Graczu, sterujesz mną źle! Najciekawsze przykłady burzenia czwartej ściany

Burzenie czwartej ściany, czyli sytuacja, kiedy fikcyjny bohater zwraca się bezpośrednio do odbiorcy bądź okazuje się być w pełni świadomym bycia częścią zaplanowanej historii, to sztuczka wywodząca się jeszcze z czasów starożytnego teatru w Grecji. Umiejętnie zastosowana, potrafi zaskoczyć, spotęgować wrażenia i na długo zapaść w pamięć, jednak jej niewprawne użycie może zabić cały klimat i immersję wykreowaną przez dany tytuł. Być może właśnie dlatego, mimo ich wiekowości, mało kto dziś stosuje takie zagrania narracyjne. Twórcy na nawiązanie bezpośredniego kontaktu z odbiorcami decydują się głównie w produkcjach rozrywkowych, nietraktujących się zbyt serio. W tytułach poważniejszych przekroczenie czwartej ściany następuje znacznie rzadziej.

Przynajmniej w przypadku filmów czy seriali – przeciwnie do gier komputerowych, jako medium przecież znacznie młodszych od wymienionych, nie wspominając o teatrze, w których na przestrzeni lat znajdziemy całkiem sporo udanych przykładów przekraczania granicy wirtualnej rzeczywistości. Niektóre z nich ograniczają się do kilku zdań wypowiedzianych do gracza, ale bywają też sytuacje, gdy twórcy postanawiają wykorzystać interaktywność gier, robiąc coś, co byłoby niemożliwe w filmie czy sztuce teatralnej. Zebraliśmy dziesięć najciekawszych naszym zdaniem ilustracji zniesienia granicy między graczem a mieszkańcami światów generowanych przez komputery i konsole. Zaczerpnęliśmy je zarówno z poważnych produkcji, do których – mogłoby się wydawać – takie działania zupełnie nie pasują, jak i z tytułów komediowych, w których są one idealnym sposobem na podkreślenie surrealizmu przedstawianych zdarzeń.