Bombowy kwartał – czy to był najlepszy początek roku w historii gier?

Nieczęsto doznajemy takiego okrucieństwa ze strony deweloperów i wydawców jak w pierwszych trzech miesiącach 2017 roku. Praktycznie tydzień w tydzień jesteśmy bombardowani kapitalnymi premierami, a nam – i naszym portfelom – pozostaje tylko wyć, próbując znaleźć czas – i pieniądze – na te wszystkie świetne gry. Takie natężenie wspaniałych debiutów skłania wręcz do zadania sobie pytania: czy nie był to aby jakiś rekordowy początek roku? Czy kiedykolwiek w historii zdarzyło się coś podobnego? Postanowiliśmy ruszyć z wyprawą w górę rzeki czasu, by znaleźć odpowiedzi.

Rok 2017 – plejada gwiazd w cieniu Nintendo

Tak, to właśnie nowa Zelda w największej mierze odpowiada za powstanie niniejszego artykułu.

Ale zanim oddamy się wspomnieniom, przypomnijmy pokrótce, jakież to dobre rzeczy spotkały nas w ciągu pierwszego kwartału 2017 roku. Styczeń zaczął się spokojnie, nic nie zapowiadało „hitobicia”, jakie miało się wkrótce rozpętać. Pierwszym zwiastunem tej klęski urodzaju było Resident Evil VII: Biohazard. Kontrowersyjne odejście od dotychczasowej formuły jednej z najstarszych serii survival horrorów okazało się strzałem w dziesiątkę – u nas dzieło Capcomu zgarnęło świetną notę 9,0, a krytycy na całym świecie zagwarantowali mu na Metacriticu średnią ocen 86% (w wersji na PS4).

Kilka dni później zaatakował nas NiOh. Tytuł, który z początku jawił się pospolitym „soulsklonem”, ostatecznie okazał się wspaniałą grą akcji o własnej tożsamości... i pierwszym tegorocznym „ekskluzywem” PlayStation 4, dzięki któremu firma Sony jeszcze bardziej pogłębiła przepaść dzielącą ją od Microsoftu w wojnie konsol. Stąd kolejne 9,0 u nas i 88% od dziennikarskiego kolektywu na Metacriticu. Potem były walentynki i szansa na złapanie oddechu przy For Honor – obiecującym dziele Ubisoftu, które jednak źle wykorzystało drzemiący w nim potencjał. Po drodze trafiła się też jedyna próba odgryzienia się Japończykom przez Microsoft – Halo Wars 2 stanowiło gratkę dla wymierającego gatunku fanów RTS-ów, ale świata nie podbiło.

A potem nastał koniec lutego i nawałnica gier uderzyła ze zdwojoną siłą. Z lewa natarło Torment: Tides of Numenera, czarując fanów klasycznych RPG, z prawa wyłoniła się Aloy, ciągnąc nas do pięknego świata Horizon Zero Dawn. A trzy dni później na scenę weszło Nintendo z konsolą Switch i żywioł rzucił nas na kolana, gdy ujrzeliśmy The Legend of Zelda: Breath of the Wild. W tej sytuacji Ubisoft był niemalże bez szans, by boliwijskie kooperacyjne strzelanie w Tom Clancy’s Ghost Recon: Wildlands zdobyło nasze serca – i gra faktycznie przeszła bez echa... choć swoje zarobiła.

Z kolei quasi-otwarty świat w Andromedzie zebrał równie wiele pochwał co krytyki.

Od tego momentu na ustach ogółu pozostały jeszcze dwie marcowe premiery. NieR: Automata miało pecha, trafiając na rynek między Zeldą a Andromedą – niewiele brakowało, by ten diament studia Platinum Games przeszedł praktycznie niezauważony. A na koniec kwartału zadebiutowała czwarta odsłona serii Mass Effect, która… zebrała mieszane oceny. My uznaliśmy, że to bardzo dobra gra, ale w skali globu zdania są podzielone. Tutaj musimy przypomnieć dwie rzeczy: każda recenzja jest subiektywna (dlatego na jej końcu przybliżamy osobę autora w specjalnej ramce), zaś Andromeda należy do tych gier, które dostają skrajne oceny. Jedni ją lubią, inni nie cierpią, ale mało kto pozostaje obojętny.