Polecamy Recenzje Przed premierą Publicystyka Warto zagrać
Recenzja gry 7 lipca 2009, 13:03

autor: Maciej Śliwiński

Battlefield Heroes - recenzja gry - Strona 2

Wygląda na to, że studio DICE zmarnowało duży potencjał, jaki drzemał w Battlefield Heroes. Gra zupełnie nie spełnia wymogów dobrej sieciowej strzelanki. Czytając naszą recenzję, dowiecie się dlaczego.

Podczas gry kolekcjonujemy tak zwane Valor Points (VP) i dzięki nim możemy dokonywać zakupów. Różnica polega na tym, że za VP jakby wypożyczamy dany przedmiot. Po określonym czasie zniknie on z naszego schowka i trzeba będzie pomyśleć nad kolejnym zakupem. Zresztą nie jest to jedyny ukłon w stronę graczy, którzy nie mają zamiaru płacić. Wszystkie oferowane w sklepie bronie dostępne są tylko w ramach wymiany na VP. Dzięki temu nie spotkamy na serwerze sytuacji, w której gracz drużyny przeciwnej będzie dysponować o wiele silniejszą i skuteczniejszą giwerą niż nasza, tylko dlatego, że kupił sobie pukawkę za prawdziwe pieniądze. Ma to swoje plusy i powoduje, że nie licząc indywidualnych umiejętności osób spotkanych na serwerze, rozgrywka jest w miarę wyrównana.

Po przygotowaniu naszego herosa z każdej możliwej strony możemy spokojnie ruszać na podbój świata. I tutaj czeka nas największa negatywna niespodzianka. W grze nie funkcjonuje coś tak podstawowego jak tradycyjna przeglądarka serwerów, znana i występująca chyba w każdym tytule z tego gatunku. Owszem, w opcjach znajduje się specjalny dział, za pomocą którego możemy się łączyć z serwerem, ale na dostępnej tam liście znajdziemy wyłącznie te miejsca do gry, które wcześniej własnoręcznie dodaliśmy do odpowiedniej zakładki. Żeby było zabawniej, aby to zrobić, należy najpierw znaleźć się na jakimś serwerze.

Jeśli nie wiesz, skąd i dlaczego do Ciebie strzelano,to na pewno był to komandos.

Klasyczną wyszukiwarkę zastąpił specjalne opracowany system i śmiem twierdzić, że projektujący go ludzie z DICE nie do końca przemyśleli sprawę. Jego założenia są bardzo proste i na samym początku brzmią dość racjonalnie: system połączy nas z serwerem, na którym przebywają osoby o zbliżonym do nas poziomie, grające na rodzaju mapy, który akurat preferujemy (walka piechoty lub pojazdów). Wszystko byłoby super, gdybyśmy mieli jakiekolwiek pojęcie, gdzie dany serwer się znajduje, ilu jest na nim graczy, jaki mamy na nim ping itd. Niestety, nikt nie pomyślał o tak podstawowych cechach sieciowej rozgrywki, przez co nieraz dochodzi do niemałych zgrzytów. Przykładowo system automatycznie przydziela nas do serwera, gdzie owszem, znajduje się obecnie 8 graczy, jednak wszyscy kierują bohaterami Royal Army i tak się dziwnie składa, że nasz heros też się do nich zalicza. Dzięki temu radośnie biegamy po mapie bez celu, gdyż nie mamy z kim i o co walczyć. Do innych śmiesznych sytuacji dochodzi, gdy system wyszukiwania postanowi nas wysłać na wakacje na serwer położony gdzieś na granicy między Meksykiem a Stanami Zjednoczonymi. Nikogo nie interesuje, że mamy wtedy ping 300 i dowiadujemy się o tym, kiedy trzy nasze wpakowane w przeciwnika magazynki nie robią mu żadnej krzywdy, bo owszem stał w miejscu naszego ostrzału, ale kilka sekund wcześniej. Obraz nędzy i rozpaczy uzupełnia mała ilość serwerów, w związku z czym co najmniej parę razy na dziesięć prób szanowny system doboru gry informuje, że nie ma nas gdzie wysłać i ewentualnie możemy sobie w tym czasie zrobić nowego herosa, poszperać w sklepie lub w desperacji wyłączyć grę.

Kiedy jednak uda nam się wreszcie dostać na jakiś serwer, gdzie panują w miarę ludzkie warunki, a gracze są przydzieleni mniej więcej po równo do każdej z drużyn, poznamy całą mechanikę gry. Podstawowe założenia rozgrywki są podobne do tych znanych z poprzednich Battlefieldów – walczymy o kontrolę nad wyznaczonymi na mapie punktami, dzięki którym zwiększa się mnożnik, z jakim zdobywamy punkty. Każda z drużyn startuje z poziomem 50 oczek i traci je systematycznie, gdy któryś z członków zespołu ginie. Przegrywają ci, którzy pierwsi dobrną do niechlubnego 0.