Darkstalkers Chronicle: The Chaos Tower PSP

Wśród tytułów towarzyszących premierze kieszonkowej konsolki PSP nie mogło zabraknąć klasycznej, szybkiej bijatyki 2D, docelowo z animowaną grafiką, dużą ilością zróżnicowanych postaci i najlepiej jeszcze wyprodukowanej i wydanej przez mistrza gatunku, firmę Capcom. Właśnie taką grą jest Darkstalkers Chronicle: The Chaos Tower, adaptacja znanej z automatów i konsoli Dreamcast serii Darkstalkers.

Świat gry jest dosyć oryginalny – tym razem, zamiast mocno wyeksploatowanych i ogranych wzorców pokroju japońskich karateków, pijanych mistrzów i seksownych kobiet-ninja, ścierają się ze sobą różnego rodzaju wampiry, sukuby, duchy i inne potworności. Sama fabuła programu prezentuje się jednak standardowo: zły pan, o imieniu Jedah, zebrał i uwięził osiemnastu wojowników z różnych, piekielnych światów, zaś my wcielamy się w jednego z nich. Istnieje tylko jedna droga, aby ocalić naszą dusze i nie dopuścić do zniszczenia demonicznego świata, z którego pochodzimy – pokonać wszystkich potwornych konkurentów, a na koniec bezlitośnie rozprawić się ze zbójem Jedahem. Każdy z dostępnych quasi-demonów posiada unikatowy, charakterystyczny dla siebie zestaw czarów, zdolności, mocnych i słabych stron, co przy szerokim asortymencie gwarantuje fanom mordobić dobrą zabawę na długi czas.

Dla spragnionego krwi gracza twórcy przygotowali aż pięć różnych trybów gry. Arcade Mode oferuje standardową serię kilku/kilkunastu potyczek jeden-na-jednego, zwieńczoną bojem ostatecznym z głównym prowokatorem tego całego harmidru. Training Mode umożliwia nam opanowanie sztuk walki naszego ulubionego fightera do perfekcji. Arcyciekawie prezentuje się Network Mode, w którym, korzystając z możliwości „sieciowych” PSP, aż do czterech graczy może wziąć się za bary w trzech, dodatkowych trybach gry: Versus (standardowy pojedynek między dwoma graczami), Limit Battle (podobny do poprzedniego, tyle, że gracze do każdej walki przystępują z różnego rodzaju ograniczeniami, np. jeden z graczy przez całą walkę nie może korzystać z pięści itp.) oraz League (do czterech graczy rywalizuje w mini-turnieju, walcząc między sobą o jak najwyższą pozycję). Kolejną opcją jest Tower Mode, w swoich założeniach przypominający, znany z innych gier, Survival – wybieramy drużynę trzech „zawodników”, która ma za zadanie przewiercić się przez kolejne watahy wrogów i przedostać się na sam szczyt wieży. W zależności od osiągnięć naszego tria, zasady i warunki kolejnych starć mogą ulec zmianie, nadając rozgrywce wrażenie nieliniowości. Nasze postępy w trybach Arcade i Tower są sowicie nagradzane systematycznym „odkrywaniem” się kolejnych bonusów w Chronicie Mode – na odblokowanie czeka szeroka gama filmów, zakończeń, czy ścieżek dźwiękowych, która powinna skutecznie zmotywować do wytężonej gry nawet najbardziej pasywnych i leniwych graczy.

Dla amatorów i nowicjuszy bijatyk przygotowano dodatkową opcję sterowania, którą dla niepoznaki nazwano „Easy” – pozwala ona na znaczne łatwiejsze wyprowadzanie ciosów specjalnych i korzystanie z technik bojowych sterowanej przez gracza postaci. Maniaków szybkości z pewnością ucieszy możliwość zwiększenia tempa prowadzonych walk, poprzez aktywację znajomo brzmiącego trybu „TURBO”. Istnieje także możliwość zmiany rozdzielczości wyświetlanej grafiki (2 tryby – normalny i panoramiczny).

Ostatnia modyfikacja 10 grudnia 2007