Wybór postaci, regionu i okresu - Hrabia (Count) | Informacje Podstawowe poradnik Crusader Kings II

Hrabia (Count)

Count to najgorzej sytuowana ze wszystkich grywalnych postaci. Osoby tytułujące się mianem hrabiów (bądź hrabianek) posiadają od jednej do kilku posiadłości (hrabstw) i zwykle są uzależnione od jakiegoś suwerena, który może narzucać im swoją wolę. Zakres początkowych możliwości bohatera tego typu jest stosunkowo niewielki - może on rozbudowywać swoje włości, wznosić budowle, wypowiadać wojny innym władcom, brać udział we władzy suwerena poprzez głosowanie oraz stopniowo wzmacniać swoją domenę (np. poprzez wysyłanie urzędników do swoich włości). Zdecydowaną przewagą hrabiów nad wszystkimi innymi postaciami jest natomiast to, że posiadają oni swoje własne, osobiste wojsko - nie muszą polegać na wasalach, którzy powinni im pomóc, ale wcale nie muszą. Innymi słowy: monarchowie i władcy dzielnicowi mogą dysponować gwardią przyboczną tylko wówczas, jeśli są zarazem hrabiami (posiadają jakieś hrabstwa).

Innym plusem bycia hrabią są również finanse - hrabstwa generują bardzo wymierne zyski, natomiast posiadłości wyższego rzędu (księstwa, królestwa i imperia) - praktycznie żadnych. Z tego też powodu każdy monarcha posiada przynajmniej jedno hrabstwo - inaczej szybko by zbankrutował.

Hrabiowie mają tę zaletę, że ich urzędnicy mogą skupić się na rozwoju całej domeny (czyli np. jednego hrabstwa).

Hrabiowie dobrze nadają się do rozpoczęcia zabawy - niewielki zakres kompetencji (a co za tym idzie - odpowiedzialności) pozwala na spokojne uczenie się gry i poznawanie wszystkich jej zasad. Bardzo łatwo można też sięgnąć po zaszczyty - wielmożowie i koronowane głowy dość chętnie zawierają mariaże z rodami hrabiowskimi, bo liczą na przejęcie ich domeny (można to łatwo wykorzystać przeciwko nim). Count to ciekawa propozycja dla graczy lubiących wyzwania - nie ma bowiem nic przyjemniejszego, niż rozpoczęcie zabawy jako hrabia, a zakończenie jej jako cesarz. Tego typu awans jest jak najbardziej możliwy, ale wymaga sporych umiejętności dyplomatycznych oraz sprytnego kierowania mariażami i skrytobójcami - wystąpienia zbrojne raczej się nie powiodą (suweren z łatwością zgniecie zbuntowanego poddanego).

Hrabiowie są mało istotni, więc władcy chętnie dają im przywileje.

Podstawowym problemem podczas gry hrabią jest przede wszystkim jego niewielkie znaczenie dla świata gry. Nieznaczne ilości wojska i pieniędzy zwykle wykluczają ekspansję, a brak dużej ilości włości - szybkie rozszerzanie władzy. Bardzo niebezpieczne jest też sprzeciwianie się suwerenowi - jeżeli ten nie będzie zadowolony z poczynań swego podwładnego, może wypowiedzieć mu wojnę, co zakończy się w jedyny możliwy sposób. W przypadku hrabiów posiadających tylko jedną prowincję uważać też trzeba na to, aby poddani się nie zbuntowali - jeśli opanują pałac, w którym siedzi bohater, dojdzie do zamachu stanu (protagonista gracza umrze w cierpieniach). O tym, jak nie dopuścić do tego typu sytuacji i poprowadzić swój ród do zwycięstwa możecie przeczytać w rozdziale Droga na szczyt: Hrabia.

Hrabstwa anno domini 1066.

Hrabiowie dla początkujących:

Szkoccy, Francuscy, Burgundzcy, z krajów Skandynawskich.

Hrabiowie dla zaawansowanych:

Niemieccy, z wschodniej Europy i Bałkanów.

Hrabiowie dla ekspertów:

Hiszpańscy, z południowych Włoch i Bizancjum.