Red Faction - przed premierą

Red Faction jest kolejną grą, w której wcielimy się w postać odważnego człowieka, który chce zmienić świat, albo przynajmniej swe najbliższe otoczenie. A zmian tych będzie dokonywał głównie za pomocą broni palnej i wszelkich dostępnych narzędzi zniszczenia. Będzie to klasyczna strzelanka z widokiem z pierwszej perspektywy. Na szczęście całość zostanie oprawiona w bardzo interesującą fabułę i umieszczona w dość nietypowym miejscu, bo na Marsie. Zajmijmy się zatem tłem fabularnym, zostawiając sobie na koniec wszelkie smaczki związane z możliwościami nowego engine’u.

Naszym bohaterem będzie Parker, człowiek pochodzący z bardzo dobrze usytuowanej rodziny, chadzający do prywatnych szkół. Nie jest jednak zadowolony z przebiegu swojego życia. Kiedy dowiedział się, że został przyjęty na Harvard coś w nim pękło. Poczuł, że całe jego życie odbywa się według ustalonego z góry schematu – tak jak to zaplanowali jego rodzice. Cała akcja dzieje się w naszej niedalekiej przyszłości, a wizja ta nie jest specjalnie zachęcająca. Na Ziemi panuje straszne bezrobocie, korporacje zaś z otwartymi ramionami przyjmują wszystkich, którzy gotowi są podjąć pracę w innym punkcie skolonizowanego kosmosu. Do tego zachęcają kolorowe sterowce z reklamami. Nie jest to żaden oryginalny pomysł, bo podobną wizję przyszłości mogliśmy zobaczyć w Łowcy androidów Ridleya Scotta już w 1982 roku, wcześniej może też. Nasz młody bohater, który wcześniej wraz ze znajomymi nie raz zastanawiał się kogo mogą skusić podobne oferty sam podjął decyzję o opuszczeniu ojczystej planety. Na swoje nieszczęście udał się do biura rekrutacyjnego i zaciągnął się do pracy w kopali należącej do korporacji Ultor – na Marsie. Od tej chwili w jego życiu zaszły daleko idące zmiany. O podróży na Marsa można by napisać wiele, ale z pewnością nie to, że była komfortowa. Stłoczeni w niewielkiej przestrzeni ludzie, a raczej ich żołądki źle znoszą zmiany ciążenia. Na miejscu zostali z grubsza umyci, poddani dezynfekcji i wyposażeni w niedopasowane ubiory robocze. Jeśli ktoś chciał wymienić uniform do akcji wkraczali strażnicy. Pozostali widząc jak wynoszą oni skatowanego delikwenta doszli do wniosku, że za małe czy nieco za duże ubranie, to mniejszy problem niż kilku sadystów z pałkami. Znany Parkerowi do tej pory komfort ustąpił miejsca brudowi, potowi i wszechobecnemu zmęczeniu. Nowoprzybyłych upchnięto w ciasnych barakach. Jedna prycza na dwóch górników – jeden przesypia swoje osiem godzin, podczas gry drugi pracuje. Górnicy żartują, że pozostałe osiem godzin doby jest odpoczynkiem dla wszy. W takim miejscu szerzy się narkomania i obowiązują niemal więzienne zasady. Górnicy nie dość, że dzielą prycze to jeszcze korzystają z tego samego skafandra. Musimy jednak pamiętać, że nasz bohater odstaje „nieco” od wizerunku typowego pracownika kopalni. On trafił tam pod wpływem impulsu, bo miał taki kaprys, podczas gdy większość znajdujących się tam ludzi nie miała lub nie potrafiła sobie znaleźć innego miejsca w życiu. To cienie zwykłych ludzi. Poza tym Parker jest człowiekiem młodym, dobrze wykształconym. Obserwuje. Analizuje. Zastanawia się. Dlaczego w kopali zatrudnia się ludzi skoro kompania ma dość robotów, które są zdecydowanie tańsze w eksploatacji? Potem pojawia się jeszcze dziwna Zaraza. Nikt nie wie co ją powoduje, nikt nie zna lekarstwa. A ludzie umierają każdego dnia. Korporacja stara się uspokoić przerażonych górników, ale ludzie nie chcą słuchać nowych kłamstw. Pojawiają się ulotki namawiające do strajku, odmowy pracy w kopalniach. Nawołujące do ataku na strażników, do odwetu za lata niegodziwego traktowania. Ludzie cały czas o tym rozmawiają. Z dnia na dzień te nastroje stają się coraz silniejsze. Wystarczy iskra, by niezadowolenie górników znalazło ujście w nagłym wybuchu i zamieniło się w otwarty bunt. Parker ma być tą właśnie iskrą. Stoi przed nim jednak znacznie poważniejsze zadanie. W całym tym chaosie czeka go poszukiwanie rozwiązania tajemnicy Zarazy. Sam Parker nie jest jedyną osobą, która zastanawia się na wieloma dziwnymi rzeczami, które mają miejsce w kopali. Gryphon, zastępca administratora kopali znalazł wiele dziwnych anomalii w raportach przechodzących przez jego biurko. Choć ciągle przywożeni są nowi pracownicy, to żaden z nich nigdy nie wyjechał. Śmiertelność jest wprost olbrzymia, choć w kopalniach nie zdarza się aż tyle wypadków.