Proporcje | Strefy w SimCity poradnik SimCity

Ostatnia aktualizacja: 31 lipca 2019

Proporcje

Jak ustalić optymalną relację pomiędzy ilością domów, sklepów i fabryk? Cóż, jest to bardzo skomplikowane i wymaga nie lada talentu. Teoretycznie pomocą służy specjalny panel RCI w oknie strefy, znajdujący się w prawym dolnym rogu ekranu (screen poniżej). Ukazuje on kilka słupków, symbolizujących zapotrzebowanie na poszczególne strefy oraz ich sugerowaną zamożność. Niestety, bywa on bardzo mylący. Na przykład w sytuacji, w której mamy nadmiar bezrobotnych biedaków i zbyt wiele średniozamożnych sklepów, wykres będzie nam sugerował wzniesienie strefy handlowej dla ubogich oraz utworzenie nowych stref mieszkaniowych dla średniozamożnych obywateli. W rzeczywistości jednak należy podnieść status majątkowy biedoty i problem sam się rozwiąże (biedni mieszkańcy wzbogacą się i zaczną chodzić do lepszych sklepów).

Skoro ten system podpowiedzi nie jest zbyt dobry, to czym się kierować? Na małą skalę można wspomóc się sugestiami samych simów, którzy zwykle sami powiedzą nam o swoich potrzebach - czy to w formie dymków, czy też informacji zawartych w oknie zadowolenia (ikonka emotikony na samym dole ekranu). Kiedy miasto jest większe, należy oprzeć nasze działania na czymś znacznie bardziej kompleksowym - na ekranie populacji, który otwiera się poprzez kliknięcie na liczbie obywateli miasta (obok budżetu). Tam należy wybrać zakładkę Szczegóły [Detail] i przyjrzeć się zawartym tam danym.

Tutaj widać, ilu obywateli posiada miasto, jaki jest ich status finansowy, ilu z nich pracuje, ile towarów kupują itd. Zasadniczo należy dążyć do tego, aby w mieście nie było bezrobocia, ale i żeby ilość wakatów nie była zbyt duża (kiedy nie ma kto pracować, sektory przemysłowe i komercyjne zaczynają podupadać). Aby móc właściwie zaplanować rozwój miasta, trzeba jednak znać konkretne wartości przypisane do poszczególnych budynków. Informacja o dużym bezrobociu nie jest zbyt przydatna, jeśli nie wiemy, jaki budynek zapewni im właściwe zatrudnienie. Analogicznie - aby zapewnić firmie odpowiednią kadrę, musimy wybudować odpowiednią ilość osiedli. Gra nie informuje gracza o tym, ilu obywateli pracuje w danym miejscu ani jaka jest konkretna ilość mieszkańców wybranej kamienicy - oferuje tylko przybliżone dane w formie wizualnej. Na szczęście konkretne informacje zawarto w poniższych tabelach.

Strefy mieszkalne dla niezamożnych	Pracownicy	Kupujący	Studenci
Małe zagęszczenie	4	2	2
Średnie zagęszczenie	40	20	15
Duże zagęszczenie	400	200	100

Strefy mieszkalne dla średniozamożnych	Pracownicy	Kupujący	Studenci
Małe zagęszczenie	2	1	2
Średnie zagęszczenie	26	10	10
Duże zagęszczenie	200	100	50

Strefy mieszkalne dla zamożnych	Pracownicy	Kupujący	Studenci
Małe zagęszczenie	2	1	1
Średnie zagęszczenie	7	3	4
Duże zagęszczenie	67	33	30

Jak widać, im bardziej zamożny dom, tym mniej lokatorów (oczywiście względem mniej zamożnych budynków). W związku z tym zmniejsza się też ilość klientów sklepów oraz uczniów uczęszczających do szkół. Należy mieć to na uwadze podczas rozwoju miasta - społeczeństwo bogatej metropolii jest mniej liczne niż slumsy wypełnione biedotą. Nie oznacza to jednak, że wymagania mieszkańców ulegają pomniejszeniu - wręcz przeciwnie, im bogatsi ludzie, tym większe zachcianki. Burżuazja ma to do siebie, że nie toleruje jakichkolwiek uchybień - łatwo ją zrazić i skłonić do wyprowadzki. Ludzie o niezbyt dużym cenzusie majątkowym są dużo bardziej ugodowi i krócej chowają urazy.

Strefa przemysłowa oferuje najwięcej miejsc pracy - warto o nią zadbać po to, aby simowie mieli z czego żyć. Chociaż ilość zanieczyszczeń generowanych przez fabryki jest naprawdę duża, na ogół jest to gra warta świeczki. Gra sama w sobie nie oferuje konkretnych informacji na temat zatrudnienia w tego typu ośrodkach, ale nam udało się je zebrać:

Niska technologia

Niezamożni

Średniozamożni

Zamożni