicie dorosła. Brutalna i pesymistyczna.

U mnie akurat Inkwizytor ma wysokie miejsce, choć rzeczywiście seria jest zdecydowanie za bardzo rozciągnięta na boki. Nie mniej wszystkie powieści trzymają w miarę przyzwoity poziom i dobrze je się czyta. Spokojnie można by ze 2 części ze środka wyjąć i na to miejsce dopisać dalszy ciąg po Łowcach Dusz.

"Od pewnego czasu Inkwizytorem to można co najwyżej napalać w piecu :P" - Niestety, zgadzam się i dodałbym jeszcze, że nie od pewnego ale od dłuższego.